ILPB3/423-221/07-2/EK - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki wydatków poniesionych na sfinansowanie udziału pracowników w kursie dla kandydatów do rad nadzorczych.
Pismo z dnia 12 lutego 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-221/07-2/EK Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki wydatków poniesionych na sfinansowanie udziału pracowników w kursie dla kandydatów do rad nadzorczych.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2007 r. (data wpływu 12 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
W dniu 18 października Wnioskodawca zgłosił udział trzech swoich pracowników w kursie dla kandydatów do rad nadzorczych, pokrywając im koszty tego kursu ze środków Spółki. Pracownikami tymi są:
Prezes Zarządu - zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Paragraf 11 tej umowy reguluje, że: "pracownikowi przysługuje zwrot wcześniej zaakceptowanych przez pracodawcę kosztów podnoszenia kwalifikacji zawodowych, co obejmuje w szczególności zwrot kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia, zwrot kosztów podręczników i innych materiałów szkoleniowych, pokrycie całości opłat za kształcenie. Klauzula niniejsza jest równoznaczna ze skierowaniem pracownika w celu odbycia kształcenia, dokształcania lub doskonalenia w formach szkolnych albo pozaszkolnych przez pracodawcę w rozumieniu rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych". Uchwałą Komisji Rewizyjnej Spółki z dnia 3 września 2007 r. Prezes Zarządu został skierowany na kurs dla kandydatów do rad nadzorczych, jako na szkolenie podnoszące kwalifikacje.
Zastępca Dyrektora do spraw technicznych - zatrudniony na podstawie umowy o pracę, skierowany na kurs przez Prezesa Zarządu, na wniosek Zarządu Międzyzakładowego Związku Zawodowego Pracowników S.A., oddział X, jako jego członkowi. W uzasadnieniu podano, że w dobie obecnych zmian i przekształceń sektora energetycznego, niezbędne jest zwiększenie świadomości i podnoszenie kwalifikacji pracowników, a nabyta wiedza i umiejętności zostaną wykorzystane w trwającym procesie restrukturyzacji grupy kapitałowej.
Kierownik - zatrudniony w Spółce na podstawie umowy o pracę, będący obecnie członkiem działającej w Spółce Komisji Rewizyjnej z ramienia pracowników. Pracownik ten został skierowany na kurs przez Prezesa Zarządu na własny wniosek, w którym zwrócił się o skierowanie w ramach kosztów szkoleniowych Spółki, traktując kurs jako szkolenie podnoszące kwalifikacje.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy Spółka może zaliczyć poniesione na ten cel wydatki do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, uznając, że są one poniesione w celu osiągnięcia przychodu.
Zdaniem Wnioskodawcy, kurs organizowany dla kandydatów do rad nadzorczych nie spełnia definicji podwyższania kwalifikacji zawodowych zawartych w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych oraz rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych. W ślad za tym, jeżeli wydatki nie były poniesione na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników, to nie można ich uznać za koszty uzyskania przychodu, gdyż brak ich bezpośredniego związku z osiągnięciem przychodu, czy zapewnieniem jego źródeł w przyszłości.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).
Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.
Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:
konieczność faktycznego - co do zasady - poniesienia wydatku,
poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.
Drugi z tych elementów określić można mianem przesłanki negatywnej, zgodnie z którą ponoszony wydatek nie został ujęty w zamkniętym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów określony w art. 16 ust. 1.
Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.
Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącym ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 tejże ustawy. Zatem, o sposobie klasyfikacji kosztów decyduje sam podatnik i to on ponosi odpowiedzialność za zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów. Uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów podatnik musi jednoznacznie wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
W katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów dla celów podatkowych, ustawodawca nie wymienia wydatków dotyczących szkoleń dla pracowników, za które w pełni koszty ponosi pracodawca. Kwalifikując poniesiony wydatek na kurs do kosztów uzyskania przychodów należy każdorazowo przeprowadzić analizę sytuacji i odpowiedzieć na pytanie, czy zdobytą wiedzę osoba kształcąca się będzie miała możliwość wykorzystać w trakcie wykonywania swoich obowiązków (na swoim stanowisku pracy). Jeżeli Wnioskodawca będzie mógł odpowiedzieć na tak postawione pytanie w sposób twierdzący to należy uznać, iż wydatki związane z udziałem pracowników w szkoleniu, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zdaniem Spółki, wydatki te nie były poniesione na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników i nie można ich uznać za koszt uzyskania przychodów, gdyż brak ich bezpośredniego związku z osiągnięciem przychodu, czy zapewnieniem jego źródeł w przyszłości. Ponadto Wnioskodawca zaznacza, iż ten rodzaj szkoleń nie spełnia definicji podwyższania kwalifikacji zawodowych zawartych w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. oraz rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że ukończenie kursu dla kandydatów do rad nadzorczych nie jest warunkiem niezbędnym do uzyskiwania przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak również do zachowania źródła przychodów w przyszłości.
Zatem wydatki związane z udziałem pracowników w szkoleniu finansowanym przez Spółkę nie odpowiadają kryteriom wynikającym z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie pozostają one bowiem w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Podnoszą one co prawda umiejętności pracowników, jednak umiejętności i wiedza tam zdobyta nie są niezbędne w wykonywaniu obowiązków przez tych pracowników.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Jednocześnie tutejszy Organ wyjaśnia, że w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych została wydana odrębna interpretacja z dnia 12 lutego 2008 r. nr ILPB1/415-178/07-2/AMN.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.