ILPB3/423-210/09-3/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością X przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2009 r. (data wpływu 18 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych w Polsce przez podmiot zagraniczny z tytułu należności licencyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 18 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskiwanych w Polsce przez podmiot zagraniczny z tytułu należności licencyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest polskim podmiotem gospodarczym z siedzibą w Polsce, posługującym się polskim numerem dla potrzeb podatku dochodowego i podatku VAT. Działalność Spółki to usługi transportowe świadczone na terenie kraju i poza jego granicami. Odbiorcami usług są podmioty krajowe i zagraniczne. Jako firma transportowa, Spółka posiada własny tabor samochodowy. Dla zwiększenia ilości usług, Spółka będzie wynajmować również samochody od firmy niemieckiej, która ma siedzibę na terenie Niemiec i jest niemieckim podatnikiem podatku dochodowego oraz niemieckiego podatku VAT. Ten kontrakt, pozwoli Spółce wejść szerzej na rynek niemiecki. Niemiecka firma X będzie wystawiała co miesiąc faktury za usługę dzierżawy samochodów, doliczając niemiecki podatek VAT. Odwrotnie, jednostka Spółki będzie świadczyła usługi transportowe dla tej firmy niemieckiej. Toteż wzajemne rozliczenia będą odbywały się drogą przelewów bankowych lub formą kompensaty wzajemnych należności i zobowiązań. W związku z dokonywaniem zapłat (niezależnie od jej formy) przez firmę polską za usługi dzierżawy samochodów, powstanie przychód podlegający opodatkowaniu z tytułu należności licencyjnych.

Na podstawie art. 26 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatnik dokonujący wypłaty należności za użytkowanie urządzenia przemysłowego lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego (o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy) w dniu jej dokonania, obowiązany jest do potrącenia od niej podatku dochodowego oraz odprowadzenia tego podatku - w terminie do 7 dnia następnego miesiąca - na rachunek urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepisy dotyczące opodatkowania w Polsce podatkiem dochodowym należności licencyjnych wypłaconych podmiotom zagranicznym stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy) stosownie do treści umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), należności licencyjne mogą być opodatkowane w państwie siedziby odbiorcy należności licencyjnych.

Z kolei art. 12 ust. 2 tej umowy stanowi, że należności licencyjne mogą być także opodatkowane w tym umawiającym się państwie, w którym powstają, zgodnie z wewnętrznym ustawodawstwem, jednak w ograniczonym zakresie. Ograniczenie polega na tym, że gdy odbiorca należności jest właścicielem, podatek nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych należności. Podatek od należności licencyjnych z tytułu dzierżawy od niemieckiego właściciela naliczony będzie w wysokości 5% od kwoty brutto, jak określono w umowie polsko-niemieckiej o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Firma polska, nawiązując współpracę z firmą niemiecką w zakresie dzierżawy pojazdów samochodowych na podstawie umów powierzenia, dokona zgodnie z przepisami dotyczącymi środków transportowych, szeregu zgłoszeń i rejestracji.

Spółka, w oparciu o otrzymane faktury od niemieckiego kontrahenta, występować będzie o zwrot niemieckiego podatku VAT naliczonego i otrzyma zwroty z urzędu finansowego z Niemiec. Firma niemiecka była i jest podatnikiem niemieckiego podatku od dochodu, jednakże na życzenie polskiej firmy nie okazała jeszcze certyfikatu rezydencji uznając, że w prawodawstwie niemieckim nie jest on wymagany. Podała NIP VAT UE, który wskazuje, że jest to podmiot aktywny.

Certyfikat rezydencji wydany przez Urząd Finansowy Brandenburg Niemcy okazany będzie w terminie późniejszym. Wnioskodawcy zależy bardzo na tej współpracy, dlatego zacznie ją nie czekając na certyfikat, który może być wystawiony z datą późniejszą niż data zapłaty.

W dniu zapłaty Spółka naliczy podatek od należności licencyjnych zgodnie z umową polsko-niemiecką o unikaniu podwójnego opodatkowania w wysokości 5%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymując certyfikat rezydencji w terminie późniejszym, Spółka właściwie zastosuje stawkę 5%.

