ILPB3/423-265/09-5/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie metody rozchodu wyrobów gotowych z magazynu - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie metody rozchodu wyrobów gotowych z magazynu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność w branży włókienniczej. Teren, na którym zlokalizowany jest zakład został objęty statusem terenu Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej SSE). W 2008 r. Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie strefy. W ramach planowanej inwestycji Spółka zamierza dokonać określonych wydatków inwestycyjnych oraz zatrudnić nowych pracowników. Inwestycja polega na rozbudowie istniejącego zakładu produkcyjnego.

Warunki prowadzenia działalności na terenie strefy to:

* poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych, rozumianych jako wydatki określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej rozporządzenie o SSE) w wysokości co najmniej 19.100.000 PLN w terminie do dnia 31 grudnia 2009 r.,

* utworzenie na terenie Strefy co najmniej 200 nowych miejsc pracy w stosunku do średniego zatrudnienia w okresie 12 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia (1034 miejsca pracy) w terminie do dnia 31 grudnia 2009 r. oraz utrzymanie łącznie 1234 miejsc pracy do dnia 31 grudnia 2014 r. W przypadku osiągnięcia docelowej liczby 1234 miejsc pracy wcześniej niż do dnia 31 grudnia 2009 r. zatrudnienie to zostanie utrzymane przez 5 lat od momentu jego osiągnięcia.

Termin zakończenia inwestycji - 31 grudnia 2010 r.

Spółka korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym na zasadach określonych w § 5 ust. 2a rozporządzenia o SSE. Przepis ten stanowi, że przedsiębiorcom, których zakład obejmowany jest obszarem SSE, prawo do korzystania ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych przysługuje dopiero po wypełnieniu warunków zapisanych w zezwoleniu. Niemniej w zd. 2 tego przepisu podkreślono, że zwolnienie obejmuje okres od dnia uzyskania zezwolenia do wyczerpania dopuszczalnego limitu pomocy.

Od dnia uzyskania zezwolenia, Spółka opodatkowuje osiągane przychody na ogólnych zasadach.

Spółka przekazuje wytworzone wyroby gotowe do magazynu wyrobów gotowych. Niemniej są to produkty tego samego rodzaju oraz oznakowane tym samym kodem produktowym (głównie rajstopy, pończochy). Prowadzony system magazynowy uniemożliwia ich identyfikację po dacie produkcji i numerze danej serii, gdyż takowe oznakowania nie są umieszczone na opakowaniu wyrobów gotowych (nie istnieje możliwość szczegółowej identyfikacji daty produkcji konkretnego wyrobu gotowego).

Na dzień, kiedy Spółka spełni warunki określone w zezwoleniu lub też na dzień uzyskania zezwolenia (w zależności od odpowiedzi na pytanie 1), w magazynie będą znajdować się (znajdowały się) zarówno wyroby:

* wytworzone przed dniem wydania zezwolenia (a więc przed dniem 18 stycznia 2008 r.);

* wytworzone po dniu wydania zezwolenia, ale przed dniem realizacji warunków;

* następnie do magazynu będą przyjmowane wyroby wytworzone po dniu realizacji warunków zezwolenia.

Spółka nie może ustalić okresu (daty dziennej), kiedy dany, konkretny produkt został wytworzony. Dla rozliczenia ruchu w magazynie Spółka stosuje metodę FIFO. Spółka jest więc w stanie ustalić metodą FIFO, ile sztuk danego wyrobu gotowego (tego samego rodzaju) na stanie magazynowym zostało do niego wprowadzonych przed datą wydania zezwolenia oraz od daty wydania zezwolenia do dnia spełnienia warunków określonych w zezwoleniu. Dokonując rozchodu metodą FIFO co do danego wyrobu gotowego, Spółka może określić, iż rozchodowana w pierwszej kolejności partia towaru została wytworzona jeszcze przed datą uzyskania zezwolenia, a dopiero następnie z magazynu będą rozchodowane wyroby gotowe wprowadzone do niego po dniu wydania zezwolenia.

