ILPB3/423-150/14-4/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 25 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu korekty przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 28 maja 2014 r. (data wpływu 29 maja 2014 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu korekty przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest wykonywanie usług produkcyjnych w zakresie podzespołów, urządzeń i systemów elektronicznych dla klientów działających na rynku przemysłu motoryzacyjnego, produkcja elektronicznych i in-vitro diagnostycznych wyrobów medycznych oraz pakowanie i etykietowanie wyrobów medycznych na zlecenie wytwórcy. W związku z prowadzoną działalnością, Spółka wystawia faktury korygujące, których powodem są:

* zwroty towarów,

* udzielenie rabatu lub skonta,

* zmiana ceny towaru (wzrost lub obniżka).

Zmianę wielkości przychodu wynikającą z wystawianych faktur korygujących Spółka ujmuje na bieżąco, w dacie wystawienia faktur korygujących będących skutkiem zdarzeń powstałych już po wystawieniu faktury pierwotnej, na które Spółka bądź nie miała wpływu i nie mogła ich przewidzieć, bądź wiedziała, że wystąpią, ale nie mogła oszacować ich wysokości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, w przypadku wystawiania faktur korygujących wynikających ze zdarzeń, których nie można było przewidzieć ani oszacować ich wysokości w momencie wystawienia faktur pierwotnych a dokumentujące:

* zwroty towarów,

* udzielenie rabatu lub skonta,

* zmianę ceny towaru (wzrost lub obniżka),

powinna pomniejszyć/powiększyć przychód roku, w którym wystawiona została faktura korygująca.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka prawidłowo ujmuje faktury korygujące na bieżąco w momencie ich wystawienia, ponieważ są one skutkiem zdarzeń powstałych już po wystawieniu faktury pierwotnej, na które Spółka bądź nie miała wpływu i nie mogła ich przewidzieć, bądź wiedziała, że wystąpią, ale nie mogła oszacować ich wysokości.

Stosownie do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - art. 7 - przedmiotem opodatkowania w roku podatkowym jest dochód stanowiący nadwyżkę sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Dalej w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawodawca określa co należy uznać za przychody. Są to m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a także - zgodnie z ust. 3 - są to osiągnięte w roku podatkowym należne przychody, choćby nie zostały jeszcze otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Dookreślenie daty powstania przychodu następuje w art. 12 ust. 3a: za datę powstania przychodu, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

* wystawienia faktury albo

* uregulowania należności.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest uregulowań dotyczących momentu zmniejszenia bądź zwiększenia przychodów w razie wystawienia faktury korygującej, tj. czy przychód należy pomniejszyć bądź powiększyć w dacie korekty czy też w dacie powstania przychodu z faktury pierwotnej. Kluczowym więc jest ustalenie co jest przychodem należnym w danym roku podatkowym zwłaszcza, że wykładnia rozszerzająca czy też zawężająca jest w zakresie interpretacji prawa podatkowego niedozwolona. Zatem gdyby Spółka oparła się tylko na domniemaniu, że ustawodawca pisząc "w danym roku podatkowym" chciał, aby zdarzenia zaistniałe w kolejnych latach podatkowych, a związane z przychodami należnymi poprzednich lat podatkowych, były ujmowane w poprzednich latach podatkowych postąpiłaby niezgodnie z zapisami ustawy.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego "należny" oznacza przysługujący komuś lub czemuś. Zatem przychody należne oznacza tylko takie przychody, które są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe. W chwili wystawienia faktury pierwotnej, wynikająca z niej kwota jest jedyną prawidłową kwotą przychodu. Jeśli w toku dalszej działalności gospodarczej, w wyniku zwrotu części towaru, wcześniejszej zapłaty bądź zmiany w wyniku negocjacji ustalonej ceny zaistnieje konieczność wystawienia faktury korygującej, to skutek (różnica w przychodzie) powinna zostać ujęta w rozliczeniu podatkowym na bieżąco, ponieważ dopiero teraz zaistniały okoliczności powodujące, że przychód stał się należny.

