ILPB3/423-222/07-4/MC - Koszt konferencji szkoleniowo-reklamowych i nabycia gadżetów z logo firmy jako koszt uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością U. P. przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. (data wpływu 9 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 9 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 17 grudnia 2007 r. (data wpływu 21 grudnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, podjęte przez Spółkę działania szkoleniowo-reklamowe mają na celu przedstawienie oferty produktów Spółki, ich lepsze poznanie i zachęcenie klientów do ich nabywania. Są to więc działania zmierzające do zwiększenia przychodów ze sprzedaży. Zdaniem Jednostki, jedynie koszty usług dodatkowych (występy artystyczne, basen, sauna) zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy zakwalifikować do kosztów reprezentacji, natomiast całość pozostałych kosztów stanowią koszty uzyskania przychodów jako koszty reklamy. Również wydanie niewielkich ilości towarów handlowych, jak i gadżetów Jednostka zalicza do działań marketingowych i uważa, że należy je zakwalifikować do kosztów reklamy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. "Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy.

Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

Ad. 1

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zorganizowała swoim odbiorcom konferencje o charakterze szkoleniowo-reklamowym w ośrodkach na terenie kraju. Były to spotkania branżowe, dwudniowe z noclegiem, pełnym wyżywieniem oraz dodatkowymi atrakcjami typu pokaz karateków, sauna, basen. Osobami prowadzącymi szkolenia byli doradcy techniczno-handlowi Spółki. Przedstawiane były produkty znajdujące się w ofercie handlowej Spółki.

Działania związane z organizowaniem ww. konferencji spełniają opisane znamiona reklamy. Oprócz charakteru szkoleniowego mają one na celu przedstawienie oferty produktów Spółki, ich lepsze poznanie i zachęcenie klientów do ich nabywania.

Koszty przedmiotowych konferencji szkoleniowo-reklamowych, obejmujące wydatki na wynajem sali ze sprzętem, zaproszenia, materiały biurowe (notesy, długopisy, metrówki), noclegi, wyżywienie, parkingi stanowią koszty uzyskania przychodu dla Spółki, jeżeli konferencje te przeprowadzone zostały w celu osiągnięcia przychodów oraz zostało udokumentowane dla celów podatkowych, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast wydatki poniesione na zakup innych atrakcji, jak występy artystyczne, basen, sauna - na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wydatki te noszą znamiona wystawności, okazałości, a więc mają cechy wydatków na reprezentację, ponadto nie wiążą się ze specyfiką prowadzonej przez Spółkę działalności. Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz.

W świetle powyższego, stanowisko reprezentowane przez Spółkę należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki poniesione na gadżety oznaczone logo Spółki (koszulki, kubki, kalendarze, czapki) stanowią wydatki związane z reklamą czy też wydatki związane z reprezentacją oraz czy Spółka prawidłowo kwalifikuje bezpłatne wydanie towarów handlowych na cele reklamy jako koszty uzyskania przychodów.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell. W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Właściwa kwalifikacja wydatku i ocena czy ma on związek z przychodami możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów itp.

Samo oznaczenie gadżetu logo firmy (produktu) nie przesądza jeszcze o jego reklamowym charakterze. Przekazywanie prezentów o dużej wartości mimo, że są oznakowane logo wskazuje na to, że jest to de facto reprezentacja.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje darmowego wydania swoim klientom towarów handlowych na cele reklamy (nie są to próbki, lecz niewielkie ilości 2-4 szt. jednego asortymentu) oraz gadżetów typu koszulki, kubki, kalendarze, czapki. Wszystkie ww. rzeczy oznaczone są logo firmy, a niektóre zawierają również adres strony internetowej Spółki.

Oznakowanie ich logo firmy przesądza o tym, że mają one charakter reklamowy.

Zatem w ocenie tutejszego Organu, działania Spółki polegające na przekazywaniu niewielkich ilości poszczególnych asortymentów towarów handlowych o niewielkiej wartości jednostkowej oraz drobnych gadżetów, oznakowanych logo Spółki, spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, poznania cech jakościowych oferowanych wyrobów, ich zalet technicznych, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania świadczonymi usługami, a także zachęca do współpracy i tym samym może wpływać na zwiększenie przychodów.

Reasumując powyższe, wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie przedmiotowych towarów handlowych oraz gadżetów, jako koszty reklamy, pozostające w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, że dokonanie danej czynności spełnia znamiona reklamy, czy też reprezentacji. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionych stanach faktycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.