ILPB3/423-185/10-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2010 r. (data wpływu 23 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek serwowany klientom Spółki w Jej siedzibie - jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek serwowany klientom Spółki w Jej siedzibie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest producentem konstrukcji szklanych i aluminiowych wykorzystywanych w projektach architektonicznych.

W Spółce, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, odbywają się spotkania zarówno z dotychczasowymi klientami, jak i z potencjalnymi kontrahentami. Spotkania te, które odbywają się w siedzibie Spółki, mają na celu pozyskanie nowych klientów, jak również utrzymanie dobrych relacji z obecnymi. Na spotkaniu z klientem Spółka (osoby odpowiedzialne za kontakt z klientem) może przedstawić aktualną ofertę, negocjowane są zawierane umowy, porozumienia lub nawiązywana jest nowa współpraca. Bezpośredni kontakt z klientem pozwala na lepsze zrozumienie jego potrzeb, ustalenie lepszych warunków współpracy, omawiane są sprawy biznesowe. Klient ma możliwość uzyskać od razu odpowiedź na zadawane pytania, wyjaśniane są wątpliwości. Spotkania takie stanowią dla Spółki główne źródło zdobywania zleceń, dokonywania sprzedaży, co przekłada się na uzyskiwanie przychodów.

W trakcie spotkań, goście (klienci oraz potencjalni klienci) są częstowani zakupionymi przez Spółkę, podawanymi zwyczajowo, drobnymi poczęstunkami, takimi jak: paluszki, batoniki czekoladowe, ciasteczka, woda mineralna, soki owocowe, kawa, herbata. Są to wydatki niemające charakteru wystawności czy wyniosłości, lecz stanowią zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Zdaniem Spółki, taki poczęstunek nie jest traktowany jako coś niestandardowego, świadczącego o wytworności i okazałości i tym samym nie posiada on charakteru reprezentacyjnego.

Przedmiotowe opisane działania i wydatki będą również ponoszone w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na poczęstunek można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może On zaliczyć przedmiotowe wydatki do kosztów uzyskania przychodów, albowiem nie posiadają one charakteru reprezentacyjnego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że podatnik wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, warunkami kwalifikującymi dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów są:

* poniesienie kosztu w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie zakwalifikowanie kosztu do grupy kosztów nie uznawanych przez ustawę za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Nie w każdym wypadku związek ten jest wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy ocenić odrębnie.

Jednocześnie, zdaniem Spółki, nie zawsze następstwem poniesienia kosztu musi być przychód, albowiem ocenie podlega przede wszystkim uzasadnione, racjonalne działanie, wynikające z zamiaru jego osiągnięcia. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczności ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Przedmiotowe wydatki nie tylko muszą być ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, ale jednocześnie - co ma zasadnicze znaczenie dla rozpatrywanej sprawy - nie mogą być wymienione w art. 16 ust. 1 wśród wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodów.

Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług. Działania wywołujące korzystne postrzeganie przedsiębiorcy przez podmioty zewnętrzne mogą polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, czy też innych okolicznościach.

Charakter reprezentacyjny będą miały jedynie działania, które można uznać za szczególnie okazałe, odbiegające od reguł przyjętych w analogicznych sytuacjach. Zwykły poczęstunek dla kontrahentów nie stanowi zaś celu samego w sobie. Można go zatem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Takie stanowisko potwierdził także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 15 września 2008 r. sygn. ILPB3/423-364/08-2/MC.

Pojęcia określające reprezentację odnoszą się w sposób oczywisty do realiów życia społecznego, powszechnego odbioru zachowań - tego, czy stanowią one rozpowszechniony standard, czy też wykraczają poza ten standard, uznawane są za wyszukane i zwracające uwagę. Analizując regulację art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, konieczne jest więc w pierwszej kolejności określenie powszechnie obowiązujących standardów zachowań w kontaktach handlowych. Obecnie, zaoferowanie kontrahentowi podczas spotkania - zwłaszcza kluczowego dla Spółki lub w większym gronie osób - napoju lub drobnych słodyczy nie jest z pewnością traktowane jako przejaw szczególnej okazałości, a jedynie zwykłych dobrych manier. To nie fakt samego zaproponowania takiego poczęstunku wzbudzi podziw kontrahenta i wywoła pozytywne wrażenie, ale raczej jego brak zostanie uznany za zachowanie poniżej obowiązujących standardów i pozostawi wysoce negatywne wrażenie u drugiej strony (tak Naczelnik Urzędu Skarbowego w Skarżysku - Kamiennej w postanowieniu z dnia 12 września 2007 r. sygn. DP/415-23/07).

