ILPB3/423-255/07-4/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością X przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 22 lutego 2008 r. (data wpływu 28 lutego 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X Sp. z o.o. jest filią międzynarodowego koncernu XY i zajmuje się projektowaniem oraz produkcją systemów bezpieczeństwa do samochodów osobowych. W celu utrzymania odpowiedniej atmosfery pracy w zakładzie i integracji pracowników z pracodawcą, a w konsekwencji w celu poprawy efektywności oraz wzrostu motywacji w zakresie wykonywanych obowiązków pracowniczych Spółka okazjonalnie organizuje dla pracowników:

* spotkania o charakterze integracyjnym, a także

* szkolenia wzbogacone o element integracyjny tj. spotkania szkoleniowo - integracyjne (np. szkolenia zakończone wspólnym bankietem).

W trakcie ww. spotkań pracownicy wymieniają się doświadczeniami, mają okazję lepiej poznać się wzajemnie oraz zawiązać nowe relacje, które pomagają podczas pełnienia codziennych obowiązków w zakładzie Spółki. Spotkania o charakterze szkoleniowo - integracyjnym wprowadzają dodatkowo element szkoleniowy, dzięki któremu podniesiony zostaje zakres i poziom umiejętności i wiedzy pracowników w określonych, przydatnych w działalności Spółki aspektach. Ponadto, dzięki uczestniczeniu w spotkaniach, pomiędzy pracownikami wzmacnia się poczucie wspólnoty i poprawia się efektywność pracy, na którą wpływa również zadowolenie i satysfakcja pracowników z wykonywanych zadań, związana m.in. z postrzeganiem Spółki jako przyjaznego pracodawcy. Wydatki Spółki związane z tymi spotkaniami są finansowane ze środków obrotowych i dotyczą w szczególności zapewnienia obsługi spotkania, zorganizowania poczęstunku, wynajęcia ochrony, itp.

Spółka wskazuje, iż 29 maja 2006 r. wystąpiła do Naczelnika Urzędu Skarbowego we X z wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zbliżonym do wyżej przedstawionego (ograniczonego wyłącznie do spotkań integracyjnych) stanie faktycznym. Spółka wnioskowała o potwierdzenie stanowiska, że poniesione na organizację takich imprez koszty mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności art. 15 ust. 1 tej ustawy. Naczelnik Urzędu Skarbowego, na mocy wydanego Spółce postanowienia z 30 sierpnia 2006 r. o sygn. XXX, uznał jednakże stanowisko Spółki prezentowane w przedmiotowej sprawie za nieprawidłowe, stwierdzając, iż koszty poniesione na organizację imprez o charakterze integracyjnym ze środków obrotowych nie mogą być traktowane jako koszty uzyskania przychodów. W odpowiedzi na postanowienie, Spółka złożyła 11 września 2006 r. do Dyrektora Izby Skarbowej we X zażalenie. Na mocy decyzji z 15 listopada 2006 r. (sygn. YYY) Dyrektor Izby Skarbowej we X odmówił zmiany zaskarżonego postanowienia, uznając stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego za prawidłowe. Organy podatkowe obydwu instancji uzasadniały swoje stanowiska w szczególności brakiem związku przyczynowo - skutkowego, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomiędzy kosztami poniesionymi na organizację imprez integracyjnych a uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka wskazuje, iż znany jest jej przepis art. 14b § 5 ustawy z 19 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) wskazujący, iż interpretacji indywidualnej nie wydaje się w zakresie tych elementów stanu faktycznego, gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Niemniej jednak, w ocenie Spółki, powyższe ograniczenie nie powinno mieć zastosowania do rozważanej sytuacji. Po pierwsze, Spółka wskazuje na przepis art. 4 ust. 2 ustawy z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) stanowiący, iż interpretacje co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zmieniającej (w odniesieniu do zmian w zakresie interpretacji ustawa zmieniająca ordynację podatkową zaczęła obowiązywać od 1 lipca 2007 r.), a więc w okresie do 30 czerwca 2007 r., wygasają z mocy prawa w razie zmiany przepisów, które były przedmiotem interpretacji. Mając powyższe na uwadze, Spółka pragnie wskazać, iż przepisem, który był przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnika Urzędu Skarbowego zawartego w postanowieniu (oraz decyzji Dyrektora Izby Skarbowej we X), był przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy podkreślić, iż postanowienie wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego zawierało zapis, iż - zgodnie z przepisem art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007 r. - "interpretacja dotyczy (...) stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia", tj. w dniu 30 sierpnia 2006 r. W ówczesnym stanie prawnym, przedmiotowy przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych miał następujące brzmienie: "Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1."

