ILPB3/423-238/09-2/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu kwalifikacji raty leasingowej nr 1 do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu kwalifikacji raty leasingowej nr 1 do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego (w rozumieniu art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Umowa została zawarta na 2 lata, opłata leasingowa nr 1 wynosząca 40% wartości przedmiotu leasingu została zapłacona przez Spółkę w grudniu 2008 r. Opłacenie raty leasingowej nr 1 warunkowało zamówienie przedmiotu leasingu przez Finansującego u zbywcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłata leasingowa nr 1, która stanowi 40% wartości pojazdu, stanowi koszt uzyskania przychodu w całości w dacie ujęcia kosztu w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury, czy należy opłatę leasingową nr 1 podzielić proporcjonalnie do długości trwania umowy leasingu.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłata leasingowa nr 1 z tytułu zawartej umowy leasingu powinna być wliczana do kosztów proporcjonalnie do długości okresu trwania umowy. Opłata ta stanowi koszt pośredni w myśl art. 22 ust. 5c, jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, to stanowią koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

* interpretację indywidualną z dnia 5 listopada 2008 r. nr ITPB1/415-51/08/WN, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach,

* postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 30 lipca 2007 r. nr PB415-8/07 wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Chodzieży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17a pkt 1 tej ustawy ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

W ocenie Spółki, przedmiotowa umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie zatem do powołanego w zdaniu poprzednim przepisu, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Cytowany przepis art. 17b ust. 1 ustawy nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynikające z umowy leasingu opłaty. Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłaty leasingowej nr 1, należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów, które zostały uregulowane w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 15 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast art. 15 ust. 4d ww. ustawy stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż opłacenie opłaty leasingowej nr 1 warunkowało zamówienie przedmiotu leasingu przez Finansującego u zbywcy.

Z powyższego wynika zatem, iż opłata leasingowa nr 1 ma charakter opłaty samoistnej, nieprzypisanej do poszczególnych rat leasingowych.

Mając na uwadze treść ww. przepisów oraz stan faktyczny przedstawiony przez Spółkę należy stwierdzić, że opłata leasingowa nr 1 jest kosztem pośrednim. Opłata ta nie ma bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach Spółki, jednakże jej poniesienie, wynikające z umowy leasingu, jest warunkiem skuteczności tej umowy, z uwagi na to należy przyjąć, że jest to koszt dotyczący całej umowy, ściśle określonego czasu jej trwania, z reguły przekraczającego rok podatkowy.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że o ile uiszczenie opłaty leasingowej nr 1 warunkuje zawarcie umowy leasingowej, to wówczas należy ją zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy, tj. proporcjonalnie do okresu trwania przedmiotowej umowy.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, iż Spółka we własnym stanowisku powołała art. 22 ust. 5c, jednak z uwagi na fakt, że Wnioskodawca jest osobą prawną oraz w części D.3. wniosku ORD-IN powołał przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Organ uznał wskazany przepis za oczywistą pomyłkę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.