ILPB3/423-178/07-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2007 r. (data wpływu 22 października 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką lub Podatnikiem) na podstawie uchwały zarządu przyjęła, iż w przypadku podróży związanych z działalnością Spółki, Podatnik poniesie m.in. koszty noclegu. Poniesione wydatki związane z noclegiem ponoszone są w trakcie odbywanej podróży z miejsca zamieszkania Prezesa Zarządu (RFN) do miejscowości, w której znajduje się siedziba Spółki. W trakcie podróży Prezes Zarządu organizował spotkania z potencjalnymi kontrahentami Spółki, a także osobiście nadzorował wykonywanie oferti propozycji handlowych dla potencjalnych klientów Spółki. Podczas pobytu w Polsce, Prezes Zarządu realizował również koncepcję, w ramach której szkolił pracowników Spółki w zakresie m.in. efektywnego pozyskiwania klientów, analizy rynku, w którym działa Spółka oraz wdrażał ład korporacyjny, a ponadto wykonywał nadzór nad całokształtem działalności Spółki, w tym podejmował kontakty z instytucjami publicznymi (urzędy skarbowe, ZUS, urzędy pracy), kancelariami prawniczymi oraz biurami rachunkowymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy poniesione koszty noclegu podczas podróży Prezesa Zarządu Spółki będą kosztami uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl zasady zapisanej w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów, zaliczane są te wydatki, które zostały poniesione w celu uzyskania przychodów albo w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, które nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 powyższej ustawy. Zastrzec przy tym należy, że ustawodawca nie doprecyzował jak bliski winien być związek między wydatkiem a przychodem. W praktyce podatkowej dość powszechny jest pogląd, że do podatkowych kosztów uzyskania przychodów może być zaliczony ten wydatek, który chociaż w sposób pośredni powiązany jest z przychodem, a który to przychód niekoniecznie został uzyskany, ale hipotetycznie jest możliwy do osiągnięcia. Istotnym jest również to, aby wydatek, który ma być kosztem podatkowym był ekonomicznie uzasadniony. Ponadto wskazać należy, że aby wydatek ten był kosztem podatkowym koniecznym jest by był on kosztem podatnika - tzn. by to ten podmiot, który zamierza uwzględnić go w koszcie podatkowym był zobligowany do jego poniesienia i by na nim spoczywał ciężar ekonomiczny (również formalnie).

W opinii Spółki, powyższe czynniki umożliwiające zaliczenie wydatku związanego z odbyciem podróży Prezesa Zarządu Spółki zostały bezsprzecznie spełnione.

Po pierwsze, poniesiony przez Spółkę wydatek nie został wymieniony w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Następnie wydatek ten został poniesiony w oparciu o uchwałę zarządu Spółki, która gwarantowała każdemu prezesowi zarządu pokrycie kosztów noclegu w przypadku odbywania podróży w celach związanych z działalnością Spółki. W rezultacie została spełniona przesłanka formalnej podstawy prawnej do zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

