ILPB3/423-266/14-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2014 r. (data wpływu 5 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką, której podstawowym profilem działalności gospodarczej jest produkcja mebli kuchennych, a także sprzętów stanowiących wyposażenie kuchenne produkowanych w szczególności ze stali, a następnie wprowadzanie wyprodukowanych przedmiotów na rynek.

Kontrahentami zawieranych umów handlowych są zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne. Sprzedaż prowadzona przez spółkę realizowana jest poprzez sieć dystrybutorów oraz nabywców indywidualnych. W zawieranych z dystrybutorami długookresowych umowach handlowych w imieniu Spółki występują upoważnieni do tego pracownicy. Rozmowy prowadzone z potencjalnymi, jak i obecnymi kontrahentami Spółki odbywają się w ramach organizowanych przez Wnioskodawcę spotkań biznesowych, na których ustalane są warunki wzajemnej współpracy, negocjowane kwestie biznesowe, jak i przedstawiane prezentacje aktualnej oferty handlowej.

Spotkania te odbywają się często poza siedzibą Spółki na tzw. "neutralnym gruncie", np. w restauracji, do której klient ma dogodniejszy dojazd. W przypadku takiego spotkania wszelkie koszty związane z posiłkiem, np. lunchem, obiadem, czy kolacją ponosi Wnioskodawca jako inicjator spotkania.

Podkreślić przy tym należy, że spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytwornej i okazałej kolacji, obiadu, lunchu, czy też specjalnie zorganizowanej uroczystości, a przybiera postać jedynie posiłku roboczego, służącego przede wszystkim rozmowom biznesowym, pozyskaniu nowego klienta, zaś spożywane posiłki są daniami znajdującymi się w codziennym menu danego lokalu. Organizując spotkanie Wnioskodawca ma na celu przede wszystkim omówienie bieżących spraw biznesowych, jak i zagadnień związanych z aktualną, bądź przyszłą współpracą handlową, przy czym celem spotkania w restauracji nie jest chęć wykazania nadmiernego przepychu, czy też podniesienia prestiżu Spółki a jedynie stworzenie dogodnych warunków spotkania dla aktualnego, jak i potencjalnego klienta. W tym miejscu należy wskazać, iż każdorazowe wydatki związane z takim spotkaniem dokumentowane są na podstawie wystawionych na rzecz Wnioskodawcy rachunków czy też faktur vat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na usługi gastronomiczne - koszty posiłków w restauracjach - ponoszone w związku z organizacją spotkań z kontrahentami zaliczane są do kosztów uzyskania przychodu wskazanych w artykule 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z organizacją spotkań z aktualnymi, jak i potencjalnymi kontrahentami, w tym zapłata za posiłek spożywany w czasie takiego spotkania, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, z kosztów uzyskania przychodów wyłączył wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jak wynika z przywołanego przepisu a contrario usługi gastronomiczne, które zakupione zostały w innych celach mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o ile zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ponadto ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprost pojęcia reprezentacji, w związku z tym konieczne jest odniesienie się do definicji słownikowej pojęcia reprezentacji. Zgodnie z definicją zawartą w "słowniku języka polskiego" pod red. M. Szymczaka (wydawnictwo PWN, Warszawa 1992) reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną tej osoby". Z kolei, zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu "w ramach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych reprezentację można zdefiniować jako występowanie w imieniu podmiotu gospodarczego, reprezentowanie firmy wiążące się z okazałością i wytwornością w celu wywołania jak najlepszego wrażenia" - (wyrok WSA we Wrocławiu z 7 października 2005 r. wydany w sprawie o sygn. akt: I SA/Wr 2838/0). Podobnie w innym wyroku "reprezentacja musi być związana z zaprezentowaniem podmiotu - jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu" - (wyrok WSA w Warszawie z 21 stycznia 2009 r. wydany w sprawie o sygn. akt: III SA/Wa 1601/08).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, nie można uznać, że ponoszone przez Spółkę koszy posiłków w restauracjach z kontrahentami mają charakter reprezentacyjny.

Zaproszenie kontrahenta na obiad w restauracji nie jest działaniem nadzwyczajnym. Jest to praktyka powszechnie spotykana i nie wiąże się z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością i wytwornością, a ma na celu zapewnienie dogodnego miejsca spotkania dla klienta, bez konieczności często długotrwałego i czasochłonnego dojazdu do siedziby Spółki. Celem tych spotkań jest załatwienie spraw handlowych, związanych z działalnością Spółki.

Wnioskodawca przy aranżowaniu takiego spotkania nie działa w celu "wykreowania czy utrwalenia pozytywnego wizerunku", a jego celem jest tylko i wyłącznie omówienie konkretnych spraw związanych ze współpracą z danym kontrahentem. O braku przymiotu reprezentacyjności takich spotkań świadczy ponadto fakt, iż spotkania te nie mają charakteru wystawnej imprezy, nie są to okazałe posiłki, a powszechnie dostępne i przypadkowe menu, nie mające na celu uwypuklenia zasobności Spółki, czy też podniesienia jej prestiżu. Przedstawiciel Spółki, zapraszając danego kontrahenta do restauracji płaci za takie spotkanie (tekst jedn.: kawę, herbatę, obiad czy kolację), gdyż tego wymagają zasady dobrego wychowania, trudno bowiem przyjąć, aby za takie obiady płacił podmiot zapraszany.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać że koszty obiadów z kontrahentami omówione w niniejszym wniosku nie stanowią wyłączenia wskazanego w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. O fakcie zaliczania poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu przesądza nadto fakt, iż wydatki związane z takimi spotkaniami, w tym koszty posiłków w restauracjach, ponoszone są w trakcie spotkań biznesowych, których głównym celem jest uzgodnienie warunków dotychczasowej współpracy handlowej, bądź też nakłonienie potencjalnych kontrahentów do podjęcia takiej współpracy, w świetle czego stanowią one niewątpliwie koszt uzyskania przychodu, bądź też jego utrzymania czy też zabezpieczenia, co w konsekwencji stanowi, iż winny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy nadto wskazać, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem za koszty uzyskania przychodu uważa się takie wydatki, których poniesienie przez podatnika jest spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy. W tym miejscu należy również wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, w którym wskazał on, iż za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać te, których wyłącznym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań (wyrok NSA z 17 czerwca 2013 r. wydany w sprawie o sygn. akt: II FSK 702/11). Nadto "oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 października 2013 r. wydany w sprawie o sygn. akt: II FSK 2442/13). Jednocześnie jak wskazał Sąd w przywołanym wyroku, że kosztami uzyskania przychodu będą wydatki na usługi gastronomiczne w restauracjach nabywane podczas spotkań biznesowych, których celem jest tylko i wyłącznie omówienie z kontrahentami spraw handlowych.

Biorąc powyższe pod uwagę, z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca ponosi wydatki na posiłek w restauracji (niemający znamion reprezentacji) podczas spotkań z kontrahentami, których celem jest omówienie bieżących spraw biznesowych, tj. ustalanie warunków sprzedaży towarów, prezentacja aktualnej oferty handlowej, czy też pozyskanie nowych klientów i negocjowanie z nim przyszłych warunków współpracy, zgodnie z czym należy stwierdzić, że takie wydatki nie powinny być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów i być zaliczane do kosztów reprezentacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.