ILPB3/423-151/10-3/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2010 r. (data wpływu 10 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów transakcji rozliczenia opcji walutowej - jest prawidłowe.

W dniu 10 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 5 maja 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów transakcji rozliczenia opcji walutowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dnia 5 sierpnia 2008 r. zawarł z Bankiem umowę transakcji opcji sprzedaży typu Reverse knock out z barierą.

Transakcja nie uległa rozwiązaniu, ponieważ kurs waluty EUR nie dotknął poziomów bariery. Okres rozliczenia transakcji 12 miesięczny miał się zakończyć w sierpniu 2009 r. Spółka chcąc zabezpieczyć się przed większymi stratami związanymi z tym, że kurs Euro stale się umacniał, postanowiła zaciągnąć kredyt na spłatę części opcji (635 tys.). Kredyt został uruchomiony jednorazowo (spłata kredytu miesięcznie przez okres 3 lat) i w całości został przekazany na premię należną bankowi z tytułu częściowego rozliczenia zawartej transakcji opcyjnej.

W piśmie z dnia 5 maja 2010 r., stanowiącym uzupełnienie niniejszego wniosku, Spółka wskazała, iż kredyt, który uruchomiony był w Banku dnia 3 lutego 2009 r., przeznaczony został na spłatę premii należnej bankowi z tytułu rozliczenia opcji.

Umowa opcyjna, jaką Spółka zawarła z Bankiem była tak skonstruowana, że jeśli kurs waluty EURO obniżył się do poziomu bariery, tj. 3,2036 to transakcja automatycznie się zamykała, a jeśli kurs rynku był niższy niż kurs zabezpieczenia np. 3,21, a wyższy niż kurs bariery 3,2036 to Spółka miała prawo sprzedać bankowi miesięcznie 100 tys. EURO po kursie 3,21, a jeśli kurs rynkowy był powyżej kursu zabezpieczenia, tj. 3,21 to Spółka miała obowiązek sprzedać bankowi 200 tys. EUR po kursie 3,21.

W przypadku Spółki kurs EURO był powyżej kursu bariery (3,2036) i Spółka miała obowiązek, co miesiąc sprzedawać bankowi 200 tys. EURO po kursie 3,21.

Kredyt, jaki Spółka zaciągnęła spłacił 50% wartości opcji walutowych, jakie pozostały Spółce do rozliczenia na dzień 3 lutego 2009 r., w związku z tym obowiązek sprzedaży bankowi waluty zmniejszył się do 100 tys. EURO miesięcznie po kursie 3,21.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy poniesiony koszt, opisany w stanie faktycznym, Spółka może zaliczyć jednorazowo w koszty podatkowe w 2009 r.

W uzupełnieniu z dnia 5 maja 2010 r. Spółka doprecyzowała pytanie podatkowe, które powinno mieć następującą treść:

Czy Spółka może zaliczyć jednorazowo w koszty podatkowe premię opcyjną wypłaconą bankowi z tytułu rozliczenia transakcji opcyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszt, tj. 635 tys., jaki poniosła Spółka, w związku z sytuacją opisaną w stanie faktycznym, jest kosztem podatkowym i może być jednorazowo zaliczony w koszty w 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Rozpatrując jednak kwestię kosztów podatkowych w oparciu o ww. przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy mieć na uwadze postanowienia art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 8b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Definicja pojęcia "pochodnych instrumentów finansowych" ujęta została w przepisie art. 16 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych, rozumie się przez to prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Zatem, generalna zasada wynikająca z regulacji art. 16 ust. 1 pkt 8b ww. ustawy stanowi, iż wydatki związane z nabyciem instrumentów pochodnych podlegają zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie:

* realizacji praw wynikających z danego instrumentu,

* rezygnacji z realizacji tych praw,

* odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych.

Tym samym, koszty uzyskania przychodów powstają dopiero w dacie realizacji (albo rezygnacji z realizacji) praw z instrumentu pochodnego lub w momencie ich odpłatnego zbycia. Należy jednak przy tym wspomnieć, że jeżeli nabycie pochodnego instrumentu finansowego służy zabezpieczeniu transakcji nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to stosownie do art. 16g ust. 3 tej ustawy wszelkie wydatki poniesione w celu nabycia tego instrumentu oraz jego realizacji powiększają wartość środka trwałego lub wartości niematerialnej czy prawnej.

Z opisanego stanu faktycznego sprawy wynika, iż Spółka zawarła z Bankiem umowę transakcji opcji sprzedaży typu Reverse knock out z barierą. Transakcja nie uległa rozwiązaniu, ponieważ kurs waluty EUR nie dotknął poziomów bariery. Okres rozliczenia transakcji 12 miesięczny miał się zakończyć w sierpniu 2009 r. Spółka chcąc zabezpieczyć się przed większymi stratami związanymi z tym, że kurs Euro stale się umacniał, postanowiła zaciągnąć kredyt na spłatę 50% wartości opcji walutowych.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż poniesiony przez Spółkę koszt z tytułu rozliczenia transakcji opcyjnych spełnia przesłankę celowościową wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z powyższego wynika również, iż Spółka zawarła z bankiem transakcje opcji walutowych (spełniających definicję instrumentów pochodnych) i dokonała ich rozliczenia. Tym samym, w tym dniu doszło do realizacji praw wynikających z opcji. W związku z tym, koszty powstałe w momencie spłaty 50% wartości opcji walutowych powinna zostać rozpoznane jako koszt podatkowy w momencie rozliczenia opcji.

Reasumując, koszt powstały w momencie rozliczenia opcji powinien zostać rozpoznany jako koszt podatkowy, zgodnie z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w momencie realizacji transakcji opcyjnych i może być jednorazowo zaliczony w koszty w 2009 r.

Powyższej interpretacji udzielono na podstawie stanu faktycznego opisanego w złożonym w dniu 4 lutego 2010 r. wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.