Określenie "przychody należne w danym roku podatkowym" wskazują, że wpływ na kształtowanie dochodu/straty podatkowej mają zdarzenia zaistniałe właśnie w tym roku podatkowym, w którym wystąpiły należne przychody, a nie w latach następnych. Prawdą jest, że faktura korekta nie posiada samoistnego bytu, ale powiązana jest ze zdarzeniem z przeszłości. Jednakże przyczyny powodujące dokonanie korekty przychodów można podzielić na dwie grupy:

W przypadku drugiej grupy, wydaje się zasadne, aby faktury korygujące były rozliczane "na bieżąco". Spółka nie ma możliwości oszacowania wysokości kwoty, która zwiększałaby lub zmniejszała przychód w momencie wystawienia faktury pierwotnej bowiem przyczyna wystawienia faktury korygującej powstaje już po zakończeniu roku podatkowego Spółki. Brak jest również podstaw do korygowania zeznania CIT-8. Skorygowanie podatku polega na poprawieniu błędu popełnionego w uprzednio złożonej deklaracji. Jeżeli w wyniku powstania faktur korygujących, o których mowa w interpretacji, powstałaby zaległość podatkowa (wzrost ceny) wówczas podatnik zobowiązany jest do zapłaty odsetek za zwłokę. Odsetki są sankcją administracyjno-podatkową stanowiącą następstwo nieterminowego płacenia podstawowego zobowiązania podatkowego ("Sankcje podatkowe" Biura Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu dr Henryk Dzwonkowski). Rozliczenie podatkowe złożone przez Spółkę po zakończeniu roku podatkowego zawierało na dzień złożenia zeznania prawidłowe informacje. W danym roku podatkowym przychody należne, czyli wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe były wykazane w kwocie zgodnej z prowadzonymi księgami i odpowiadające przeprowadzonym transakcjom.

Zdaniem Spółki, zarówno przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i Ordynacji podatkowej w zakresie odsetek za zwłokę potwierdzają sposób ujmowania na bieżąco faktur korygujących, których powodem są:

* zwroty towarów,

* udzielenie rabatu lub skonta,

* zmiana ceny towaru (wzrost lub obniżka).

Powyższe potwierdzone zostało przez WSA w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z 3 grudnia 2010 r. sygn. III SA/Wa 2561/10, który stwierdził:

"Zasadnie też dokonano rozróżnienia dwóch mogących wystąpić sytuacji, wówczas gdy korekta jest wynikiem błędu i sytuacji w której korekta jest wynikiem obniżenia lub podwyższenia wartości faktury jako zjawiska gospodarczego. W pierwszej musi ulec zmianie dokument bo nie oddaje wszystkich elementów dostawy czy usługi, w drugim zmienia się przychód/obrót i określenia tego momentu należy dokonywać zgodnie z przepisami art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w dacie wystawienia faktury korygującej, nie później niż w dniu uregulowania należności".

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 21 stycznia 2010 r. nr ILPB3/423-1004/09-3/KS, potwierdził, że:

"Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia przychodów, tj. czy przychód powiększa się w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego.

Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe.

Późniejsze wystawianie korygującej faktury VAT skutkuje jedynie zmianą wysokości przychodów, nie zaś datą ich powstania. Faktura korygująca służy rzetelnemu obliczeniu (doprecyzowaniu) prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu należnego za dany okres rozliczeniowy, która to wysokość została wcześniej określona w niewłaściwej wysokości. Innymi słowy, późniejsze wystawienie faktury nie powoduje zmiany daty powstania tych przychodów. Przedstawiony w niniejszej sprawie opis zdarzenia przyszłego wskazuje, iż Spółka będąca wydawcą książek otrzymuje od swoich kontrahentów zwrot niesprzedanego towaru. Przedmiotowy zwrot towaru nie jest reklamacją, lecz następuje po stwierdzeniu przez kontrahenta braku możliwości dalszej sprzedaży, w oparciu o umowę współpracy, która potwierdza możliwość zwrotu niesprzedanego towaru.