Spółka podkreśla, iż z dniem 1 stycznia 2007 r. (na mocy ustawy z 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; Dz. U. Nr 217, poz. 1589) wyżej powołany przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uległ zmianie i uzyskał znacznie szerszy zakres pojęciowy tj. "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1." W konsekwencji, powyższa zmiana oznacza, że ustawodawca zdecydował się wprowadzić do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zasadę, iż kosztami uzyskania przychodów są nie tylko koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, ale również te, które mają służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródeł przychodów podatnika, tym samym wzmacniając pozycję podatkową tzw. "kosztów pośrednich", tj. kosztów ogólnej działalności, funkcjonowania przedsiębiorstwa podatnika. Wobec powyższego, Spółka stoi na stanowisku, że przytoczona zmiana przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wypełnia przesłanki zawarte w regulacji art. 4 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej ordynację podatkową, co dowodzi zasadności ponownego złożenia wniosku o wydanie interpretacji podatkowej w rozważanym zakresie.

Ponadto, Spółka pragnie wskazać kolejny argument uzasadniający możliwość ponownego wystąpienia z zapytaniem do organów skarbowych. Wyżej powołany przepis art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej stanowi, że "interpretacji indywidualnej nie wydaje się w zakresie tych elementów stanu faktycznego, gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej." W rozważanej w przedmiotowym wniosku sytuacji mamy natomiast do czynienia ze zmodyfikowanym w porównaniu z wnioskiem złożonym 29 maja 2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego stanem faktycznym. Mianowicie, w poprzednim wniosku rozważana była zasadność zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztów poniesionych na organizację spotkań integracyjnych dla pracowników, natomiast w zakresie bieżącego wniosku Spółka pyta o zasadność zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych zarówno na spotkania o charakterze integracyjnym jak i spotkania szkoleniowo - integracyjne.

Dodatkowo Spółka pragnie podkreślić, iż poprzedni ww. wniosek do Naczelnika Urzędu Skarbowego z 29 maja 2006 r. dotyczył wydatków ponoszonych przez Spółkę na organizację spotkań integracyjnych w roku podatkowym 2006. Tymczasem niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na organizację spotkań integracyjnych oraz szkoleniowo - integracyjnych w roku podatkowym 2007. Mając na uwadze, iż postanowienie wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego - zgodnie z przepisem art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007 r. - dotyczyło "stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę", należy wnioskować, iż rozstrzygnięcie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego odnosiło się wyłącznie do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na organizację spotkań integracyjnych w roku podatkowym 2006, zaś poza zakresem tego rozstrzygnięcia pozostała kwestia zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację spotkań integracyjnych oraz szkoleniowo-integracyjnych w roku podatkowym 2007.

Pismem z dnia 22 lutego 2008 r. Spółka wyjaśniła, iż zarówno kadra zarządzająca, jak i menadżerowie są pracownikami Firmy. Ponadto sprostowała, iż nie organizuje odrębnych imprez integracyjnych lub szkoleniowo - integracyjnych wyłącznie dla kadry zarządzającej Spółką lub menadżerów. W imprezach integracyjnych, jak i szkoleniowo - integracyjnych, które są przedmiotem wniosku, uczestniczy ogół pracowników Spółki łącznie z jej kadrą zarządzającą oraz menadżerami. Ewentualne ograniczenie grona pracowników biorących udział w imprezie wynikać może jedynie z organizacji imprezy dla określonego działu Spółki, np. impreza szkoleniowo - integracyjna dla działu personalnego, księgowego, produkcyjnego, itp.

