ILPB3/423-215/07-5/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2007 r. (data wpływu 30 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2007 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony w dniu 24 stycznia 2008 r. o pełnomocnictwo - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca aktualnie prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu komponentami paszowymi produkowanymi w wyniku przetworzenia krwi poubojowej. Towary handlowe nabywane są z zagranicy. Obecnie Spółka jest na etapie zakończenia budowy zakładu produkcyjnego. Produkcja obejmować będzie wyrób tych samych produktów, którymi Spółka handluje. Ze względu na sytuację na rynku Spółka musiała z początkiem roku podpisać kontrakty na odbiór krwi poubojowej. Miało to na celu zapewnienie surowca (krwi). Do momentu uruchomienia linii produkcyjnej (listopad 2007 r.) Wnioskodawca zmuszony jest ponosić koszty transportu krwi z ubojni do zakładów utylizacyjnych oraz jej utylizacji. W ocenie Wnioskodawcy, nie mając podpisanych kontraktów (a co za tym idzie nie płacąc za utylizację krwi) Spółka nie byłaby w stanie rozpocząć efektywnej ekonomicznie produkcji ze względu na brak podstawowego surowca i niemożność jego pozyskania na rynku. Zdaniem Spółki, bez długoterminowych kontraktów większość ubojni dostarczających krew wycofałaby się ze względu na agresywnie działającą na rynku konkurencję. Spółka konkurencyjna zaproponowała ubojniom dużo lepsze warunki odbioru krwi. Przystąpienie jednak do odbioru i zaproponowanie ubojniom warunków porównywalnych z konkurencją spowodowałoby absolutną nieopłacalność przyszłej produkcji. W ocenie Wnioskodawcy, płacąc za utylizację niewykorzystanej krwi, Spółka poniosła nieporównywalnie mniejsze koszty niż straty wynikające z nieopłacalnej produkcji lub przestojów produkcyjnych spowodowanych brakiem surowca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka powinna zaliczyć koszty utylizacji krwi, ponoszone do momentu uruchomienia linii produkcyjnej, do kosztów uzyskania przychodu oraz rozliczyć je jednorazowo z chwilą uzyskania pierwszego przychodu z produkcji, czy powiększyć o te koszty wartość inwestycji (zakładu produkcyjnego).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty poniesione na utylizację krwi nie powiększają wartości środka trwałego (zakładu produkcyjnego), gdyż nie da się ich zaliczyć bezpośrednio do wartości wytworzonych środków trwałych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, określającego koszty uzyskania przychodu jako "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów", Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki na utylizację krwi do momentu otwarcia zakładu, zaliczyć można do kosztów zabezpieczenia przyszłego źródła przychodu i rozliczyć je w podatku dochodowym od osób prawnych z chwilą uzyskania pierwszego przychodu ze sprzedaży wyprodukowanych wyrobów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z powyższym kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zaznaczyć również należy, że organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatników do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody winny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami jednostki.

Do katalogu wydatków, których nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, należą m.in. wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b)).

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia, zgodnie z art. 16g ust. 4 tej ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych od dnia przekazania środka trwałego do używania. Zatem do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji, aż do momentu przekazania środka trwałego do używania.

Kwestią wymagającą wyjaśnienia w niniejszej sprawie jest, czy wydatki związane z utylizacją krwi poubojowej ponoszone do momentu uruchomienia linii produkcyjnej stanowić będą koszty uzyskania przychodów, czy też powinny powiększyć wartość wytworzonego środka trwałego (zakładu produkcyjnego).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi inwestycję w postaci budowy zakładu produkcyjnego, umożliwiającego produkcję komponentów paszowych. Ze względu na sytuację rynkową, Spółka zawarła kontrakty na odbiór krwi poubojowej, będącej podstawowym surowcem wykorzystywanym przy produkcji komponentów paszowych. W związku z powyższym, do momentu uruchomienia linii produkcyjnej, Spółka ponosi koszty transportu oraz utylizacji krwi poubojowej.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny, należy stwierdzić, iż wydatki związane z utylizacją krwi poubojowej mają przede wszystkim na celu zapewnienie Spółce prawidłowego oraz niezakłóconego funkcjonowania w przyszłych okresach. Wydatki te ukierunkowane są na uzyskiwanie w przyszłości jak najwyższych przychodów przy jednoczesnej minimalizacji kosztów. W konsekwencji powyższe wydatki nie powinny być zaliczone do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego, bowiem nie wpływają one na realizację oraz ukończenie prowadzonej inwestycji.

Odnosząc powyższe na grunt przepisów podatkowych, należy stwierdzić, że przedmiotowe wydatki mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te, jako że poniesione zostały w celu zabezpieczenia źródła przychodów, należy zaliczyć do kosztów pośrednich. Na podstawie art. 15 ust. 4d tej ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.