Z powyższego wynika, iż okoliczność mająca wpływ na zmianę przychodów Spółki zaistnieje już po wystawieniu faktury pierwotnej. W chwili wystawienia faktury pierwotnej, Spółka nie będzie miała podstaw, aby jako przychód wykazywać inną kwotę niż wynikająca z owej faktury. Na dzień wystawienia faktury pierwotnej będzie to jedyna prawidłowa kwota przychodu. Tym samym, nie będzie podstaw, aby dokonywać korekty przychodu pierwotnie wykazanego (wstecz). Skutki zdarzeń zaistniałych po wystawieniu faktury pierwotnej, w przedmiocie sprawy powinny być uwzględniane w rozliczeniach podatkowych na bieżąco".

Zgodził się z tym również WSA w Bydgoszczy w wyroku z 2 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 395/10:

"Skoro zdarzenia uprawniające do korekty, w tym przypadku wystawienie faktury korygującej wystąpiły w roku 2009, to nie można na tej podstawie skorygować przychodów uzyskanych przez Spółkę w 2008 r. Słusznie wskazała Skarżąca w skardze, iż Spółka nie mogła w okresie przed dniem 20 marca 2009 r. domagać się innej kwoty należnej od kontrahenta, niż wynikająca z zawartej w listopadzie 2008 r. umowy i wystawionych przez nią faktur. Faktura korygująca będąca skutkiem okoliczności, które miały miejsce w innym roku podatkowym niż sprzedaż i uzyskanie przychodu, powinna zostać rozliczona z przychodami tego roku, w którym została wystawiona".

Na uwagę zasługuje również stanowisko WSA w Krakowie, który w wyroku z 10 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 359/10 potwierdził, że w przypadku zwrotu towarów, udzielenia rabatu, faktura korygująca może być rozliczna w dacie jej wystawienia: "Jeżeli zatem ustawodawcy zależałoby na powiązaniu zwrotu towarów, bonifikat i skont z określoną transakcją to wyraźnie by to zapisał. Brak określenia czasowego odnoszącego się do transakcji, co do których nastąpił zwrot towaru bądź udzielono bonifikaty albo skonta skutkuje tym, że w przypadku tych zdarzeń, bierze się pod uwagę datę faktycznego wystąpienia zwrotu towarów lub udzielenia bonifikaty bez względu na datę pierwotnej transakcji będącej podstawą do dokonania w późniejszym terminie zwrotu towaru czy udzielenia bonifikaty. Zatem faktura korygująca wystawiona w związku ze zwrotem towarów, udzielonym rabatem (bonifikata, skonto) może być rozliczana na bieżąco, tj. w dacie wystąpienia tych zdarzeń gospodarczych.

Uwzględniając powyższe w ocenie Wnioskodawcy, Spółka prawidłowo ujmuje faktury korygujące na bieżąco w momencie ich wystawienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem, przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na mocy tego przepisu, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Wykładnia powołanego powyżej przepisu art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy prowadzi do wniosku, że objęte hipotezą tego przepisu przychody muszą być następstwem prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, między przychodem a wymienionymi rodzajami działalności gospodarczej musi istnieć związek, skutkujący powstaniem przychodu. Omawiany przepis stanowi, że przychodami uznanymi za przychody z działalności gospodarczej są nie tylko przychody otrzymane, ale także należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Przychodami należnymi są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano.

W tym miejscu zauważyć należy, że przepisy analizowanej ustawy podatkowej, poza cytowanym przepisem art. 12 ust. 3 (w części dotyczącej wyłączenia z przychodów należnych określonych kategorii, wymienionych w tym przepisie), nie regulują zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. czy przychód powiększa się (pomniejsza) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego.

Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe, choć nie ma znaczenia, czy już je faktycznie uzyskał.

Dla ustalenia przychodu istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych łączy moment powstania obowiązku podatkowego. Pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu należnego ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania. Późniejsze wystawienie faktury VAT korygującej nie powoduje zmiany daty powstania przychodu, który powstał na powyższych zasadach.