Sprzedaż wyrobów gotowych wytworzonych na terenie strefy częściowo będzie realizowana za pośrednictwem własnej sieci sklepów firmowych Spółki, zlokalizowanych poza terenem strefy. Obecnie Spółka posiada 48 sklepów i planuje zwiększyć ich liczbę. Sklepy nie są wyodrębnionymi, samodzielnymi jednostkami. Stanowią one własność Spółki, jedno z ogniw prowadzenia działalności (zajmującym się sprzedażą detaliczną). Spółka realizuje zarówno sprzedaż hurtową (towar przekazywany jest bezpośrednio z magazynu do kontrahenta) oraz detaliczną za pośrednictwem sklepów. Sklepy nie osiągają przychodu.

Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych stanowią przychód samej Spółki. Cena stosowana przez sklepy ustalana jest przez Spółkę. Są to zatem jednostki, które generują wyłącznie koszty działalności Spółki. W związku z prowadzeniem sprzedaży detalicznej za pośrednictwem sklepów, Spółka ponosi koszty wynajmu pomieszczeń, koszty wynagrodzeń itp.

Docelowo, sklepy mają prowadzić zarówno sprzedaż wyrobów wytworzonych na terenie strefy, objętych zakresem zezwolenia, jak również sprzedaż wyrobów pozostałych oraz towarów handlowych, które nie korzystają ze zwolnienia. Po kodzie sprzedawanego towaru możliwy będzie precyzyjny podział towaru (przychodu ze sprzedaży) na towar zwolniony spod opodatkowania (mieszczący się w granicach zezwolenia) oraz opodatkowany.

Przyjęta metoda oznakowania wyrobów gotowych nie pozwoli jednakże na klasyfikację wyrobów własnych według dnia produkcji. W konsekwencji, po dniu uzyskania zezwolenia lub po dniu wypełnienia warunków dla skorzystania ze zwolnienia, w sklepie mogą znajdować się zarówno wyroby strefowe, które korzystają ze zwolnienia, jak i jednostkowe wyroby wytworzone przed dniem uzyskania zezwolenia lub przed dniem spełnienia warunków określonych w zezwoleniu (gdy odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna), w przypadku których przychód ze sprzedaży podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach.

Z uwagi na jednorodność rodzajową wyrobów, Spółka w wyniku np. inwentaryzacji, może jedynie określić ilość wyrobów gotowych danego rodzaju w sklepie, nie jest jednak w stanie stwierdzić, kiedy towar został wprowadzony do sklepu (a więc czy dany wyrób jednostkowy został wyprodukowany przed uzyskaniem zezwolenia lub też po uzyskaniu zezwolenia, ale przed spełnieniem warunków określonych w zezwoleniu).

