ILPB3/423-17/08-4/DS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko S.A., przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2007 r. (data wpływu 11 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wynagrodzeń wypłacanych kontrahentom - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony w dniu 11 marca 2008 r. (data wpływu) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wynagrodzeń wypłacanych kontrahentom.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność podstawową w zakresie kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi oraz produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych.

Spółka w ramach prowadzonej działalności dla efektywnej współpracy z klientami organizuje spotkania promocyjne i różnego rodzaju seminaria, które również organizowane są poza granicami kraju.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zawiera z odpowiednimi firmami umowy, w tym również z firmami prowadzącymi działalność poza RP, których realizacja przyczyni się do kompleksowego zorganizowania danego spotkania promocyjnego dla kluczowych klientów. Zakres zlecanych różnym firmom prac obejmuje czynności/dostawy, których realizacja zapewnia odpowiednią atmosferę, sprzyjającą opisanemu powyżej spotkaniu, a mianowicie:

Za wykonanie poszczególnych czynności Wnioskodawca otrzymuje faktury od każdego z kontrahentów z osobna.

W przypadku zakupów dokonywanych od podmiotów, które nie mają siedziby zarządu/miejsca zamieszkania na terenie RP, Polskę i kraj siedziby/zamieszkania ww. podmiotów wiążą umowy o zapobieżeniu podwójnego opodatkowania.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku doprecyzowano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, należności kontrahentów za wyżej wymienione usługi nie mieszczą się w definicji usług niematerialnych, podlegających opodatkowaniu podatkiem opisanym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) jako usługa reklamowa. Aby dane spotkanie się odbyło w odpowiedniej atmosferze, zaangażowanych jest kilku zleceniobiorców. Jeden kontrahent wynajmuje salę, inny zapewnia catering, jeszcze inny zapewnia sprzęt nagłaśniający i multimedialny wraz z obsługą. Często takiemu spotkaniu towarzyszy pewnego rodzaju występ artystyczny na żywo. W ocenie Spółki, ze względu na fakt, że dla realizacji celu wyznaczonego przez Spółkę - jakim jest spotkanie promocyjne/seminarium - zaangażowanych jest kilka podmiotów, które wystawiają oddzielnie faktury, mamy do czynienia z dostawą usług/towarów przez poszczególnych zleceniobiorców, tj. np. dostawą usług cateringowych, najmu itp.

Wnioskodawca zdaje sobie doskonale sprawę, że w innej sytuacji gdyby Spółka zleciła zorganizowanie takiego spotkania kompleksowo jednemu kontrahentowi, to nie miałby znaczenia fakt czy analizowane usługi stanowią jednolite świadczenie (tzw. "single supply"), czy też ich istotą jest kilka lub nawet kilkanaście równorzędnych świadczeń o różnym charakterze (tzw. "multiple supplies") i taka usługa w całości miałaby znamiona usługi promocyjnej, która jest podobna w swoim charakterze do usług reklamowych, które podlegają dyspozycji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy.

Biorąc pod uwagę występujący w Spółce stan faktyczny, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że usługi nabywane przez Spółkę nie mieszczą się w kategorii świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy. W konsekwencji Spółka nie jest zobligowana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego oraz do uzyskania od danych kontrahentów odpowiednich certyfikatów rezydencji podatkowej, uprawniających do zastosowania postanowień właściwych umów o zapobieżeniu podwójnego opodatkowania, jak również Spółka nie będzie miała obowiązku wykazania czynności, będących przedmiotem niniejszego zapytania, w informacji rocznej IFT-1R lub IFT-2R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podmioty te nie są w Polsce opodatkowane z tytułu dochodów, których źródło położone jest zagranicą.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów, chyba że umowa międzynarodowa stanowi inaczej i przedstawiono aktualny certyfikat rezydencji.

Jak wynika z art. 26 ust. 1 ww. ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a mają obowiązek pobrania w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat. Podmioty te pełnią funkcje płatnika.

W art. 3 ust. 2 ww. ustawy, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowym w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu - opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały.

W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, nie znajduje jednak zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy. Usługi świadczone przez różnych kontrahentów zagranicznych, nieposiadających w Polsce zakładów, na rzecz polskiej Spółki, takie jak wynajęcie sali, wystrój wnętrza, oświetlenie, dostarczenie sprzętu nagłaśniającego, multimedialnego wraz z obsługą, montaż i demontaż dekoracji, catering, występ zespołu nie spełniają dyspozycji świadczeń wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy, jako usługi reklamowe.

Pomimo, iż w powyższym przepisie poprzez sformułowanie "świadczenia o podobnym charakterze" ustawodawca pozostawił otwarty katalog tych świadczeń, nie można jednak przyjmować, iż obejmuje on wszystkie pozostałe usługi w nim nie wymienione. Świadczenia polegające na realizacji celu wyznaczonego przez Spółkę - jakim jest spotkanie promocyjne/seminarium - dla realizacji, którego zaangażowanych jest kilka podmiotów wykonujących poszczególne zadania, niewątpliwie nie należą do usług o podobnym charakterze w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy. Podobny charakter świadczeń oznacza bowiem podobny zakres działań w ramach świadczonych usług.

W odniesieniu do powyższego, w przedmiotowej sprawie przychody kontrahentów zagranicznych, nieprowadzących działalności na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i nieposiadających zakładu w Polsce, wykonujących poszczególne zlecenia Wnioskodawcy, które pomimo tego, że w konsekwencji tworzą usługę promocyjną na rzecz polskiej Spółki, nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce na zasadach art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma obowiązku potrącenia podatku u źródła od płatności na rzecz zagranicznych kontrahentów ani uzyskania od nich certyfikatów rezydencji.

Jednocześnie dodaje się, że w zakresie stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych została wydana odrębna interpretacja w dniu 19 marca 2008 r., nr ILPB1/415-41/08-3/AMN.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.