ILPB3/423-17/10-5/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2009 r. (data wpływu 29 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od pożyczki udzielonej przez udziałowca będącego obywatelem Turcji - jest prawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismami z dnia 17 lutego 2010 r. oraz 2 marca 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych odsetek od pożyczki udzielonej przez udziałowca będącego obywatelem Turcji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym oraz płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka świadczy usługi najmu powierzchni handlowej.

W roku 1994 została zawarta umowa pożyczki, na mocy której udziałowiec Spółki - będący obywatelem Turcji pożyczył Spółce kwotę w wysokości 1.685.000 USD (słownie: jeden milion sześćset osiemdziesiąt pięć tysięcy dolarów amerykańskich).

Pożyczka ta została udzielona wyłącznie na finansowanie inwestycji budowlanych w Polsce oraz wspieranie działalności Spółki do czasu osiągnięcia przez Spółkę wystarczających dochodów na niezależne prowadzenie działalności gospodarczej.

Strony umowy pożyczki ustaliły, iż pieniądze zostaną przekazane do Polski na żądanie Pożyczkobiorcy (Spółki). Strony pożyczki ustaliły wysokość rocznego oprocentowania oraz, iż odsetki od każdej kwoty przekazanej do Polski będą obliczane począwszy od dnia przelewu. Strony pożyczki ustaliły, iż Spółka spłaci pożyczkę, o której mowa wraz z należnymi odsetkami, w miesięcznych ratach, z których żadna nie będzie przekraczać kwoty 60.000 USD (sześćdziesiąt tysięcy dolarów amerykańskich) przed rokiem 2001. Odsetki od każdej kwoty przekazanej przez udziałowca tureckiego do Polski będą obliczane począwszy od dnia przelewu. Strony umowy ustaliły, iż umowa ta będzie podlegać i będzie interpretowana zgodnie z prawem tureckim. 2 czerwca 2009 r. nastąpiła częściowa wypłata odsetek wynikających z tej pożyczki udziałowcowi tureckiemu w wysokości 666.981,00 PLN (słownie: sześćset sześćdziesiąt sześć tysięcy dziewięćset osiemdziesiąt jeden PLN).

Z uwagi na nieprecyzyjność przepisów prawa podatkowego w Polsce, Spółka zaliczyła w koszty uzyskania przychodu odsetki na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odsetki od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25 % udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25 % udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25 % udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25 % udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

W związku z wypłatą odsetek, Spółka sporządziła i złożyła deklarację o zryczałtowanym podatku dochodowym - PIT 8A oraz zapłaciła podatek wynikający z tej deklaracji.

Pismem z dnia 2 marca 2010 r. Pełnomocnik Spółki doprecyzował, iż w dniu 21 grudnia 1998 r. Spółka okazała oryginał umowy z 1994 r. z Jej zagranicznym udziałowcem - obywatelem Turcji we właściwym Urzędzie Skarbowym. W ślad za okazaną w dniu 21 grudnia 1998 r. umową pożyczki z 1994 r., Spółka w dniu 23 grudnia 1998 r. opłaciła jednocześnie stosowną opłatę skarbową. Na żądanie właściwego Urzędu Skarbowego umowa pożyczki, o której mowa, została przekazana do dokonania tłumaczenia przysięgłego (z języka angielskiego na język polski). W dniu 15 stycznia 1999 r. tłumaczenie przysięgłe powyższej umowy zostało złożone we właściwym Urzędzie Skarbowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do zaliczenia całości odsetek wynikających z tytułu umowy pożyczki zawartej w roku 1994 z udziałowcem Spółki - będącym obywatelem Turcji do kosztów uzyskania przychodów i tym samym wykazania ich w deklaracji CIT - 8 jako koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo do zaliczenia całości odsetek wynikających z tytułu umowy pożyczki zawartej w roku 1994 do kosztów uzyskania przychodów i tym samym wykazania ich w deklaracji CIT - 8 jako koszty uzyskania przychodu (koszty podatkowe).

Zagraniczny udziałowiec - obywatel Turcji w 1994 r. udzielił pożyczki Spółce. Pożyczka ta została udzielona wyłącznie na finansowanie inwestycji budowlanych w Polsce oraz wspieranie działalności Spółki do czasu osiągnięcia przez Spółkę wystarczających dochodów na niezależne prowadzenie działalności gospodarczej. Na chwilę obecną pożyczka nie została w całości spłacona.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, dla kwalifikacji prawnej tych wydatków istotne znaczenie ma cel ich poniesienia, czyli przeznaczenie środków finansowych uzyskanych w drodze pożyczki. Tak więc, dla oceny możliwości uznania powyższych odsetek za koszty podatkowe jest ustalenie związku przyczynowo - skutkowego, jak również i gospodarczego pomiędzy ich zapłatą, a przychodami jakie Spółka osiąga lub zamierza osiągać, wykorzystując środki pieniężne pochodzące z udzielonej przez udziałowca Spółki pożyczki na dany cel. Celem udzielonej pożyczki jest wyłącznie finansowanie inwestycji budowlanych na terytorium Polski oraz wspieranie działalności gospodarczej Spółki do czasu osiągnięcia przez Spółkę wystarczających dochodów na niezależne prowadzenie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odsetki od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25 % udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25 % udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25 % udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25 % udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Odsetki wynikające z umowy pożyczki udzielonej Spółce przekraczają ograniczenia wynikające z przepisów o tzw. cienkiej kapitalizacji, czyli art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. przekraczają trzykrotność kapitału zakładowego Spółki, obliczonego zgodnie z treścią art. 16 ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz dotyczą pożyczek od podmiotu posiadającego 25 % lub więcej udziałów w Spółce.