W sklepach firmowych asortyment towarów uzupełniany jest na bieżąco. Spółka może określić, iż średnie zatowarowanie poszczególnych sklepów firmowych ma wartość ok. 50.000 zł do 60.000 zł, a miesięczna sprzedaż wynosi ok. 20.000 zł. Wartości te odnoszą się zarówno do wyrobów własnych, jak i towarów handlowych. Z powyższego wynika, iż rotacja towarów na sklepie wynosi ok. 3 do 4 miesięcy, tzn. iż maksymalnie po upływie 4 miesięcy w sklepie następuje wymiana całego towaru na nowo dostarczony. Niemniej może się zdarzyć, iż w rzeczywistości jakieś poszczególne egzemplarze towaru danego rodzaju nie rotują z taką szybkością, jednakże ich indywidualne określenie nie jest możliwe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie trzecie. Wniosek Spółki w zakresie pozostałych pytań został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami wydanymi w dniu 29 czerwca 2009 r. nr ILPB3/423-265/09-4/ŁM oraz ILPB3/423-264/09-6/ŁM. Natomiast wniosek Spółki w zakresie pytania czwartego został rozpatrzony odrębnym postanowieniem wydanym w dniu 29 czerwca 2009 r., nr ILPB3/423-265/09-7/ŁM.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności oraz sposób oznakowania produktów, niemożliwe jest dokonanie rozróżnienia wyrobów gotowych (szczegółowa identyfikacja wyrobu) według daty ich produkcji bądź też numeru serii. Oznaczenia takie nie znajdują się na opakowaniach wyrobów gotowych. Spółka dokonuje identyfikacji kodami jedynie ze względu na określony asortyment wyrobów, a więc odrębne kody towarowe mają poszczególne rodzaje wyrobów (ze względu na wzór, kolor wyrobu). Określone partie danego wyrobu przyjmowane są do magazynu wyrobów gotowych pod takim samym kodem towarowym, w konsekwencji czego Spółka jest w stanie określić, ile sztuk danego wyrobu posiada w magazynie oraz kiedy dane partie tego wyrobu zostały przyjęte do magazynu wyrobów gotowych. Natomiast Spółka nie jest w stanie dokładnie przyporządkować dat produkcji do poszczególnych wyrobów znajdujących się w magazynie.

Jak wskazaliśmy w uzasadnieniu stanowiska Spółki odnośnie pytania 2, technologia produkcji Spółki pozwala przyjąć, iż wyroby gotowe przyjęte do magazynu wyrobów gotowych po dniu uzyskania zezwolenia, tj. od dnia 19 stycznia 2008 r., mają status wyrobu wytworzonego na terenie strefy, z których dochód uzyskany z ich sprzedaży może korzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym.

Po dniu uzyskania zezwolenia lub też dniu wypełnienia warunków zezwolenia (w uzależnieniu od odpowiedzi na pytanie nr 1) w magazynie wyrobów gotowych będą znajdować się odpowiednio:

* wyroby wyprodukowane do dnia uzyskania zezwolenia, tj. przyjęte do magazynu przed 19 stycznia 2008 r.;

* wyroby wytworzone po dniu wydania zezwolenia a przed dniem wypełnienia warunków zwolnienia;

* wyroby wytworzone po dniu wypełnienia warunków zezwolenia.

Wydając towar kontrahentowi, Spółka nie będzie mogła dokonać bezpośredniej identyfikacji, czy wydano faktycznie wyrób strefowy czy też wytworzony do dnia uzyskania zezwolenia (ponieważ wyroby te nie mają daty produkcji ani numeru serii). Wydanie z magazynu następuje według kodu towarowego danego wyrobu, który jest identyczny dla tego samego wyrobu, niezależnie od okresu, kiedy został faktycznie wytworzony. Spółka nie będzie w stanie określić, który towar de facto zostanie wydany kontrahentowi, tj. ten wyprodukowany do dnia uzyskania zezwolenia, towar wyprodukowany między dniem uzyskania zezwolenia a dniem spełnienia warunków zezwolenia, czy wyprodukowany po dniu spełnienia warunków.

W takiej sytuacji, Spółka zamierza dokonać identyfikacji dochodów, uzyskanych ze sprzedaży wyrobów gotowych, w celu określenia dochodu podlegającego opodatkowaniu (który powstanie odnośnie sprzedaży wyrobów wytworzonych do dnia uzyskania zezwolenia) oraz dochodu korzystającego ze zwolnienia (odnośnie wyrobów sprzedanych a wytworzonych po dniu uzyskania zezwolenia) posługując się dla rozchodu z magazynu metodą FIFO. W praktyce oznacza to, iż jako pierwsze z magazynu będą wydawane towary, wytworzone do dnia uzyskania zezwolenia, a dopiero w dalszej kolejności towary wytworzone po dniu uzyskania zezwolenia. Zatem Spółka, dokonując sprzedaży wyrobów po dniu 18 stycznia 2008 r., będzie w pierwszej kolejności sprzedawać wyroby wytworzone do dnia uzyskania zezwolenia, z których uzyskany dochód będzie podlegał opodatkowaniu. Dopiero w momencie, gdy na stanie magazynowym znajdować się będą wyłącznie wyroby przyjęte do magazynu po dniu uzyskania zezwolenia, tj. od 19 stycznia 2008 r., ich sprzedaż będzie skutkować po stronie Spółki powstaniem dochodu zwolnionego z opodatkowania.

