ILPB3/423-246/10-4/GC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2010 r. (data wpływu 15 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia podatkowego w związku z prowadzeniem działalności w specjalnej strefie ekonomicznej - jest prawidłowe.

W dniu 15 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 31 maja 2010 r. (data wpływu 4 czerwca 2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia podatkowego w związku z prowadzeniem działalności w specjalnej strefie ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Spółka działa na podstawie dwóch zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie strefy, wydanych przez Zarząd Specjalnej Strefy Ekonomicznej:

* zezwolenia nr x z dnia x 2004 r.,

* zezwolenia nr x z dnia x 2006 r..

Oba te zezwolenia zostały wydane na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm.).

Zezwolenia te zostały udzielone pod warunkiem poniesienia, w określonych terminach, wydatków inwestycyjnych, zatrudnienia nowych pracowników i przestrzegania regulacji prawnych strefy. Rodzaj wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą określały przepisy rozporządzenia z dnia 7 września 2004 r. (Dz. U. Nr 215, poz. 2183 z późn. zm.) w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Na podstawie zezwolenia nr x z dnia x 2006 r., Spółka została zobowiązana do poniesienia nakładów inwestycyjnych na łączną kwotę 38.459.000,00 złotych do dnia 30 czerwca 2008 r., z czego 15.383.600,00 złotych do dnia 30 września 2007 r. Na Spółkę nałożono także obowiązki w zakresie zwiększenia zatrudnienia.

Wszystkie warunki wynikające z tego zezwolenia zostały przez Spółkę wypełnione, co potwierdziły kontrole przeprowadzone w Spółce przez Komisję ds. Kontroli Realizacji Zezwoleń w protokołach z dnia 23 maja 2007 r., 31 marca 2008 r. oraz 30 września 2008 r..

W protokole z dnia 30 września 2008 r. Komisja potwierdziła, że Spółka w ramach zezwolenia nr X poniosła kwalifikowane wydatki inwestycyjne w łącznej kwocie 44.549.812,85 złotych. Oznacza to, że poniesione kwalifikowane nakłady inwestycyjne przekraczały 6.090.812,85 złotych wartość tych nakładów, przewidzianą zezwoleniem.

Spółka dotąd nie wykorzystała w żadnej części pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych, poniesionych na podstawie zezwolenia nr X.

W związku ze słabą opłacalnością części produkcji Spółka zamierza sprzedać dwie linie produkcyjne wraz z wyposażeniem. Wartość tych środków trwałych została uwzględniona w kwocie kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych w ramach zezwolenia nr X. Środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych na dzień 30 czerwca 2008 r..

Umowa sprzedaży jest na razie w fazie negocjacji. W zależności od uzgodnionego przedmiotu sprzedaży mogą zostać sprzedane środki, których łączna wartość kwalifikująca się do objęcia pomocą publiczną wynosiła nie więcej niż 6.090.812,85 złotych (do wysokości nadwyżki pomiędzy poniesionymi nakładami inwestycyjnymi a limitem wydatków określonych w zezwoleniu) lub też o wartości wydatków kwalifikowanych wyższej niż 6.090.812,85 złotych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przeniesienie własności tych środków trwałych przed upływem 5 lat od ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, skutkuje utratą zwolnienia podatkowego, przysługującego w związku z zezwoleniem nr x w całości, czy też jedynie w odniesieniu do tych kwalifikowanych wydatków, które zostały poniesione w związku z nabyciem lub wytworzeniem sprzedanych środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie własności wymienionych środków trwałych, przed upływem 5 lat od ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych będzie skutkować utratą zwolnienia podatkowego jedynie w odniesieniu do tych wydatków inwestycyjnych, które zostały poniesione w związku z nabyciem lub wytworzeniem sprzedanych środków trwałych. Nie ma przy tym znaczenia, jaka będzie wartość wydatków kwalifikowanych, związanych ze sprzedanymi środkami trwałymi.

Za słusznością stanowiska Spółki przemawiają przedstawione niżej argumenty.

Spółka posiada prawo do korzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z powołanym przepisem, wolne od podatku dochodowego są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 z późn. zm.) przy czym, wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Szczegółowe warunki korzystania ze zwolnienia podatkowego określone są w przepisach wykonawczych do ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Na dzień uzyskania zezwolenia nr X obowiązywały w tym zakresie przepisy rozporządzenia z dnia 7 września 2004 r. (Dz. U. Nr 215, poz. 2183 z późn. zm.) w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Przepisy te utraciły moc w związku z wejściem w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 2006 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. Nr 200, poz. 1473, z 2007 r., Nr 26, poz. 172. Nr 97, poz. 640 i Nr 212, poz. 1551 oraz z 2008 r. Nr 140, poz. 885).

Na podstawie § 10 tego rozporządzenia. zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref, wydane na postawie uprzednio obowiązującego rozporządzenia zachowują ważność. Ponadto, nowelizacją tego rozporządzenia z dnia 2 lutego 2007 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 172) określono, że do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zmieniającego, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

W rozporządzeniu z dnia 27 października 2006 r. na dzień 1 lutego 2007 r., w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych obowiązywał następujący warunek, określony w § 5 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia:

"Zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem, że:

Rozporządzenie z dnia 27 października 2006 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej utraciło moc na podstawie art. 5 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 118, poz. 746).

