ILPB3/423-2/07-1/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "A", przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2007 r. (data wpływu: 10 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich - jest prawidłowe.

W dniu 10 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej polegającej na produkcji trumien, podjął współpracę kooperacyjną z innym przedsiębiorcą. Współpraca polega na tym, że kontrahent ten wykonuje trumny na rzecz Wnioskodawcy, z materiału dostarczonego przez Wnioskodawcę. Działalność kontrahenta wykonywana była w obiekcie dzierżawionym od innego podmiotu gospodarczego, na maszynach i urządzeniach będących własnością innego przedsiębiorcy (różnego od właściciela obiektu). W czasie trwania współpracy Wnioskodawca nabył, w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego w stosunku do podmiotu - właściciela obiektu - ten obiekt i zawarł z kontrahentem, produkującym na jego rzecz trumny, umowę dzierżawy przedmiotowego obiektu. Obecnie kontrahent Wnioskodawcy ma duże trudności finansowe. Między innymi zalega z wpłaceniem na rzecz Urzędu Skarbowego pobranych od pracowników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wskutek tych okoliczności Wnioskodawca zamierza zaprzestać współpracy i rozwiązać z kontrahentem umowę dzierżawy. W obiekcie będącym jego własnością, po zwrocie od kontrahenta - dzierżawcy, Wnioskodawca zamierza prowadzić taką samą działalność gospodarczą, to jest produkcję trumien - przy wykorzystaniu maszyn i urządzeń, które zamierza wydzierżawić od ich właściciela. Jednocześnie wnioskodawca skłonny jest zawrzeć trójstronne porozumienie z dotychczasowym kontrahentem i jego pracownikami, którego przedmiotem będzie określenie zasad zatrudnienia tych pracowników przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w tak opisanym stanie faktycznym, w świetle postanowień art. 112, art. 114 w związku z art. 107, art. 108, art. 109 ustawy - Ordynacja podatkowa, na Wnioskodawcę może być przeniesiona odpowiedzialność z tytułu zaległości podatkowych jego kontrahenta, z którym równocześnie Wnioskodawcę łączy umowa dzierżawy obiektu, w którym prowadzona była działalność produkcyjna, w sytuacji gdy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji, brak jest podstaw faktycznych i prawnych do orzeczenia odpowiedzialności podatkowej Wnioskodawcy za zaległości podatkowe jego kontrahenta. Ponadto opisany stan faktyczny, zdaniem Wnioskodawcy, należy ocenić z punku widzenia art. 112 i art. 114 w związku z art. 107, art. 108 i art. 109 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast pozostałe przepisy rozdziału 15-tej ustawy, jako regulujące odmienne stany faktyczne, w niniejszej sprawie nie będą miały zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zagadnienia dotyczące odpowiedzialności podatkowej osób trzecich zawarte zostały w rozdziale 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Zgodnie z art. 107 § 1 ww. ustawy w przypadkach i w zakresie przewidzianych w tym rozdziale za zaległości podatkowe podatnika odpowiadają całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem również osoby trzecie. O odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej organ podatkowy orzeka w drodze decyzji (art. 108 § 1 Ordynacji podatkowej). Natomiast art. 109 Ordynacji podatkowej dotyczy stosowania przepisów tej ustawy w sprawach odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej.

Przepis art. 112 umożliwia orzeczenie o odpowiedzialności nabywcy przedsiębiorstwa jako osoby trzeciej. Zgodnie z § 1 tego artykułu nabywca:

nbspnbspnbsp-odpowiada całym majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. W przedstawionym stanie faktycznym zdarzenia przyszłego, wyżej cytowane przepisy nie mogą mieć zastosowania, ponieważ Wnioskodawca owszem nabył nieruchomość, ale od innego właściciela. Następnie obiekt ten wydzierżawił kontrahentowi w celu prowadzenia przez niego działalności gospodarczej polegającej na produkcji trumien, których odbiorcą jest Spółka.

Natomiast na podstawie z art. 114 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, właściciel, samoistny posiadacz lub użytkownik wieczysty rzeczy lub prawa majątkowego pozostający z użytkownikiem danej rzeczy lub prawa majątkowego w związku, o którym mowa w § 2 tego artykułu, odpowiada za zaległości podatkowe użytkownika powstałe w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez użytkownika, jeżeli dana rzecz lub prawo są związane z działalnością gospodarczą lub służą do jej prowadzenia. Przepis ten wskazuje na trzy grupy podmiotów, które, przy zaistnieniu ustawowych przesłanek, mogą odpowiadać jako osoby trzecie. Są to: właściciel, samoistny posiadacz oraz użytkownik wieczysty. Możliwość pociągnięcia ww. podmiotów do odpowiedzialności za zaległości podatkowe użytkownika warunkowana jest wskazaniem spełnienia szeregu warunków. Przede wszystkim, zgodnie z art. 114 § 2 Ordynacji podatkowej, pomiędzy:

nbspnbspnbsp-muszą istnieć powiązania o charakterze rodzinnym, kapitałowym, majątkowym, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, lub wynikające ze stosunku pracy.