W związku z organizacją imprez integracyjnych oraz szkoleniowo - integracyjnych Spółka nabywa, w przypadku zlecenia organizacji podmiotowi zewnętrznemu, kompleksową usługę organizacji imprezy (np. szkolenia, konferencji), natomiast w przypadku samodzielnego organizowania imprezy przez Spółkę, ponosi ona wydatki, na które składają się w szczególności: przejazd (przewóz pracowników), zakwaterowanie, wyżywienie, wynajem sal, przygotowanie materiałów szkoleniowych, organizacja dodatkowych atrakcji (np. wycieczek, zawodów sportowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione na organizację spotkań integracyjnych oraz szkoleniowo - integracyjnych jako tzw. koszty pośrednie (o charakterze pracowniczym), które służą sprawnemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa Spółki oraz mają na celu zabezpieczenie i zachowanie źródeł przychodów Spółki, jak również pośrednio przyczyniają się do osiągania przychodów Spółki, stanowią koszty uzyskania przychodów. Argumenty przemawiające za stanowiskiem Spółki zostały przedstawione poniżej.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.), kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W celu uznania danego kosztu za koszt uzyskania przychodu muszą być zatem spełnione następujące warunki:

* koszt ten musi zostać poniesiony,

* celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie może on znajdować się na liście zawartej w art. 16 ust. 1, stanowiącej katalog kosztów, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Warto w tym miejscu wskazać, iż brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązujące od 1 stycznia 2007 r. wskazuje literalnie i wyraźnie na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zarówno kosztów, które służą bezpośrednio, jak i pośrednio osiąganiu przychodów, w tym również kosztów mających na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródeł przychodów (np. zagwarantowanie funkcjonowania działalności przedsiębiorstwa podatnika, nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty). W świetle powyższego, w celu uznania danego kosztu za koszt podatkowy, nie musi zatem wystąpić bezpośredni związek przyczynowo - skutkowy między poniesieniem kosztu a uzyskaniem konkretnego przychodu, ważne jest aby koszt był ponoszony w ramach prowadzonej działalności, w interesie przedsiębiorstwa podatnika, w tym także np. miał na celu zachowanie lub zabezpieczenie funkcjonowania przedsiębiorstwa. Korzyści wynikające z organizacji spotkań integracyjnych, odnoszone przez Spółkę, są dla niej następujące:

* lepsze poznanie przez dział personalny Spółki i kadrę zarządzającą potrzeb pracowników podczas spotkań,

* integrowanie pracowników (w ramach działów oraz pomiędzy poszczególnymi działami) i kształtowanie wśród nich zasad współżycia społecznego,

* wzrost zaangażowania pracowników w pracę, większą wydajność pracy związaną z postrzeganiem Spółki jako "przyjaznego" pracodawcy oraz lepszą atmosferą pracy,

* wzrost motywacji pracowników w zakresie wykonywanych obowiązków pracowniczych,

* zbliżenie pomiędzy kadrą zarządzającą Spółką a pracownikami, pozwalające w końcowym efekcie na ograniczenie barier komunikacyjnych, lepsze zrozumienie celów i zadań stawianych pracownikom oraz efektywniejsze wykonywanie poleceń,

* ograniczenie potencjalnych roszczeń pracowniczych, powodujących w razie zaistnienia straty ekonomiczne dla Spółki,

* ograniczenie wydatków na badania satysfakcji załogi i atmosfery w zakładzie.

Dodatkowo, w przypadku spotkań szkoleniowo - integracyjnych, Spółka odnosi dodatkowe korzyści w postaci:

* zdobycia przez pracowników nowej wiedzy i umiejętności,

* wzrostu wiedzy i umiejętności posiadanych przez pracowników zarówno w zakresie zagadnień związanych z działalnością Spółki (jej produktami, obowiązującymi zasadami), a także zagadnień ogólnych związanych z organizacją i zarządzaniem przedsiębiorstwem, regulacjami prawnymi oraz księgowymi, itp.

