ILPB3/423-231/07-4/ŁM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez Pełnomocnika Panią J. Z., przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. (data wpływu 12 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przepisów mających zastosowanie przy wycenie przychodów i kosztów podatkowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 28 listopada 2007 r. (data wpływu 30 listopada 2007 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przepisów mających zastosowanie przy wycenie przychodów i kosztów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka, na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wybrała jako metodę rozliczania różnic kursowych w podatku dochodowym przepisy o rachunkowości, o czym terminowo powiadomiła właściwy Urząd Skarbowy. Dla wyliczenia różnic kursowych Spółka stosuje przepis art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do wyceny przychodów podatkowych Spółka powinna stosować przepisy art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast do wyceny kosztów art. 15 ust. 1 i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazane w pytaniu przepisy nie mają zastosowania. Spółka do wyceny przychodów i kosztów podatkowych powinna stosować przepisy art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Od dnia 1 stycznia 2007 r. podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mają możliwość wyboru sposobu rozliczania różnic kursowych. Stanowi o tym art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którym podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

Jednocześnie zgodnie z art. 9b ust. 2 ww. ustawy podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tejże ustawy przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Art. 12 ust. 2 stanowi z kolei, iż przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

W myśl art. 15 ust. 1. ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Określenie kursu waluty dla przeliczenia powstałych różnic reguluje art. 30 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Należy jednak podkreślić, iż powyższy przepis art. 9b ma zastosowanie wyłącznie dla potrzeb rozliczenia różnic kursowych. Natomiast przepis ten nie ma zastosowania do ustalenia przychodów, jak również kosztów wyrażonych w walucie obcej dla celów podatkowych.

Mając powyższe na uwadze, wybór bilansowej metody dotyczy tylko obliczania różnic kursowych i nie pociąga za sobą stosowania rachunkowych zasad rozliczania pozostałych przychodów i kosztów. Po przyjęciu metody bilansowej ustalania różnic kursowych, zgodnie z art. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do celów podatkowych Spółka będzie musiała stosować inne kursy do obliczania samego przychodu i kosztów, a inne do określenia różnic kursowych. Przychody i koszty będą obliczane wg zasad przewidzianych w ustawach podatkowych. Następnie będą do nich doliczane różnice kursowe obliczane wg kursów obowiązujących w ustawie o rachunkowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.