Po drugie, użytkownik musi prowadzić działalność gospodarczą z wykorzystaniem przekazanych mu rzeczy lub praw majątkowych.

Po trzecie, w okresie prowadzenia działalności gospodarczej przez użytkownika z wykorzystaniem przekazanych mu rzeczy lub praw majątkowych, powstały u niego zaległości podatkowe związane z działalnością gospodarczą.

Odpowiedzialność ta ograniczona jest do równowartości rzeczy lub praw majątkowych będących przedmiotem użytkowania (art. 114 § 3 Ordynacji podatkowej).

Obok podmiotów wskazanych w art. 114 § 1 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność za zaległości podatkowe mogą ponosić także osoby wskazane w § 4 komentowanego przepisu, tj. osoby będące stronami umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze.

Zatem podstawą do traktowania właściciela, samoistnego posiadacza lub użytkownika wieczystego rzeczy lub prawa majątkowego jako osoby trzeciej jest pozostawanie przez te podmioty z użytkownikiem w związkach o charakterze rodzinnym, kapitałowym, czy majątkowym bądź wynikających ze stosunku pracy. Analizowana regulacja, mówiąc o związku właściciela, samoistnego posiadacza lub wieczystego użytkownika rzeczy lub prawa z ich użytkownikiem, odsyła do przepisów o podatku dochodowym (w przypadku Wnioskodawcy będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością będzie to ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), nie wskazując jednak na żaden konkretny przepis. I tak przez powiązania rodzinne należy rozumieć małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia (art. 11 ust. 6 ww. ustawy). Za powiązania o charakterze kapitałowym można uznać sytuację, w której dany podmiot, bezpośrednio lub pośrednio, posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 5% (art. 11 ust. 5a ww. ustawy). Określając wielkość udziału pośredniego, jaki podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, przyjmuje się zasadę, że jeżeli jeden podmiot posiada w kapitale drugiego podmiotu określony udział, a ten drugi posiada taki sam udział w kapitale innego podmiotu, to pierwszy podmiot posiada udział pośredni w kapitale tego innego podmiotu w tej samej wysokości; jeżeli wartości te są różne, za wysokość udziału pośredniego przyjmuje się wartość niższą (art. 11 ust. 5b ww. ustawy). W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest natomiast określenia czym są powiązania majątkowe. Można jednak przyjąć, że chodzi tu o powiązania wynikające z posiadania przez podmiot udziału w majątku drugiego podmiotu (np. powiązania wynikające z posiadania udziału w majątku spółek osobowych). Ostatnie z rodzajów powiązań - powiązanie wynikające ze stosunku pracy - może wystąpić tylko w sytuacji, gdy co najmniej jeden z podmiotów powiązanych jest osobą fizyczną (albo spółką osobową osób fizycznych) - tylko osoby fizyczne bowiem mogą nawiązywać stosunki pracy. Powiązania te dotyczą sytuacji, w której osoba fizyczna, będąca samodzielnym przedsiębiorcą lub wspólnikiem w spółce osobowej, jest zatrudniona w drugim podmiocie, na takim stanowisku lub w takim charakterze, które zapewnia wpływ na decyzje podejmowane w drugim podmiocie.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, bezsporne jest, że najemca nieruchomości (kontrahent Spółki) prowadził w niej działalność gospodarczą i w okresie jej prowadzenia powstały u niego zaległości podatkowe związane z tą działalnością. Natomiast brak w tym stanie faktycznym powiązań o charakterze rodzinnym, kapitałowym czy majątkowym albo wynikających ze stosunku pracy pomiędzy Spółką i jego kontrahentem, a tylko spełnienie wszystkich przesłanek wymienionych w art. 114 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej daje możliwość orzeczenia o odpowiedzialności Wnioskodawcy jako osoby trzeciej. Zdarzenie przyszłe, które opisuje Spółka, tj. podjęcie przez nią takiej samej produkcji w obiekcie stanowiącym jej własność oraz zatrudnienie dotychczasowych pracowników kontrahenta nie stanowi przesłanki do przeniesienia na Wnioskodawcę odpowiedzialności za zaległości podatkowe jego kontrahenta.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.