Wszystkie wyżej wymienione korzyści mają istotny wpływ na wydajność pracowników i w efekcie na wyniki ich pracy, na wzmocnienie motywacji pracowniczej, a więc służą sprawnemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa Spółki, pośrednio przekładają się na uzyskiwane przez Spółkę przychody z prowadzonej działalności gospodarczej, jak również przyczyniają się do ograniczenia kosztów związanych z funkcjonowaniem zakładu. Ponadto Spółka uważa, że będące skutkiem udziału w spotkaniach zwiększone zadowolenie pracowników z wykonywanej pracy, dobre kontakty z przełożonymi oraz możliwość bezpośredniego, nieformalnego kontaktu z osobami pełniącymi w Spółce funkcje kierownicze, w zdecydowanym stopniu ogranicza możliwość wystąpienia wśród pracowników tendencji do chęci zmiany pracy na inną.

To w oczywisty sposób prowadzi do zagwarantowania sprawnego funkcjonowania przedsiębiorstwa Spółki, zabezpieczenia interesów Spółki oraz zachowania jej źródeł przychodów, co wypełnia przesłanki wymagane do uznania kosztów ponoszonych przez nią na organizację spotkań za koszty podatkowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na poparcie swego stanowiska, Spółka pragnie przytoczyć następujące stanowiska prezentowane przez organy podatkowe w analogicznych sprawach:

* "Zorganizowanie dla pracowników spotkania integracyjnego sprzyja wytworzeniu dobrej atmosfery w pracy oraz wpływa na zacieśnienie więzi pracowników z firmą. Integracja załogi poprzez budowanie więzi pomiędzy pracownikami i firmą, poprawia motywację pracowników do pracy w danej jednostce, a w konsekwencji zwiększa efektywność pracy, ta zaś ma bezpośredni wpływ na wyniki pracy, tj. przychody osiągane w działalności firmy. W świetle powyższego, poniesione przez Spółkę wydatki na organizację imprezy integracyjnej dla pracowników, tj. na wynajem sali, wyżywienie, nocleg oraz wynagrodzenie dla zespołu artystycznego należy uznać za poniesione w celu uzyskania przychodów. Oznacza to, iż stanowią koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że zostały poniesione ze środków obrotowych Spółki." - decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 9 sierpnia 2007 r. (sygn. ILPB3/423-5/07-2/MC),

* "Organizacja imprezy okolicznościowo - integracyjnej dla pracowników i byłych pracowników stanowi ważne narzędzie w budowaniu dobrych relacji interpersonalnych w miejscu wykonywania pracy. Dobrze zintegrowani i zmotywowani pracownicy osiągają lepsze wyniki w pracy, przez co przyczyniają się do zwiększenia przychodów Spółki. Nie bez znaczenia pozostaje również w procesie motywowania pracowników fakt, iż Spółka z należytym szacunkiem traktuje osoby, które świadczyły pracę na rzecz Spółki w minionych latach. Wydatki poniesione przez Spółkę na organizację przedmiotowej imprezy pochodzące ze środków obrotowych Spółki należy traktować całościowo, tj. na koszty przedmiotowej imprezy okolicznościowo - integracyjnej składać się będą zarówno koszty wynajmu sali, oprawy artystycznej, koszty dojazdu, jak również koszty zakupu nagród w konkursach oraz bonów zakupowych dla pracowników lub byłych pracowników Spółki. Z uwagi na powyższe argumenty, wydatki poniesione ze środków obrotowych Spółki na zorganizowanie imprezy okolicznościowo - integracyjnej, na zakup nagród w konkursach oraz bonów zakupowych dla pracowników, stanowić będą koszty uzyskania przychodów." - postanowienie Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego z 6 lipca 2007 r. (sygnatura PD.423-34/07),

* "Tak, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1, który zawiera katalog wydatków nie zaliczanych do kosztów. Wydatki na zorganizowanie imprezy integracyjnej dla pracowników związane są z działalnością gospodarczą i są ponoszone w celu osiągania przychodów poprzez poprawę atmosfery w pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą oraz zwiększenie efektywności ich pracy. Nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów". - odpowiedź na pytanie "czy wydatki ze środków obrotowych firmy na zorganizowanie imprezy integracyjnej dla pracowników spółki kapitałowej będą kosztem uzyskania przychodów..." zamieszczona na stronie internetowej Krajowej Informacji Podatkowej.

