ILPB3/423-172/14-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 4 kwietnia 2014 r. (data wpływu 10 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest zakładem pracy chronionej. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.), zakład pracy chronionej ma obowiązek tworzyć zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON). Fundusz ten tworzony jest zgodnie z przepisami art. 33 ww. ustawy.

Spółka wydatkowała z ZFRON środki na zakup, budowę, modernizację środków trwałych, środki te wydatkowano z funduszu tworzonego ze zwolnień podatkowych i opłat. Spółka posiada te środki trwałe w swojej ewidencji bilansowej. Ponadto w ewidencji rachunkowej Spółki przeznaczenie środków funduszu na zakup, budowę, modernizację było zaksięgowane w następujący sposób: Wn konto 010 "środki trwałe" - wartość początkowa środka trwałego, Ma konto 24 "pozostałe rozrachunki z dostawcami" oraz równolegle: Wn konto 851 "ZFRON" - wartość początkowa środka trwałego, Ma konto 840 "rozliczenie międzyokresowe przychodów".

Spółka zamierza sprzedać środek trwały uprzednio finansowany z ZFRON. Przychodem do opodatkowania podatkiem dochodowym będzie kwota wynikająca z tej sprzedaży. Jednakże w ewidencji rachunkowej powstanie dodatkowy zapis na kontach przychodowych jako pozostałe przychody operacyjne, co wynika z wyksięgowania sprzedanego środka trwałego według zapisu Wn konto "Rozliczenia międzyokresowe przychodów" lub Ma konto "Pozostałe przychody operacyjne".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wartość wyksięgowania z rozliczeń międzyokresowych przychodów w pozostałe przychody operacyjne stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla celów podatkowych rozliczenie transakcji zbycia przedmiotowego środka trwałego będzie dokonywane na zasadach ogólnych. Otrzymany przychód ze sprzedaży zostanie w całości wykazany jako przychód podatkowy, natomiast dodatkowy zapis na kontach przychodowych jako pozostałe przychody operacyjne wynikający z wyksięgowania sprzedanego środka trwałego według zapisu Wn konto "Rozliczenia międzyokresowe przychodów", Ma konto "Pozostałe przychody operacyjne" nie będzie stanowić dla Spółki przychodu do opodatkowania.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu. W art. 12 ust. 1 ww. ustawy zawarto przykłady przysporzeń, których wystąpienie wiąże się z powstaniem przychodu. Katalog tych przysporzeń nie jest katalogiem zamkniętym o czym świadczy użyty w treści tego przepisu zwrot "w szczególności". Taka konstrukcja art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy jednoczesnym braku definicji legalnej przedmiotowego pojęcia, prowadzi do wniosku, że wystąpienie okoliczności innych niż wymienione w art. 12 ust. 1-3 tej ustawy, których następstwem jest trwałe przysporzenie w majątku podatnika, wiąże się także z powstaniem przychodu.

Zatem tylko pod względem rachunkowym wyksięgowanie z konta międzyokresowych przychodów salda i zapisanie na konto "Pozostałe przychody operacyjne" będzie ujęte w wyniku finansowym, a nie będzie ujęte w wyniku podatkowym.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 15 października 2012 r. (IBPBI/2/423-983/12/JD).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy można więc stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Tym samym, skoro przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego operacja wyksięgowania salda z konta międzyokresowych przychodów i zapisania na konto "Pozostałe przychody operacyjne" nie skutkuje powstaniem żadnego przysporzenia po stronie Spółki, a czynność ta miała wyłącznie charakter operacji rachunkowej, to nie będzie ona skutkować rozpoznaniem po stronie Wnioskodawcy, jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy przy tym zauważyć, że Wnioskodawca stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest obowiązany do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami (tekst jedn.: z ustawą z dnia z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.), w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Oznacza to, że nie każdy przychód ujęty w ewidencji rachunkowej jest przychodem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, gdyż przepisy rachunkowe - jakkolwiek bardzo ważne dla ekonomicznej oceny przedsiębiorstwa - nie mają i mieć nie mogą charakteru podatkowo-twórczego.

Jednocześnie należy zauważyć, że Wnioskodawca słusznie wywiódł, iż przychodem podatkowym w omawianym przypadku będzie kwota uzyskana ze sprzedaży środka trwałego.

W tym stanie rzeczy stanowisko Spółki wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.