Na podstawie omawianej regulacji nie sposób przyjąć, że reprezentację stanowi każde działanie mające na celu utrzymanie pozytywnego wizerunku podatnika, czy też ochronę przed wywołaniem negatywnego wrażenia. Charakter taki będą miały jedynie te działania, które obecnie mogą zostać uznane za szczególnie okazałe, odbiegające od reguł przyjętych w analogicznych sytuacjach (tak też Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji z dnia 22 lutego 2008 r. sygn. ITB1/415-604/07/DP).

W ocenie Spółki, nie bez znaczenia jest też fakt, że poczęstunek, o którym mowa jest nieodłącznym elementem spotkania, służy głównemu celowi, jakim jest dokonanie określonych uzgodnień z kontrahentem, przekazanie mu określonych informacji na temat działalności podatnika, ma umożliwić sprawne i kulturalne przeprowadzenie spotkań z kontrahentami, nie stanowi zaś celu samego w sobie (tak też Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 18 lutego 2008 r. sygn. IP-PB3-423-471/07-2/DG, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu z dnia 11 września 2007 r. sygn. 1472/ROP1/423-238/07/MF, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2006 r. sygn. akt II FSK 1008/05).

Spółka wydaje kontrahentom oraz potencjalnym kontrahentom drobne poczęstunki podczas spotkań, które mają na celu utrzymanie dobrych relacji i pozyskanie nowych klientów, nowych zleceń. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, wydatki na poczęstunek (taki jak: paluszki, batoniki czekoladowe, ciasteczka, woda mineralna, soki owocowe, herbata, kawa) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, albowiem stanowią one zwyczajowy poczęstunek i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Również związek przyczynowo-skutkowy takiego wydatku z przychodem nie budzi wątpliwości. Spotkania z klientami stanowią bowiem ważny element działalności Spółki. Podczas takich spotkań bowiem Spółka pozyskuje nowe zlecenia, jak również może rozpowszechnić informacje na temat swojej działalności.

Zdaniem Spółki, taki poczęstunek nie jest traktowany jako coś niestandardowego, świadczącego o wytworności i o okazałości. Tym samym, art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przedmiotowej kwestii nie znajdzie zastosowania.

Podobne stanowisko zaprezentował między innymi Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. IPPB5/423-634/09-4/JC oraz w interpretacji z dnia 23 października 2008 r. sygn. IPPB3/423-1062/08-2/MW.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca uprzejmie prosi o potwierdzenie Jego stanowiska w przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że osoby odpowiedzialne za kontakt Spółki z klientem odbywają spotkania z dotychczasowymi i potencjalnymi klientami. Spotkania te odbywają się w siedzibie Spółki, a ich celem jest pozyskanie nowych klientów oraz utrzymanie dobrych relacji z obecnymi. Podczas takich spotkań przedstawiana jest aktualna oferta, negocjowane są zawierane umowy i porozumienia lub nawiązywana jest nowa współpraca.

W trakcie spotkań, klienci oraz potencjalni klienci częstowani są drobnym poczęstunkiem, takim jak: paluszki, batoniki czekoladowe, ciasteczka, woda mineralna, soki owocowe, kawa, herbata. Spółka wskazuje, że wydatki ponoszone w związku z poczęstunkiem, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, gdyż poczęstunek ten, jako mający charakter zwyczajowy i należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, nie posiada charakteru reprezentacyjnego.

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż wydatki, które Spółka ponosi na drobny poczęstunek, tj. paluszki, batoniki czekoladowe, ciasteczka, wodę mineralną, soki owocowe, kawę, herbatę, podawany podczas spotkań z obecnymi i potencjalnymi klientami w Jej siedzibie, należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mający charakteru okazałości), jako wydatki nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych oraz wyroku stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie informuje się, iż w zakresie opisu zdarzenia przyszłego została wydana odrębna interpretacja w dniu 19 marca 2010 r. nr ILPB3/423-185/10-3/AP.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.