ILPB3/423-223/14-4/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z 15 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 19 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem sygnowanym datą 28 lipca 2014 r. (data wpływu 1 sierpnia 2014 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Prowadząc działalność wydobywczą metodą odkrywkową X (dalej: Kopalnia) nabywa duże obszary gruntów przeznaczonych do wydobycia węgla co powoduje, że Kopalnia posiada dużą powierzchnię gruntów własnych. Kopalnia odkrywkowa jest to rodzaj kopalni, w której (w przeciwieństwie do podziemnej pracy górniczej) wszelkie prace wydobywcze odbywają się na powierzchni, a proces wydobywczy odbywa się poprzez odkrywanie kolejnych warstw surowców. Po zakończeniu wydobycia węgla, grunty stają się dla Kopalni zbędne jednak muszą być podane rekultywacji. Rekultywacja gruntów oznacza nadanie lub przywrócenie gruntom zdegradowanym albo zdewastowanym wartości użytkowych lub przyrodniczych przez właściwe ukształtowanie rzeźby terenu, poprawienie właściwości fizycznych i chemicznych, uregulowanie stosunków wodnych, odtworzenie gleb, umocnienie skarp oraz odbudowanie lub zbudowanie niezbędnych dróg. Ponieważ grunty te są zbędne, Kopalnia planuje ich wyzbycie w drodze sprzedaży, darowizny itp.

Wnioskodawca w piśmie z 28 lipca 2014 r. wyjaśnił co następuje:

1. Zapytanie dotyczy stanu po przekazaniu (zbyciu) gruntów na rzecz podmiotu zewnętrznego. Stan wcześniejszy wątpliwości Kopalni nie budzi. Mimo ich zbycia obowiązek rekultywacji spoczywa nadal na Kopalni, co szczegółowo opisano we wniosku pierwotnym. Rekultywacja w tej sytuacji dokonywana jest na majątku stanowiącym już własność innego podmiotu.

2. Kopalnia posiada plan rekultywacji, w którym szczegółowo ujmuje się grunty obowiązkiem rekultywacji objęte. Kopalnia nie posiada już funduszu rekultywacji ani innego, służącego pokrywaniu tych kosztów, tak że finansowanie tych wydatków na bieżąco odbywa się w ciężar kosztów działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z 28 lipca 2014 r.

Czy koszty poniesione na rekultywację gruntów, na których zakończono wydobycie węgla będą stanowić koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ogólną więc zasadą dotyczącą kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, jest to że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w katalogu negatywnym określonym, który ustawa ta w art. 16 ust. 1 wyczerpująco wymienia.

Jeżeli zatem dany wydatek nie jest wymieniony w katalogu art. 16 ust. 1 ustawy, to wówczas będzie on mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, o ile pomiędzy jego poniesieniem a możliwością uzyskania przychodu zachodzi związek przyczynowy. Nie musi to być związek bezpośredni, lecz wystarczy, aby miał on choćby charakter pośredni. Rekultywacja gruntów ma szczególnie doniosłe znaczenie w górnictwie. Dział VIII obowiązującego Prawa geologicznego i górniczego zatytułowany "Odpowiedzialność za szkody" w art. 146 reguluje odpowiedzialność za szkody powstałe wskutek ruchu zakładu górniczego. Zgodnie z tym przepisem, odpowiedzialność za szkodę ponosi przedsiębiorca prowadzący ruch zakładu górniczego, wskutek którego wystąpiła szkoda. Stosownie do postanowień art. 147 tej ustawy, naprawienie szkody w gruncie rolnym lub leśnym zdegradowanym lub zdewastowanym na skutek ruchu zakładu górniczego następuje w sposób określony przepisami o ochronie tych gruntów.

Bezpośrednie odesłanie do ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych oznacza, że naprawienie szkody następuje poprzez rekultywację tych gruntów.

Wg postanowień art. 20 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, osoba powodująca utratę albo ograniczenie wartości użytkowej gruntów jest obowiązana do ich rekultywacji na własny koszt. Ponadto rekultywację gruntów prowadzi się w miarę jak grunty te stają się zbędne całkowicie, częściowo lub na określony czas do prowadzenia działalności przemysłowej oraz kończy się w terminie do 5 lat od zaprzestania tej działalności.

Jak wynika to z cytowanych wyżej przepisów obowiązek rekultywacji gruntów rolnych i leśnych po zakończeniu na nich działalności wydobywczej spoczywa na Kopalni i od obowiązku takiego w żaden sposób uwolnić się nie można, nawet w przypadku zbycia gruntów objętych rekultywacją. Podkreślić tu należy, że jak wykazano to wyżej obowiązek ponoszenia kosztów rekultywacji spoczywa na Kopalni, która na skutek działalności górniczej doprowadziła do utraty wartości użytkowej i przyrodniczej gruntów na których prowadzono wydobycie węgla.

Bez tego prowadzenie wydobycia oraz uzyskiwanie z tego tytułu przychodów nie byłoby możliwe. Z drugiej strony wskazać należy, że koszty rekultywacji nie są wymienione w art. 16 ustawy. Wobec przedstawionych wyżej rozważań, w świetle wskazanych wyżej przepisów uznać należy, że wydatki na rekultywację, bez względu na to czyją własność stanowią grunty, stanowią dla Kopalni koszt uzyskania przychodów.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów. inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Koszty rekultywacji ponoszone są ex post po zakończeniu wydobycia i związanym z tym uzyskiwaniem przychodów ze sprzedaży węgla w związku z czym nie może być mowy o rozliczaniu ich w czasie na przyszłe okresy sprawozdawcze. Nie ulega wątpliwości, że koszty rekultywacji nie są dla Kopalni kosztami bezpośrednimi i nie da się wykazać ich związku z konkretnym przychodem. W tej sytuacji zastosowanie ma cytowany wyżej przepis art. 15 ust. 4d ustawy, co zdaniem Kopalni oznacza. że wydatki na rekultywację będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.