Jednakże, w przypadku zaciągnięcia pożyczek od udziałowca, z kraju z którym Polska zawarła odpowiednie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz dokonania płatności do nich odsetek od pożyczki, polskie przepisy o niedostatecznej kapitalizacji nie mogą mieć zastosowania. Podstawę do tego stanowią zapisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania dotyczące równego traktowania. Polska podpisała z Turcją umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania opartą na modelowej konwencji OECD. Zgodnie z art. 24 ust. 5 tej umowy, odsetki, należności licencyjne i inne płatności dokonywane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie są odliczane przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków takiego przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie. Podobnie jakiekolwiek długi przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa należne osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą - dla celów określenia należnego podatku od majątku takiego przedsiębiorstwa - odliczane przy uwzględnieniu takich samych warunków, jak gdyby wierzycielem była osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie.

Dodatkowo od dnia wejścia polski do UE również wiążące Polskę poprzez Traktat Akcesyjny acquis UE (np. wyrok ETS w sprawie Lankhorst - Hohorst) dają podstawę do niestosowania restrykcji wynikających z polskich przepisów o niedostatecznej kapitalizacji wobec pożyczek pochodzących ze wszystkich państw członkowskich UE. Tym samym, nawet w przypadku przekroczenia ustalonego w polskich przepisach stosunku zadłużenia do kapitału zakładowego (3/1), zapłacone odsetki winny być w pełni zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe potwierdzają wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 13 października 2009 r. (sygn. III SA/Wa 548/09), dotyczył Spółki, która w 2001 r. otrzymała pożyczkę od udziałowca z Austrii. Odsetki wynikające z umowy pożyczki przekraczały ograniczenia wynikające z przepisów o tzw. cienkiej kapitalizacji, czyli art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeśli pożyczka przekracza trzykrotność kapitału zakładowego, to odsetki od kwoty przekroczenia nie są kosztem uzyskania przychodów. Dotyczy to pożyczek od podmiotu posiadającego 25 % lub więcej udziałów. Od 1 stycznia 2005 r. zasada ta obowiązuje wszystkich udziałowców. Wcześniej jednak powyższe ograniczenia dotyczyły tylko i wyłącznie pożyczek od podmiotów z siedzibą za granicą. Rozszerzone je ustawą z 18 listopada 2004 r. nowelizującą ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 254, poz. 2533). To dlatego, że były wątpliwości, czy przepis ustanawiający ograniczenia tylko dla udziałowców zagranicznych jest zgodny z traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską. Nowelizacja ta zawierała istotny przepis przejściowy. Z jej art. 9 wynika, że art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stosuje się do odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przed 1 stycznia 2005 r. przez podatników, którzy mają siedzibę lub zarząd w Polsce. Sąd uznał, że jest on niezgodny z traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską. Jeszcze istotniejsze jest jednak, że Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał ten przepis za sprzeczny z art. 25 ust. 4 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Austrią. Stanowi on, że co do zasady, odsetki, należności licencyjne i inne koszty ponoszone przez przedsiębiorstwo umawiającego się państwa na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim państwie są odliczane przy określaniu podlegających opodatkowaniu zysków tego przedsiębiorstwa na takich samych warunkach, jakby były płacone na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym pierwszym państwie. Jest to niezwykle ważne, ponieważ analogiczne regulacje znajdują się w wielu innych zawartych przez Polskę umowach, w tym także umowę zawartą z Turcją. Powyższe stanowisko potwierdził również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 stycznia 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1715/08). Wyrok ten dotyczył pożyczki z 2003 r. otrzymanej przez polską spółkę od udziałowca z Wielkiej Brytanii. Z powyższych orzeczeń jasno wynika, iż spółki, które przed 1 stycznia 2005 r. zaciągnęły pożyczki od zagranicznych udziałowców i ze względu na ograniczenia dotyczące cienkiej kapitalizacji nie zaliczały części odsetek do kosztów uzyskania przychodów, mogą je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Warunkiem odzyskania podatku jest to, aby podmiot, który udzielił pożyczki, miał siedzibę w kraju, z którym Polska zawarła typową umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania opartą na modelowej konwencji OECD.

Z uwagi na powyższe, Pełnomocnik Spółki uważa, iż Spółka ma prawo do zaliczenia całości odsetek wynikających z tytułu umowy pożyczki zawartej w roku 1994 do kosztów uzyskania przychodów i tym samym wykazania ich w deklaracji CIT - 8 jako koszty uzyskania przychodu (koszty podatkowe).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zwrócić uwagę, iż stanowisko Spółki co do zasady jest prawidłowe, jednakże Spółka dokonała błędnej oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego.

