ILPB3/423-261/07-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2007 r. (data wpływu 20 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wieku obiektu podlegającego amortyzacji - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wieku obiektu podlegającego amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka nabyła używaną nieruchomość. Sprzedawcą była osoba fizyczna. Sprzedawca nie posiadał żadnych istotnych danych o cechach sprzedawanej nieruchomości. Uprzednim właścicielem obiektu był Urząd Miejski. Urząd Miejski przejął nieruchomość od zlikwidowanego na początku lat 90-tych XX wieku Komunalnego Przedsiębiorstwa Robót Budowlanych. Podczas likwidacji nie przekazano Urzędowi Gminnemu żadnych informacji wymaganych art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - tj. daty pierwszego wprowadzenia obiektu do eksploatacji. Zarząd Spółki, próbując ustalić dane o wieku obiektu uzyskał jedynie informację, że obiekt ten już w latach 60-tych należał do zlikwidowanego KPRB. Był wtedy wiatą. W latach 70-tych ub. wieku wiatę rozbudowano do budynku o trwałej konstrukcji (być może - w ramach powszechnej wtedy samowoli inwestycyjnej). Powyższe informacje uzyskano od osoby fizycznej - byłego pracownika ówczesnego KPRB. Oświadczył on, że pracował w KPRB w latach 80-tych XX wieku, i że wtedy obiekt już działał. Nie był zorientowany od kiedy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak ustalić wiek obiektu:

Czy wystarczy oświadczenie byłego pracownika KPRB.

Czy władze Urzędu Miasta można zobowiązać do otwarcia archiwów. Jakich, aby uzyskać wymagane dane.

Jeśli żadne informacje nie zostaną Spółce udzielone - jaką stawkę amortyzacji przyjąć do omawianego obiektu.

Wnioskodawca przyjmie oświadczenie od świadka i będzie dążyć, aby z oświadczenia wynikało, iż okres amortyzacji ustalić na 10 lat (czyli przyjąć stawkę 10%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 16j ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika (...).

Z dniem 1 stycznia 2007 r. na mocy art. 1 pkt 16 lit. b) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1589) wprowadzony został do ustawy art. 16j ust. 1 pkt 4. Zgodnie z ww. przepisem, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Niestety ustawodawca nie zdefiniował kryteriów ustalenia wieku obiektu wprowadzanego do ewidencji środków trwałych, w przypadku braku odpowiedniej dokumentacji świadczącej o dacie pierwszego oddania budynku do używania.

W takiej sytuacji należy posiłkować się przepisami art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Ponadto zgodnie z treścią art. 181 Ordynacji podatkowej dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin (...).

Tak więc w sytuacji braku innych dowodów poświadczających wiek nabytej przez Spółkę nieruchomości, oświadczenie złożone przez świadka pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, będzie wystarczającą przesłanką do zastosowania art. 16j ust. 1 pkt 4.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie pytania dotyczącego możliwości zobowiązania Urzędu Miasta do otwarcia archiwów został rozpatrzony odrębnym postanowieniem wydanym w dniu 20 lutego 2008 r., nr ILPB3/423-261/07-3/ŁM

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.