Zdaniem Spółki, w przedstawionej sytuacji dopuszczalne jest powołanie się na zasady rozchodu zapasów i odpowiednie zastosowanie metody FIFO. Przepis art. 34 ust. 4 ustawy o rachunkowości, formułuje zasady rozchodu zapasów. Stanowi on, że w przypadku gdy ceny nabycia albo zakupu, albo koszty wytworzenia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo ich rodzaju i przeznaczenie, są różne, wartość stanu końcowego rzeczowych składników aktywów obrotowych wycenia się w zależności od przyjętej przez jednostkę metody ustalania wartości ich rozchodu, w tym zużycia, sprzedaży:

Przedsiębiorca ma prawo wyboru dowolnej metody rozchodu wyrobów gotowych z magazynu, z tym zastrzeżeniem, że w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości (MSR 2), preferuje się metodę FIFO, jeśli zastosowanie "metody szczegółowej" jest niemożliwe. Metoda FIFO, to metoda wyceny wartości zapasów (zużycia) rzeczowych składników majątku, polegająca na pomiarze rozchodu według cen kolejnych dostaw od najwcześniejszej poczynając.

Z uwagi na brak możliwości bezpośredniej weryfikacji rozchodu towaru z magazynu, w ocenie Spółki, metoda FIFO będzie najbardziej obiektywnym sposobem ustalenia kosztów i przychodów działalności opodatkowanej i zwolnionej spod opodatkowania. Zostanie wprowadzona pewna "fikcja", że towary, z których sprzedaży dochód podlega opodatkowaniu zostaną wydane jako pierwsze, chociaż w praktyce (fizycznie) nie musi to być de facto wyrób wytworzony do dnia uzyskania prawa do zwolnienia strefowego. Niemniej przyjęte rozwiązanie pozwoli dokonać prawidłowego rozliczenia podatkowego. Odpowiednio liczba towaru odpowiadająca liczbie wyrobów gotowych danego rodzaju, stwierdzona w magazynie na dzień uzyskania prawa do zwolnienia strefowego, tj. 18 stycznia 2008 r., będzie uznana za towary "poza strefowe" (wytworzone do dnia uzyskania zezwolenia) i będzie ona rozchodowana w pierwszej kolejności, generując dochód podlegający opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 3, w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Dla prawidłowego określenia zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, podatnik zobowiązany jest do stosowania zasad uregulowanych w normach prawnych zawartych w przepisach podatkowych - przede wszystkim w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Dochodem w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Dochodem z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych jest zatem nadwyżka przychodu uzyskanego ze sprzedaży tych wyrobów nad kosztami jakie Spółka poniosła w związku z ich wyprodukowaniem.

Kosztami uzyskania - zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z treści niniejszego przepisu wynika konieczność istnienia związku przyczynowego pomiędzy kosztami a przychodem, wskazującego na skutek poniesienia kosztów w postaci powstania przychodu. Na powiązanie przychodu z kosztami jego uzyskania wskazuje również art. 15 ust. 4 powołanej wyżej ustawy, regulujący zasadę ponoszenia kosztów bezpośrednio związanych z przychodami w czasie, według którego koszty przypisuje się do roku podatkowego, w którym w wyniku poniesienia tych kosztów powstał przychód.