Podobnie w analogicznej sprawie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 13 lutego 2007 r. (sygnatura III SA/Wa 4283/2006):

* "W ocenie Sądu, to może niewątpliwie wpływać pozytywnie na pracowników, wskazywać im, że pracodawca za sumienną i bardziej efektywną pracę nagradza ich. Cel działania podatnika nie jest więc bezinteresowny. Podatnik organizujący takie spotkanie ma wpłynąć pozytywnie na pracowników, a przez to zwiększyć efektywność ich pracy. W takim przypadku można przyjąć, iż pomiędzy prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz wydatkami ponoszonymi, nawet w sposób pośredni, na lepszą, bardziej wydajną pracę pracowników, a przez to na zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, istnieją określone związki. W związku z powyższym, w ocenie Sądu, wydatki ponoszone na zorganizowanie imprezy integracyjnej mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów."

Ponadto Spółka pragnie wskazać, iż organizowane przez nią spotkania w żadnym wypadku nie służą realizacji osobistych potrzeb pracowników, tj. wypoczynkowi czy rekreacji. Zgodnie z argumentacją przytoczoną przez Spółkę powyżej, wspomniane spotkania służą przede wszystkim celom i interesom pracodawcy i mają przynieść Spółce, w dłuższej perspektywie, wymierną korzyść finansową.

Koszt związany z organizowaniem spotkań integracyjnych oraz spotkań o charakterze szkoleniowo - integracyjnym nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże przepis art. 16 ust. 1 pkt 45 stanowi: "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych". Należy podkreślić, że ww. przepis art. 16 ust. 1 pkt 45 nie odnosi się do szeroko pojętej działalności socjalnej pracodawcy, ale działalności socjalnej, która została zdefiniowana w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.). Art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalność socjalną definiuje jako "usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno - oświatowej, sportowo - rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej (...)". Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 tejże ustawy "przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu." W rozumieniu tego przepisu, osobami w pierwszej kolejności uprawnionymi do skorzystania z pomocy zapewnianej przez zakładowy fundusz świadczeń socjalnych są takie, których sytuacja życiowa, rodzinna bądź materialna jest trudna. Wykładnię przytoczonego przepisu potwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z 16 sierpnia 2005 r. (sygn. akt I PK 12/05) stwierdzając: " (...) art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, który nie przewiduje obowiązku stosowania poszczególnych form pomocy socjalnej wobec wszystkich pracowników, a przeciwnie, nakazuje różnicowanie tych form w zależności od sytuacji osób uprawnionych." Spotkania organizowane przez Spółkę przeznaczone są albo dla wszystkich pracowników albo dla kadry zarządzającej. Mamy tu w związku z tym do czynienia z oczywistą niezgodnością stanu faktycznego z przesłanką pozwalającą na sklasyfikowanie spotkań jako takich, w przypadku których uczestnictwo jest zdeterminowane (trudną) sytuacją życiową, rodzinną oraz materialną osoby biorącej udział w danej imprezie. W przypadku imprez przeznaczonych dla wszystkich pracowników Spółki jedynym warunkiem określającym możliwość wzięcia udziału w danej imprezie jest istnienie pomiędzy uczestnikiem a Spółką stosunku pracy. Status materialny, czy też sytuacja rodzinna lub życiowa nie mają żadnego znaczenia w zakwalifikowaniu osoby do grona mogących uczestniczyć w spotkaniu. Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 sierpnia 2001 r. (sygn. akt I PKN 579/00), w którym stwierdzono: "Treść art. 8 ust. 1 ustawy uzasadnia przy tym tezę, że pracodawca nie może ustalić tych warunków (warunki korzystania przez osoby uprawnione z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu - przyp. Spółka) według wybranych przez siebie kryteriów, z pominięciem naczelnej zasady wyrażonej w tym przepisie, tej mianowicie, że przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu zostało uzależnione wyłącznie od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu. Jak z przedstawionej regulacji wynika, ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych nie upoważnia do tworzenia takich zasad podziału funduszu socjalnego, które pozostawałyby w sprzeczności z jej art. 8 ust. 1, ten zaś przepis wyraźnie powiązał zasady korzystania z ulgowych usług i świadczeń z sytuacją życiową, rodzinną i materialną osób uprawnionych. Jest to tzw. kryterium socjalne, którego przyjęcie przez ustawodawcę prowadzi do wniosku, że jest wykluczone przyznawanie ulgowych usług i świadczeń z Funduszu ogółowi zatrudnionych w tej samej wysokości, według zasady "każdemu po równo". Doświadczenie życiowe pokazuje zarazem, że jest mało prawdopodobne, by dwie osoby uprawnione pozostawały w jednakowej sytuacji materialnej, życiowej i rodzinnej, a tylko taka (lub bardzo zbliżona) pozwalałaby na przyznanie świadczeń w tej samej wysokości. Tym bardziej więc możliwość taką należy wyłączyć, gdy uprawnionymi jest kilka, kilkanaście czy kilkadziesiąt osób." Jeszcze większa rozbieżność dotyczy spotkań dla kadry zarządzającej Spółką, menadżerów itp. Tutaj uczestnikami mogą być najczęściej osoby posiadające w Spółce wysoki status wynikający z roli, jaka jest przez nie pełniona w Spółce. Co za tym idzie, są to również osoby, których dochody są zwykle wyższe niż pozostałych pracowników Spółki, co jeszcze bardziej niż w przypadku imprez przeznaczonych dla ogółu pracowników Spółki wyklucza zasadność powołania się na art. 8 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, ponieważ sformułowanie "przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu" użyte w tym artykule, wskazuje na osoby, których sytuacja życiowa, rodzinna bądź materialna jest ciężka, co w oczywisty sposób nie odnosi się do ogółu pracowników zajmujących w Spółce wysokie stanowiska. W świetle powyższego, finansowanie kosztów spotkań dla pracowników ze środków obrotowych Spółki (a nie ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych) jest postępowaniem zgodnym z obowiązującymi przepisami prawa i nie może w żadnym wypadku być uznane za finansowanie działalności socjalnej w rozumieniu Ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, w związku z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Spółki, ponoszone przez nią koszty na organizację spotkań dla pracowników jako tzw. koszty pośrednie, które służą sprawnemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa Spółki oraz mają na celu zabezpieczenie i zachowanie źródeł przychodów Spółki, jak również pośrednio przyczyniają się do osiągania przychodów Spółki, a jednocześnie nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 tejże ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz że wykaże związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

Kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze, w przypadku gdy wydatki te spełniają wskazane wyżej, określone w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kryteria. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Obejmują one również wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich imprez integracyjnych, czy spotkań szkoleniowo-integracyjnych. Są one bowiem związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy, a w przypadku spotkań szkoleniowo-integracyjnych podniesie ich kwalifikacje zawodowe.

Jak podkreśla Wnioskodawca, zorganizowanie dla pracowników imprez integracyjnych oraz spotkań szkoleniowo-integracyjnych sprzyja wytworzeniu dobrej atmosfery w pracy, wpływa na wzrost motywacji w zakresie wykonywanych obowiązków przez pracowników, na wydajność pracowników, co służy sprawnemu funkcjonowaniu Spółki i przedkłada się na osiągane przez nią przychody.

Dodatkowo w przypadku spotkań szkoleniowo-integracyjnych, Spółka wskazuje na korzyści wynikające ze zdobycia przez pracowników nowej wiedzy i umiejętności w zakresie zagadnień związanych z jej działalnością. Uczestnicząc w tego rodzaju spotkaniach, pracownicy konsolidują się z firmą, a mając świadomość, że pracodawca o nich dba, sumienniej wywiązują się ze swojej pracy.

W świetle powyższego, poniesione przez Spółkę wydatki na organizację spotkań integracyjnych oraz szkoleniowo-integracyjnych dla pracowników (tj. na wynajęcie sali, zorganizowanie poczęstunku, wynajęcie ochrony, bankiet, przewóz pracowników, zakwaterowanie, wycieczki, zawody sportowe), finansowane ze środków obrotowych Spółki, przy spełnieniu wyżej wymienionych warunków, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Przy czym dodaje się, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wyłącznie wydatki związane z organizacją imprez integracyjnych przeznaczonych tylko dla pracowników, tzn. osoby trzecie nie biorą w nich udziału.

Należy przy tym podkreślić, że wydatki te muszą być racjonalne co do zasady i wielkości oraz odpowiednio udokumentowane.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.