ILPB3/423-260/07-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2007 r. (data wpływu 20 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kursu stosowanego przy przeliczaniu waluty obcej - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kursu stosowanego przy przeliczaniu waluty obcej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność handlową zarówno z kontrahentami z państw UE, jak i z krajami trzecimi. W związku z prowadzoną działalnością Spółka wystawia faktury sprzedaży dla tych klientów w walucie (EURO, USD).

Spółka posiada konta walutowe. Kontrahenci dokonują zapłaty za faktury sprzedaży również w walucie, bezpośrednio na odpowiednie konto bankowe, w zależności od rodzaju waluty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że bank z usług którego Spółka korzysta ustala codziennie kursy kupna i sprzedaży walut, przy obliczaniu wartości różnic kursowych, powstających w wyniku zapłaty na rachunek dewizowy należności za sprzedane towary i usługi wyrażone w walucie obcej, Spółka powinna stosować kurs kupna banku, z którego usług korzysta.

Dlatego też w tym przypadku faktycznie zastosowany kurs waluty to kurs kupna walut, ogłoszony przez bank, z którego usług Spółka korzysta, czyli bank prowadzący rachunek, na który wpłynęła waluta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Do ustalenia różnic kursowych, które mogą powstać w wyniku uregulowania przez zagranicznych kontrahentów należności wyrażonych w walutach obcych za faktury sprzedaży (wystawione w walutach EURO lub USD) zastosowanie mają przepisy art. 15a ust. 1, art. 15a ust. 2 pkt 1 i art. 15a ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ww. ustawy różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 pkt 1 tejże ustawy dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Natomiast stosownie do art. 15a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, aby ustalić wartość przychodu wyrażonego w walucie obcej w dniu jego otrzymania należy przeliczyć ten przychód na złote według faktycznie zastosowanego kursu waluty obcej z tego dnia.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. Z interpretacji istniejących przepisów wynika, iż są to wszelkie kursy walutowe zastosowane przez Podatnika, w tym bankowe, również przy transakcjach walutowych związanych z indywidualną umową z bankiem.

Faktycznie zastosowany kurs walutowy nie jest kursem faktycznie zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami związanymi z zakupem lub sprzedażą walut. Jest to kurs faktycznie użyty m.in. do ustalenia określonej wartości różnicy kursowej. Faktycznie zastosowany kurs to również taki, po którym dokonuje się faktycznej wyceny w danym dniu, koniecznej dla ustalenia różnic kursowych, m.in. w dacie wpływu lub wypływu waluty obcej na bankowym rachunku walutowym.

Przyjęcie, stosownie do art. 15a ust. 4 ww. ustawy, kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej, przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3 może mieć miejsce dopiero, gdy nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu.

Reasumując, przy obliczaniu wartości różnic kursowych, powstających w wyniku zapłaty na rachunek dewizowy Spółki, należności ze sprzedaży, wyrażone w walucie obcej, Spółka winna zastosować kurs kupna banku, z którego usług korzysta pomimo, że nie miała miejsca operacja odprzedaży walut do banku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.