W przedmiocie sprawy Wnioskodawca (Pożyczkobiorca) wskazuje, iż w 1994 r. zawarł umowę pożyczki z udziałowcem - obywatelem Turcji (Pożyczkodawcą). Pożyczka ta została udzielona na finansowanie inwestycji budowlanych w Polsce oraz wspieranie działalności Spółki do czasu osiągnięcia wystarczających dochodów na niezależne prowadzenie działalności gospodarczej. Strony umowy ustaliły, iż pieniądze zostaną przekazane Pożyczkobiorcy na Jego żądanie, jak również roczne oprocentowanie oraz, że odsetki od każdej kwoty przekazanej przez Pożyczkodawcę będą obliczane począwszy od dnia przelewu. Ustalono również, iż umowa ta będzie podlegać i będzie interpretowana zgodnie z prawem tureckim. Dnia 2 czerwca 2009 r. nastąpiła częściowa wypłata odsetek przez Spółkę Pożyczkodawcy - udziałowcowi Tureckiemu. Spółka zaliczyła zapłacone odsetki w koszty uzyskania przychodu stosując ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, skoro umowa pożyczki została zawarta w 1994 r. to należy sięgnąć do historii powstania art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Z dniem 1 stycznia 1999 r. weszły w życie przepisy ustawy 20 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 144, poz. 931). Art. 1 pkt 12 lit. a) tiret 17 tej ustawy wprowadził do ustawy o podatku dochodowym nowe regulacje podatkowe dotyczące podatkowych skutków tzw. niedostatecznej kapitalizacji spółek. W konsekwencji, do art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dodano dwa punkty, w myśl których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

* odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25 % udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25 % udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25 % udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25 % udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego (akcyjnego) spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni (art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy),

* odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25 % udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25 % jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25 % udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego (akcyjnego) spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni (art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy).

Z powyższych regulacji wynika, iż od dnia 1 stycznia 1999 r. w określonych przez ustawę przypadkach, nie będą uznawane za koszty uzyskania przychodów odsetki od pożyczek i kredytów udzielanych spółkom przez inne podmioty bezpośrednio lub pośrednio powiązane kapitałowo z tymi spółkami.

Jednakże, w związku z tym, że przepisy ustaw nie powinny działać wstecz, szczególnie w przypadkach, jeżeli działanie takie mogłoby powodować utratę praw nabytych przez podatników (w tym prawo do zaliczania w ciężar kosztów odsetek od pożyczek) i w konsekwencji, powodować pogorszenie sytuacji tych podatników, którzy uprzednio (przed dniem wejścia w życie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) zawarli tego rodzaju umowy i w związku z tymi umowami zobowiązali się do spłaty odsetek wynikających z tych umów, przepisy zawarte we wspomnianym art. 1 pkt 12 lit. a) tiret 17 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mają zastosowania do odsetek wynikających z umów pożyczek i kredytów, jeżeli zawarcie takiej umowy i określenie wysokości tych odsetek nastąpiło przed dniem wejścia w życie przepisów powołanej ustawy, tj. przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Zatem, wspomniane przepisy mają zastosowanie do odsetek wynikających z odpowiednich umów zawartych po dniu 31 grudnia 1998 r.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, którzy zawarli umowy pożyczki (kredytów), o których mowa w art. 1 pkt 12 lit. a) tiret siedemnaście, przed dniem wejścia w życie ustawy - z wyjątkiem podatników, którzy kopię takiej umowy przekazali uprzednio urzędowi skarbowemu i opłacili stosowną opłatę skarbową - są obowiązani, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy, zawiadomić urzędy skarbowe, właściwe ze względu na siedzibę podatnika, o zawarciu takich umów i przesłać tym urzędom ich wykazy zawierające dane określające strony takiej umowy, wysokość odsetek, zabezpieczenie umowy oraz okres, na jaki umowa została zawarta; w przeciwnym przypadku przyjmuje się, że umowa została zawarta po dniu wejścia w życie ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła umowę pożyczki z Jej udziałowcem - obywatelem Turcji w 1994 r., tj. przed wejściem w życie ustawy wprowadzającej przepis ograniczający zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczki udzielonej Jej przez udziałowca. Ponadto, Spółka doprecyzowała, iż w dniu 21 grudnia 1998 r. okazała oryginał umowy pożyczki we właściwym Urzędzie Skarbowym i opłaciła stosowną opłatę skarbową. Na żądanie właściwego Urzędu Skarbowego przedmiotowa umowa pożyczki, została przekazana do dokonania tłumaczenia przysięgłego (z języka angielskiego na język polski). W konsekwencji, dnia 15 stycznia 1999 r. tłumaczenie przysięgłe umowy zostało złożone we właściwym Urzędzie Skarbowym.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż w sytuacji wypełnienia przez Spółkę dyspozycji zawartych w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznać należy, że Spółka nabyła prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów odsetek płaconych od pożyczki zawartej w 1994 r. bez ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.