W tym miejscu należy podkreślić, że faktura stanowi dowód księgowy będący podstawą ujmowania w księgach rachunkowych przychodu należnego oraz wskazuje na wielkość i wartość sprzedaży. Powinna potwierdzać więc jednoznacznie wartość transakcji. Natomiast faktury korygujące tę wartość korygują. Przychód należny wskazany na fakturze może być zatem korygowany poprzez wystawienie faktury korygującej. Tak więc faktura korygująca odnosi się do konkretnej faktury sprzedaży. Innymi słowy faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Przyczyny jej wystawienia mogą być zróżnicowane. Niezależnie jednak od przyczyny korekty wskazać należy, że punktem odniesienia dla faktury korygującej jest zawsze faktura pierwotna. Faktura korygująca nie generuje bowiem nowego (innego) momentu powstania przychodu, lecz modyfikuje jedynie "pierwotną" wysokość przychodu.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest wykonywanie usług produkcyjnych w zakresie podzespołów, urządzeń i systemów elektronicznych dla klientów działających na rynku przemysłu motoryzacyjnego, produkcja elektronicznych i in-vitro diagnostycznych wyrobów medycznych oraz pakowanie i etykietowanie wyrobów medycznych na zlecenie wytwórcy. W związku z prowadzoną działalnością, Spółka wystawia faktury korygujące, których powodem są:

* zwroty towarów,

* udzielenie rabatu lub skonta,

* zmiana ceny towaru (wzrost lub obniżka).

Zmianę wielkości przychodu wynikającą z wystawianych faktur korygujących Spółka ujmuje na bieżąco, w dacie wystawienia faktur korygujących.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny i opis zdarzenia przyszłego do powołanych regulacji prawnych oraz powyższych wyjaśnień należy przede wszystkim zwrócić uwagę na fakt, że faktury korygujące wystawiane przez podatników służą rzetelnemu obliczeniu (doprecyzowaniu) prawidłowej wysokości już osiągniętego przychodu należnego za dany okres rozliczeniowy. W związku z tym, przychody objęte takimi fakturami winny korygować przychody właściwego okresu rozliczeniowego, w dacie powstania pierwotnego przychodu związanego ze sprzedażą. Późniejsze wystawienie faktury korygującej nie powoduje bowiem zmiany daty powstania tego przychodu. Faktura korygująca powinna mieć wpływ na przychody należne określone w fakturze podstawowej, bowiem dotyczy uprzednio wykazanych przychodów, a nie jakichkolwiek innych przychodów.

Wystąpienie opisanych we wniosku sytuacji (zwroty towarów, udzielanie rabatu lub skonta, zmiana ceny towaru) nie należy traktować jako odrębnych zdarzeń gospodarczych, ale jako skorygowanie mających wcześniej miejsce czynności prawnych. Fakt dokonania korekty przychodów odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do dokonania korekty jest zatem zdarzenie pierwotne. W związku z tym, przychody objęte takimi fakturami winny korygować przychody właściwego okresu sprawozdawczego.

Mając zatem na uwadze powyższe, nie ma podstaw prawnych, aby przyjąć za Wnioskodawcą, że faktury korygujące należy ujmować "na bieżąco" w momencie ich wystawienia.

W konsekwencji, wystawiając faktury korygujące dokumentujące zwroty towarów, udzielenie rabatu lub skonta albo zmianę ceny towaru, Spółka powinna pomniejszyć/powiększyć przychód w tym okresie rozliczeniowym, w którym wykazane zostały przychody podatkowe z faktury pierwotnej. Zatem nieprawidłowe jest dokonanie zmniejszenia lub zwiększenia przychodów podatkowych z przyczyn przedstawionych w opisie sprawy, w roku podatkowym, w którym wystawiono fakturę korygującą.

Ustosunkowując się natomiast do powołanych w treści wniosku orzeczeń sądów administracyjnych należy wskazać, że nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu, podobnie jak tezy rozstrzygnięć prezentujących odmienne stanowisko: np. prawomocny wyrok WSA w Gdańsku z 13 października 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 567/10, prawomocny wyrok WSA we Wrocławiu z 25 września 2013 r. sygn. akt I SA/Wr 1303/13, wyrok NSA z 26 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2422/10, wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 r. sygn. akt II FSK 438/11.

Z kolei, w odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Odnośnie przywołania przez Wnioskodawcę poglądu występującego w doktrynie prawa podatkowego, zaznaczyć należy, że odzwierciedla on indywidualne stanowisko jego autora na dany temat. Ponadto dodaje się, że komentarze podatkowe znajdujące się w publikacjach nie posiadają waloru wykładni powszechnej normującej prawo.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.