ILPB3/423-205/12-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność polegającą na sprzedaży hurtowej materiałów budowlanych. W celu intensyfikacji sprzedaży i w trosce o dobre kontakty z klientami zorganizowała wyjazd szkoleniowo - turystyczny do Jordanii.

Firma celem zwiększenia poziomu sprzedaży w 2011 r. zorganizowała sprzedaż premiową - promującą najwyższy poziom obrotów osiągnięty przez klientów w okresie od 2 stycznia 2011 r. do 30 września 2011 r. Nagrodą w tej promocji był wyjazd do Jordanii połączony z programem szkoleniowym dla klientów. Wydatki z tytułu wyjazdu szkoleniowego do Jordanii poniosła w całości Spółka. W czasie wyjazdu ściśle realizowany był program szkoleniowy ustalony przez Wnioskodawcę oraz firmy producenckie, których wyroby Spółka sprzedaje. Szkolenia przeprowadzili delegowani pracownicy Spółki. W ramach szkolenia przedstawiono nowe i dotychczasowe produkty oferowane przez Spółkę do sprzedaży, wiedzę o ich technicznych możliwościach, sposobach dystrybucji, nowe produkty w zakresie materiałów budowlanych. Szkolenia miały charakter informacyjno - instruktażowy. Podsumowano również dotychczasową współpracę oraz przedstawiono plany jej rozwoju celem intensyfikacji sprzedaży oraz pozyskania nowych klientów.

W akcji promocyjnej uczestniczyli dotychczasowi klienci: wszystkie firmy z wyjątkiem dużych ogólnopolskich korporacji (...). Akcją sprzedaży promocyjnej nie byli objęci klienci indywidualni - osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Stworzono regulamin, w którym jedynym kryterium zakwalifikowania się na wyjazd był jak największy poziom obrotów w danym okresie połączony z terminowym regulowaniem zobowiązań z tytułu zakupów wobec Spółki. Na szkolenie wyjechali właściciele lub pracownicy firm, które zrealizowały najwyższy obrót i wyraziły chęć wyjazdu szkoleniowego.

Uczestniczył w nim również jeden nowy klient, wybrany z racji dużej ilości zapytań ofertowych złożonych do Spółki, rokujący najlepszy wzrost przyszłych obrotów w rankingu nowych firm ogólnobudowlanych.

Zorganizowanie wyjazdu do Jordanii powierzono firmie świadczącej usługi turystyczne. Firma ta zajęła się organizacją przelotu, rezerwacją hoteli, pobytu, wyżywienia standardowego oferowanego przez hotel, wynajęciem sal szkoleniowych ze sprzętem dla uczestników szkolenia, wycieczką krajoznawczą po szkoleniu oraz zorganizowaniem spotkań integracyjnych grupy.

Przeprowadzone szkolenie udokumentowane jest w następujący sposób:

* program szkolenia,

* listę obecności uczestników.

Harmonogram szkoleń obejmował od 2 do 4 godzin szkolenia dziennie z przerwą na posiłki, pozostały czas wykorzystano na integrację pracowników Spółki z kontrahentami.

Organizując wyjazd szkoleniowy do Jordanii połączony ze sprzedażą premiową, Spółka chciała jeszcze bardziej związać swoich odbiorców ze sobą w celu zapewnienia sobie jak największego rynku zbytu na długie lata. W dobie bardzo dużej i silnej konkurencji, bez fachowej wiedzy i umiejętności prezentacji oferowanych towarów oraz działań zmierzających do poprawy relacji sprzedawca - klient, nie ma możliwości ani szans na konkurowanie z potężnymi konkurentami zagranicznymi, które od wielu lat stosują różne praktyki w celu ugruntowania swojej pozycji na rynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zorganizowanie szkolenia w Jordanii dla klientów biorących udział w akcji sprzedaży premiowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w powyższej sprawie mają w szczególności zastosowanie przepisy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dlatego też Spółka ma prawo w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na organizację wyjazdu szkoleniowego do Jordanii na podstawie wystawionych faktur przez organizatora imprezy - biuro turystyczne.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* być właściwie udokumentowany.