Jednak na podstawie tej ustawy, zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane na podstawie uprzednio obowiązującego rozporządzenia, zachowują ważność.

Do zezwoleń tych stosuje się także, w brzmieniu dotychczasowym, przepisy art. 19 ust. 4 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Ponadto, 30 grudnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom, działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548), wydane na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Zgodnie z § 8 tego rozporządzenia, do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

W przypadku Spółki, w kontekście powołanych wyżej przepisów w zakresie warunków korzystania ze zwolnienia obowiązują zatem przepisy rozporządzenia z dnia 27 października 2006 r. w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w brzmieniu na dzień 1 lutego 2007 r.

Tak więc, w odniesieniu do środków trwałych, zgodnie z obowiązującym na ten dzień przepisem § 5 ust. 1 pkt 1, zwolnienie od podatku dochodowego przysługuje pod warunkiem, że przedsiębiorca nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne przez okres 5 lat od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych.

W opinii Spółki, mając na uwadze wykładnię celowościową cytowanego wyżej przepisu, należy uznać, że pomoc publiczna w przypadku sprzedaży danego środka trwałego może ulec obniżeniu jedynie o wartość wydatków kwalifikowanych, związanych ze zbywanym środkiem trwałym. Dlatego też Spółka uważa, że sprzedaż części środków trwałych, nabytych w związku z udzielonym pozwoleniem, niezależnie od ich wartości, nie spowoduje utraty całości zwolnienia podatkowego. Jeśli zatem sprzedaż środków nastąpi przed upływem 5 lat od wprowadzenia do ewidencji, koniecznym będzie obniżenie wartości wydatków inwestycyjnych, kwalifikujących się do objęcia pomocą, o wydatki na nabycie tych środków, ale Spółka nie traci prawa do zwolnienia podatkowego w odniesieniu do pozostałych wydatków inwestycyjnych.

Podobny pogląd reprezentowany jest w licznych interpretacjach podatkowych. W piśmie z dnia 7 czerwca 2005 r. nr PB4/UD-0680-247-71/05 Ministerstwo Finansów potwierdziło, iż w rozporządzeniach brak jest przepisów, określających bezpośrednie konsekwencje podatkowe w przypadku niespełnienia wskazanego (w § 5 poszczególnych rozporządzeń strefowych) warunku, np. sprzedaży składnika majątku, z którym związane było zwolnienie podatkowe, podając, że analiza tych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przeniesienie w jakiejkolwiek formie składnika majątku, z którym związane były wydatki inwestycyjne - przed upływem 5 lat od dnia wprowadzenia go do ewidencji - stanowią wystarczającą przesłankę do utraty prawa do zwolnienia podatkowego w tej części, w jakiej związane ono było z tym składnikiem majątku, którego własność została przeniesiona.

Stanowisko takie zostało wyrażone także, w postanowieniu z dnia 10 września 2007 r. wydanym przez Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku (znak DP/423-0145/07/k.k.), w którym stwierdzono, że w przypadku sprzedaży środka trwałego, który został uznany za koszt inwestycyjny, kwalifikujący się do objęcia pomocą, przed upływem 5 lat od momentu wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych, utrata prawa do zwolnienia od podatku dochodowego następuje tylko odnośnie tych wydatków inwestycyjnych, które zostały poniesione w związku z nabyciem / wytworzeniem sprzedanego środka trwałego.

Stanowisko to znajduje poparcie także w innych, licznych interpretacjach organów podatkowych, wydanych w późniejszym okresie, na przykład w interpretacji Ministra Finansów, działającego przez organ upoważniony do wydawania interpretacji, tj. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 4 września 2008 r. sygn. ILPB3/423-341/08-2/MM i interpretacji Ministra Finansów, działającego przez organ upoważniony do wydawania interpretacji, tj. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lutego 2009 r. sygn. IPPB3/423-1613/08-4/EŻ.

W kontekście powołanych przepisów i interpretacji, zdaniem Spółki, utrata prawa do zwolnienia będzie dotyczyła jedynie tych wydatków kwalifikowanych, które będą dotyczyły zbywanych środków trwałych, niezależnie od wartości zbywanych środków trwałych.

Dlatego też, jeśli Spółka sprzeda środki, których łączna wartość kwalifikująca się do objęcia pomocą publiczną wynosiła nie więcej niż 6.090.812,85 złotych (do wysokości nadwyżki pomiędzy poniesionymi nakładami inwestycyjnymi a limitem wydatków określonych w zezwoleniu), limit zwolnienia przysługujący na podstawie zezwolenia nie zostanie ograniczony, jeśli natomiast wartość nie będzie wyższa, spowoduje to odpowiednie zmniejszenie limitu, ale pozostałe wydatki kwalifikowane, dotyczące niesprzedanych środków trwałych, będą uwzględniane w całości przy określeniu wysokości pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.