ILPB3/423-243/09-3/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 27 maja 2009 r. (data wpływu 1 czerwca 2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która ma obowiązek tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS) oraz corocznie dokonuje odpisu i administruje środkami Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Ze środków tych dofinansowany jest m.in. zorganizowany wypoczynek dzieci pracowników, czy też inne formy wypoczynku. Spółka pokrywa całą należność na rzecz usługodawcy z rachunku ZFŚS.

Następnie pracownik wpłaca przypadającą na niego część na konto ZFŚS.

Ponadto, pracownikom udzielane są również zwrotne oprocentowane pożyczki na cele mieszkaniowe. Naliczone odsetki od pożyczek zwiększają środki z ZFŚS.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy w przypadku, gdy Spółka ma obowiązek wystawienia faktury, podatek należny wykazany w tej fakturze stanowi koszty uzyskania działalności Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczyć ten podatek należny od faktur dokumentujących częściową odpłatność pracowników w koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W interpretacji indywidualnej nr ILPP1/443-392/09-3/AI z dnia 18 czerwca 2009 r. w zakresie podatku od towarów i usług, dotyczącej fakturowania odpłatności za wypoczynek, którą pokrywa pracownik, tut. Organ stwierdził, iż Wnioskodawca będzie zobowiązany do udokumentowania odpłatności za wypoczynek, którą pokrywa pracownik fakturą VAT, jedynie na żądanie wystawienia faktury VAT przez tego pracownika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy, podatek od towarów i usług, co do zasady, nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Wyjątek od tej zasady - dotyczący podatku należnego - jest zawarty w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b), który stanowi, iż jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku:

* importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

* przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Tak więc, powyższy przepis pozwala w ściśle określonych przypadkach na zaliczenie podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodu, co skutkuje zmniejszeniem zobowiązania podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Nie dotyczy on jednak sytuacji opisanej we wniosku. Bowiem wynika z niej, iż faktura VAT jest wystawiana przez Spółkę na przypadającą pracownikowi do zapłaty części kwoty, w związku z dofinansowaniem do wypoczynku zorganizowanego dla dzieci pracowników, czy też innych form wypoczynku z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Ponadto, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Natomiast zasady tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, a także zasady gospodarowania środkami tego funduszu określone zostały w przepisach ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.).

Na podstawie art. 6 ust. 1 ww. ustawy, odpisy i zwiększenia oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, obciążają koszty działalności pracodawcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka jako administrator Zakładowego funduszu Świadczeń Socjalnych dofinansowuje m.in. zorganizowany wypoczynek dzieci pracowników, czy też inne formy wypoczynku. Wnioskodawca pokrywa całą należność na rzecz usługodawcy z rachunku ZFŚS. Następnie pracownik wpłaca przypadającą na niego część na konto ZFŚS.

Wobec powyższego, dla Spółki koszt uzyskania przychodów stanowi odpis, którego równowartość wpłacana jest na rachunek Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Reasumując, w przypadku, gdy Spółka wystawi pracownikowi - na jego żądanie - fakturę VAT obejmującą kwotę, którą ten wpłacił na poczet wypoczynku, to należny podatek VAT wynikający z tej faktury nie będzie stanowił na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b), w związku z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - kosztu uzyskania przychodów.

Jednocześnie dodaje się, że wniosek Spółki w zakresie przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami wydanymi w dniu 18 czerwca 2009 r. nr ILPP1/443-392/09-4/AI oraz ILPP1/443-392/09-3/AI.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.