W ocenie Spółki został również spełniony warunek, iż wydatek poniesiony został w celu uzyskania, zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów Spółki. Wynika to z faktu, iż podróż Prezesa Zarządu do Polski została podjęta w celu generowania zysku firmy. Prezes Zarządu podczas pobytu w Polsce organizował spotkania z potencjalnymi kontrahentami Spółki, a także osobiście nadzorował wykonywanie ofert i propozycji handlowych dla potencjalnych klientów oraz realizował poszczególne projekty. Zdaniem Spółki odbycie takiej podróży, a w rezultacie pokrycie kosztów noclegu jest bezsprzecznie związane z obiektywną możliwością uzyskania przychodów przez Spółkę, w rezultacie wszelkie wydatki związane z podróżą będą stanowiły koszt uzyskania przychodów. Spółka podkreśla ponadto, iż w jej opinii wydatki związane z podróżą Prezesa Zarządu nie tylko bezpośrednio przekładały się na możliwość uzyskania przychodów, ale również wiązały się z jego zachowaniem bądź zabezpieczeniem. Mianowicie podczas pobytu w Polsce, Prezes Zarządu realizował również koncepcję, w ramach której szkolił pracowników Spółki w zakresie m.in. efektywnego pozyskiwania klientów, analizy rynku, w którym działa Spółka oraz wdrażał ład korporacyjny, a ponadto wykonywał nadzór nad całokształtem działalności Spółki, w tym podejmował kontakty z instytucjami publicznymi (urzędy skarbowe, ZUS, urzędy pracy), kancelariami prawniczymi oraz biurami rachunkowymi. W rezultacie finansowanie noclegów może być uznane za wydatek celowy i jako nie wyłączone z kosztów podatkowych przez ustawodawcę może być uwzględniony w rachunku podatkowym po stronie kosztów u Podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie ewentualnych uprawnień do zwrotu kosztów podróży członkom władz statutowych osoby prawnej niebędących jej pracownikami, należy rozpatrywać na tle przepisów szczególnych bądź postanowień regulaminów, uchwał i statutów osoby prawnej, określających ich prawa i obowiązki. O ile postanowienia regulaminów i statutów przewidują zwrot należności z tytułu podróży osób niebędących pracownikami, pozostających w związku z realizacją zadań osoby prawnej, to powinny one również określać zakres bądź warunki realizacji tych należności. Mogą one zatem postanawiać o wypłacie kosztów podróży służbowych na warunkach podobnych, jakie mają zastosowanie do podróży służbowych pracowników zatrudnionych w jednostkach państwowej lub samorządowej sfery budżetowej, określonych w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu Pracy (tj. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.)) bądź ograniczyć zakres należności do zwrotu np. udokumentowanych kosztów przejazdu i ewentualnie noclegu według faktycznie poniesionych kosztów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Działania w celu osiągnięcia przychodu nie można utożsamiać z celowością tego działania, bowiem ww. ustawa do tego pojęcia się nie odwołuje. O tym co celowe, potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność. Jednakże nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro bowiem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów, to ten cel musi być widoczny. Ponoszone koszty winny ten cel realizować lub co najmniej zakładać go jako realny. Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji. Przepis ten nie dotyczy jednak Prezesa Zarządu, gdyż w myśl art. 201 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) zarząd jest organem wykonawczym spółki, który prowadzi sprawy i reprezentuje ją na zewnątrz. Ponadto zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) nie będących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów. W myśl art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Prezes Zarządu, będący nierezydentem, nie jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Ze Spółką łączy go natomiast stosunek organizacyjny, czyli pewna więź prawna, która powstaje na skutek powołania danej osoby do pełnienia funkcji zarządcy. Prawo do zwrotu kosztów noclegu bądź pokrycia ich bezpośrednio przez Spółkę wynika zaś z uchwały zarządu Spółki. W przypadku wspólnika będącego jednocześnie Prezesem Zarządu, który aktywnie uczestniczy w zarządzaniu Spółką, nie można też mówić o jednostronności świadczeń, gdyż chodzi o wydatki ponoszone bezpośrednio w związku z działalnością gospodarczą Spółki i w celu uzyskania przychodów. W trakcie podróży Prezes Zarządu organizował spotkania z potencjalnymi kontrahentami Spółki, a także osobiście nadzorował wykonywanie ofert i propozycji handlowych dla potencjalnych klientów Spółki. Ponadto podczas pobytu w Polsce, Prezes Zarządu realizował również koncepcję, w ramach której szkolił pracowników Spółki w zakresie m.in. efektywnego pozyskiwania klientów, analizy rynku, w którym działa Spółka oraz wdrażał ład korporacyjny, a ponadto wykonywał nadzór nad całokształtem działalności Spółki, w tym podejmował kontakty z instytucjami publicznymi.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, poniesione przez Spółkę koszty noclegu podczas podróży Prezesa Zarządu mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, jeżeli mają bezpośredni związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, ponoszone są w celu uzyskania przychodów oraz udokumentowane są wymaganymi przez prawo dowodami.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie stanu faktycznego dot. podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydana odrębna interpretacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.