Ponadto wymieniony wydatek nie znajduje się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez Spółkę należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby konkretny wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy, co - zdaniem Wnioskodawcy - ma miejsce w Jego przypadku.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wydatki, jakie Spółka poniosła na zakup usług związanych z wyjazdem szkoleniowym do Jordanii, przeznaczonych nieodpłatnie dla klientów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podsumowując, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że w złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży wytwarzanych dóbr i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka celem zwiększenia poziomu sprzedaży w 2011 r. zorganizowała sprzedaż premiową, promującą najwyższy poziom obrotów osiągnięty przez klientów w okresie od 2 stycznia 2011 r. do 30 września 2011 r. Nagrodą w tej promocji był wyjazd do Jordanii połączony z programem szkoleniowym dla klientów. Wydatki z tytułu tego wyjazdu poniosła w całości Spółka.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że stworzono regulamin, w którym jedynym kryterium zakwalifikowania się na wyjazd był jak największy poziom obrotów w danym okresie połączony z terminowym regulowaniem zobowiązań wobec Spółki z tytułu zakupów, a w akcji promocyjnej uczestniczyli dotychczasowi klienci (z wyjątkiem dużych ogólnopolskich korporacji i osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). W rezultacie, na szkolenie wyjechali właściciele lub pracownicy firm, które zrealizowały najwyższy obrót i wyraziły chęć wyjazdu szkoleniowego. W wyjeździe uczestniczył również jeden nowy klient, wybrany z racji dużej ilości zapytań ofertowych złożonych do Spółki, rokujący najlepszy wzrost przyszłych obrotów w rankingu nowych firm ogólnobudowlanych.

Z powyższego wynika więc, że nagroda w przeprowadzonej sprzedaży premiowej (wyjazd do Jordanii połączony z programem szkoleniowym dla klientów) wiąże się nierozerwalnie z czynnością dokonywania zakupów towarów Spółki. Ma zatem związek z konkretnymi przychodami Wnioskodawcy, jak i związek z zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów.

Co istotne, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie regulują odrębnie zagadnienia sprzedaży premiowej czy innych form promocji.

Kwestię zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wszelkiego rodzaju nagrody (premie) przekazane w celu uatrakcyjnienia sprzedaży należy zatem rozpatrywać na gruncie ogólnych zasad sformułowanych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Organu, sprzedaż premiową należy utożsamiać z publicznym przyrzeczeniem, że za spełnienie określonych warunków zostanie przyznana nagroda - premia. I tak, daną czynność można uznać za sprzedaż premiową jeżeli m.in.:

* dochodzi do wydania nagrody z racji nabycia towaru lub usługi,

* nagroda przyznawana jest każdemu nabywcy, który spełnia określone przez sprzedającego warunki zakupu,

* nagroda nie zostaje przyznana ani w formie pieniężnej, ani towarach lub usługach, które sprzedano nabywcy.

W świetle powyższego, wskazać należy, że działania zmierzające do przeprowadzenia akcji o charakterze sprzedaży premiowej mają niewątpliwie wpływ na uatrakcyjnienie sprzedaży, a tym samym zachęcenie klientów do większych zakupów, co w konsekwencji może się przyczynić lub przyczyniło się do zwiększenia przychodów Spółki. Jednocześnie organizacja sprzedaży premiowej i przyznawanie nagród ma również na celu umocnienie więzi gospodarczych (handlowych) Wnioskodawcy z Jego kontrahentami (nabywcami). Nie ulega wątpliwości, że możliwość uzyskania atrakcyjnych nagród (w przedmiocie sprawy - wyjazd do Jordanii połączony z programem szkoleniowym dla klientów) skłania klientów do kontynuowania zakupów w firmie, która je oferuje. Wpływa zatem na wzrost sprzedaży oferowanych przez Spółkę produktów, a co za tym idzie - na osiągane przez Nią przychody.

Mając zatem na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz powołane regulacje prawne na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznać należy, że wydatki poniesione przez Spółkę na zorganizowanie wycieczki do Jordanii połączonej ze szkoleniem dla klientów, w związku z przeprowadzoną wcześniej sprzedażą premiową, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie należy wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Podatnika.

Powyższe wydatki powinny być udokumentowane co najmniej:

* regulaminem konkursu,

* dokumentacją potwierdzającą spełnienie warunku niezbędnego do otrzymania nagrody,

* potwierdzeniem odebrania nagrody przez beneficjentów lub listą nagrodzonych osób i ilością wydanych nagród.

Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ponadto, tut. Organ pragnie nadmienić, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.