Mając na uwadze powyższe uregulowania, dochodem ze sprzedaży wyrobów gotowych będzie nadwyżka przychodu ze sprzedaży tych wyrobów a kosztami uzyskania poniesionymi dla uzyskania powyższego przychodu stanowiącymi koszt wytworzenia sprzedawanego wyrobu oraz poniesionych kosztów związanych z jego sprzedażą. Oznacza to, że w przypadku gdy możliwe jest bezpośrednie przypisanie kosztów do przychodu uzyskanego ze sprzedaży konkretnego wyrobu gotowego, Spółka winna stosować zasady w powołanej wyżej przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Artykuł 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Treść tego przepisu przesądza o bezpośrednim podporządkowaniu ewidencji księgowej (rachunkowej) potrzebom podatkowym. Przepisy dotyczące ksiąg handlowych i innych urządzeń księgowych nie mogą modyfikować obowiązków podatkowych, gdyż ich funkcja polega na rejestrowaniu przebiegu zdarzeń gospodarczych i odpowiadających im operacji finansowych. Jednakże przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają szczególnych i wyraźnych zasad np. dotyczących ewidencji obrotu wyrobów gotowych, która obejmuje w szczególności prowadzenie dokumentacji oraz system zapisów w urządzeniach księgowych odzwierciedlających ich przemieszczanie się.

Zatem, stosując inne metody dla ustalenia wysokości dochodu, a w konsekwencji prawidłowego określenia zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (np. zawartych w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości), Spółka winna mieć na uwadze, pierwszeństwo zasad zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Zgodnie z art. 34 ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), w przypadku gdy ceny nabycia albo zakupu, albo koszty wytworzenia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo ich rodzaju i przeznaczenie, są różne, wartość stanu końcowego rzeczowych składników aktywów obrotowych wycenia się w zależności od przyjętej przez jednostkę metody ustalania wartości ich rozchodu, w tym zużycia, sprzedaży:

Reasumując, z uwagi na brak możliwości bezpośredniej weryfikacji rozchodu wyrobów gotowych z magazynu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przyjęcie przez Spółkę metody FIFO dla celów rozliczenia zwolnienia podatkowego, pod warunkiem, iż metoda ta jest zgodna z polityką (zasadami) rachunkowości przyjętą przez Spółkę, będzie co do zasady prawidłowe.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności oraz sposób oznakowania produktów, niemożliwe jest dokonanie rozróżnienia wyrobów gotowych (szczegółowa identyfikacja wyrobu) według daty ich produkcji bądź też numeru serii. Oznaczenia takie nie znajdują się na opakowaniach wyrobów gotowych. Spółka dokonuje identyfikacji kodami jedynie ze względu na określony asortyment wyrobów. Wydając towar kontrahentowi, Spółka nie będzie w stanie dokonać bezpośredniej identyfikacji, czy wydano faktycznie wyrób strefowy czy też wytworzony do dnia uzyskania zezwolenia.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności i równości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z wykładnią językową.

Z uwagi na powyższe oraz rozstrzygnięcia zawarte w interpretacji indywidualnej nr ILPB3/423-265/09-4/ŁM, stwierdzić należy, iż niezbędne - dla wskazanej przez Spółkę metody FIFO - jest określenie momentu, w którym na magazyn wyrobów gotowych trafiły wyroby wyprodukowane po dniu uzyskania przez Spółkę zezwolenia (tj. po dniu 18 stycznia 2009 r.), bowiem ze zwolnienia przedmiotowego mogą korzystać jedynie dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

W związku z powyższym, liczba towaru odpowiadająca liczbie wyrobów gotowych danego rodzaju wyprodukowana do dnia 18 stycznia 2008 r. stanowi towary "pozastrefowe" i jako rozchodowana z magazynu wyrobów gotowych w pierwszej kolejności generować będzie dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Na marginesie tut. Organ zwraca uwagę, iż metoda FIFO ma tylko i wyłącznie zastosowanie do kolejności wyceny wyrobów gotowych, natomiast sama ich wycena oraz potrącalność jako koszty uzyskania przychodów powinny odbywać się zgodnie z zasadami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.