Zdaniem Wnioskodawcy, naliczając podatek od należności licencyjnych przekazywanych podatnikowi niemieckiemu z tytułu wydzierżawienia środków transportu, słusznie zastosuje stawkę 5%. Stawka ta, jest zapisana w umowie między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 15 maja 2003 r.

Ponadto, w art. 24 pkt 1 lit. b) tejże umowy zapisano, że na poczet niemieckiego podatku od dochodu zalicza się podatek polski, zapłacony zgodnie z prawem polskim i zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy wg stawki wymienionej w art. 12 ust. 2, tj. 5%.

Artykuł 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych również wskazuje na zastosowanie stawki wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika niemieckiego.

Natomiast w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania w art. 4 "miejsce zamieszkania lub siedziba" nie ma dokładnie zapisu, w którym momencie i jak powinno być przedłożone zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych.

Wzajemne kontakty - dokumenty rejestracyjne samochodów i numer rejestracyjny VAT UE nadany w Niemczech, poświadczają o miejscu siedziby podatnika niemieckiego na terenie Niemiec. Dostarczenie przez niemieckiego podatnika certyfikatu rezydencji w terminie późniejszym, potwierdzi dodatkowo o miejscu jego siedziby.

Ponadto, w piśmiennictwie na analizowany temat funkcjonuje stanowisko, że postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mają pierwszeństwo przed przepisami krajowymi, co nie umniejsza znaczenia przepisów polskich.

Sytuacja ta stwarza jednak pewne nieporozumienia w kontaktach z podatnikami z innych krajów, które podpisały podobne umowy.

Mając na uwadze cel, jakiemu ma służyć umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, udokumentowanie wymaganym w przepisach podatkowych w Polsce certyfikatem rezydencji w terminie późniejszym, nie powinno mieć znaczenia przy ustalaniu stawki podatku od należności licencyjnych, gdyż powinna ona wynikać z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) wynosi 20% przychodów.

W przypadku, gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy (art. 21 ust. 2 tej ustawy).

W myśl art. 12 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Z kolei art. 12 ust. 3 ww. umowy zawiera definicję "należności licencyjne", za które uważa się wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Tut. Organ podkreśla, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji urządzenia przemysłowego.

Zatem, aby wyjaśnić sens tego pojęcia należy sięgnąć do języka potocznego wyrażonego w określeniach słownikowych. I tak, według "Słownika Języka Polskiego" (PWN Warszawa 1996 r. tom III, str. 575) urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę; urządzenie przeładunkowe, transportowe. Przymiotnik "przemysłowy" oznacza natomiast dotyczący przemysłu, związany z przemysłem, stosowany w przemyśle (Mały słownik języka polskiego; PWN Warszawa 1995 r.).

W świetle zaprezentowanego rozumienia omawianego terminu uzasadniony jest pogląd, że pojazdy samochodowe należy zaliczyć do urządzeń przemysłowych, o których mowa w art. 12 ust. 3 umowy polsko-niemieckiej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wynajmuje odpłatnie pojazdy samochodowe od spółki z siedzibą w Niemczech. Będzie On zobowiązany do zapłaty na rzecz spółki niemieckiej należności z tytułu ww. wynajmu. Spółka zaznaczyła, iż w momencie zapłaty zobowiązania nie będzie posiadać certyfikatu rezydencji firmy niemieckiej, potwierdzającego miejsce jej siedziby dla celów podatkowych. Zostanie on dostarczony w terminie późniejszym.

Wobec powyższego, należności wypłacane przez Spółkę z tytułu wynajmu przedmiotowych pojazdów na rzecz spółki niemieckiej stanowią niewątpliwie należności licencyjne w świetle ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 4a pkt 12 ww. ustawy, certyfikatem rezydencji jest zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują kwestii, w jakim momencie należy uzyskać certyfikat rezydencji, co oznacza, iż można go uzyskać po dokonaniu płatności, pod warunkiem jednak, że płatnik wykaże, iż podatnik, na rzecz którego dokonano płatności był rezydentem podatkowym innego państwa w dniu dokonania płatności.

Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek.

Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także - o ile wynika to z jego treści - również w przeszłości. Zaświadczenie to nie może dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą (albo i nie) wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż w myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Natomiast na mocy art. 194 § 1 tej ustawy, dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, iż Spółka otrzymując certyfikat rezydencji w terminie późniejszym może zastosować 5% stawkę podatku, wynikającą z polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.