ILPB3/423-15/14-4/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczona odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia z 13 stycznia 2014 r. (data wpływu 15 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 27 marca 2014 r. (data wpływu 28 marca 2014 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* kosztów uzyskania przychodów oraz

* obowiązku sporządzania dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest samorządową osobą prawną. Gmina Miejska posiada 100% udziałów Spółki. Kapitał zakładowy wynosi 11.473.500,00 zł. Przedmiotem działalności Spółki zawartym w Umowie Spółki (wg PKD) są: 35.30.Z - wytwarzanie i zaopatrywanie w parę wodną, gorącą wodę i powietrze do układów klimatyzacyjnych, 30.00.Z - pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody, 42.22.Z - roboty związane z budową linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych, 47.78.Z - sprzedaż detaliczna pozostałych nowych wyrobów prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach, 33.12.Z - naprawa i konserwacja maszyn, 71.20.B - pozostałe badania i analizy techniczne, 52.29.C - działalność pozostałych agencji transportowych.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W wyniku Uchwały Rady Miasta z dnia 27 listopada 2013 r. w sprawie zbycia udziałów w spółce "A" przez Prezydenta Miasta, Zarządzenia Prezydenta Miasta z dnia 7 stycznia 2014 r. oraz podpisania umowy zakupu udziałów z dnia 9 stycznia 2014 r., Wnioskodawca został 9 stycznia 2014 r. właścicielem 100% udziałów "A".

Zarząd Spółki zamierza oddelegować pracowników Spółki do wykonywania nadzoru w spółce zależnej, powierzając im funkcję członków zarządu, zakres obowiązków pracowników oddelegowanych wynikać będzie z zatwierdzonego regulaminu wewnętrznego zarządu spółki zależnej. Oddelegowani pracownicy Wnioskodawcy, jako członkowie zarządu spółki zależnej, będą pełnić w niej funkcję nieodpłatnie. Spółka będzie wypłacać wynagrodzenie oddelegowanym pracownikom z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu w spółce zależnej.

Wnioskodawca na podstawie zawartej w dniu 31 października 2013 r. umowy na dostawę ciepła jest dostawcą ciepła dla "A". Cena oraz sposób określenia ceny transakcji są ściśle regulowane przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 oraz z 2013 r. poz. 984), tj. art. 46 ust. 5 i 6 ustawy oraz przepisami wykonawczymi do ustawy - rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. z 2010 r. Nr 194, poz. 1291) oraz podlegają zatwierdzeniu przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (URE) na mocy art. 47 ust. 2 Prawa energetycznego. Szacowana wartość świadczonych z tego tytułu usług w roku 2014 może przekroczyć 30.000 euro, przychody i koszty z innych tytułów i umów w roku podatkowym stanowić będą wartość nieprzekraczającą 100.000 euro, która to wartość nie przekracza 20% kapitału zakładowego określonego zgodnie z art. 16 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W piśmie uzupełniającym z 27 marca 2014 r. (data wpływu 28 marca 2014 r.) Wnioskodawca doprecyzował opisane we wniosku zdarzenia przyszłe w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych o poniższe informacje.

Wnioskodawca i "A" są spółkami prawa handlowego i według Wnioskodawcy stanowią podmioty powiązane w rozumieniu art. 11 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca jest właścicielem 100% udziałów "A", natomiast właścicielem 100% udziałów Spółki jest Gmina Miejska. Wnioskodawca i "A" są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych oraz czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Wartość transakcji sprzedaży, która nie przekroczy 20% kapitału zakładowego Wnioskodawcy oraz limitu 100.000,00 euro dotyczy:

W związku z powyższym, o ile wyłączy się z łącznej kwoty limitu 30 000,00 euro, wartość transakcji dostawy, przesyłu i dystrybucji energii cieplnej, której ceny zatwierdzane są decyzją z up. Prezesa Regulacji Energetyki wówczas wartość usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych nie przekroczy limitu 30 000,00 euro.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy koszty pracownicze, w tym wynagrodzenia i składki FUS oddelegowanych pracowników Wnioskodawcy do zarządu spółki zależnej stanowić będą koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszty poniesione w celu zabezpieczenia źródła przychodów.

2. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzania i prowadzenia dokumentacji podatkowej wynikającej z art. 9a ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1.

Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 15 kwietnia 2014 r. nr ILPB3/423-15/14-5/JG.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty pracownicze, w tym wynagrodzenia i składki FUS oddelegowanych pracowników Wnioskodawcy do zarządu spółki zależnej stanowić będą koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako koszty poniesione w celu zabezpieczenia źródła przychodów, ze względu na to, że Spółka matka - oddelegowująca swoich pracowników, aby w jej imieniu sprawowali zarząd w "A" - uzyska w przyszłości świadczenie wzajemne (np. w postaci dywidendy) podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: "w celu" osiągnięcia przychodu, jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Należy przy tym wyraźnie podkreślić, że każdy koszt niezależnie od jego rodzaju, musi być oceniany przez pryzmat nadrzędnej zasady określonej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - związku z przychodami podatnika.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiadający 100% udziałów w spółce zależnej ("A" Sp. z o.o.) zamierza oddelegować pracowników Spółki do wykonywania nadzoru w ww. spółce zależnej, powierzając im funkcję członków zarządu. Zakres obowiązków pracowników oddelegowanych wynikać będzie z zatwierdzonego regulaminu wewnętrznego zarządu spółki zależnej. Oddelegowani pracownicy, jako członkowie zarządu spółki zależnej, będą pełnić w niej funkcję nieodpłatnie, natomiast Wnioskodawca będzie wypłacać wynagrodzenie oddelegowanym pracownikom z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu w spółce zależnej.

Na tle tak opisanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy koszty pracownicze, w tym wynagrodzenia i składki FUS oddelegowanych pracowników Spółki do zarządu spółki zależnej stanowić będą - na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy, jako koszty poniesione w celu zabezpieczenia źródła przychodów.

Dokonując rozważań na gruncie analizowanej sprawy, należy w pierwszej kolejności zauważyć, że warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów jest jego poniesienie, cel takiego poniesienia w postaci osiągnięcia przychodów oraz związek kosztów z przychodami, przy czym przesłanki muszą być spełnione łącznie, co oznacza, że brak choćby jednej z nich dyskwalifikuje dany wydatek jako koszt uzyskania przychodu.

Koszt poniesiony to koszt niewątpliwie faktycznie zrealizowany, tj. taki który podatnik jest w stanie udokumentować. Z kolei poniesienie wydatku tylko wtedy może skutkować powstaniem kosztu uzyskania przychodu, jeżeli działanie to jest nakierowane na osiągnięcie przychodu. Nie można jednak działania "w celu" utożsamiać z "celowością" działania, ponieważ przepisy podatkowe tym pojęciem się nie posługują, a równocześnie o tym, co jest celowe w prowadzonej działalności decyduje podmiot ją prowadzący.

Dodatkowo w odniesieniu do przesłanki istnienia związku kosztu z przychodami należy wskazać, że chodzi tu o racjonalność i gospodarcze uzasadnienie kosztów oceniane z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej, a nie faktyczne wystąpienie skutku w postaci powstania czy też powiększenia przychodu.

Oczywistym jest fakt, że powiązanie kosztu z przychodem oznacza jednocześnie, iż koszty muszą ściśle dotyczyć przychodu danego podmiotu, nie zaś przychodu jakiegokolwiek innego podmiotu. Innymi słowy, koszty uzyskania przychodu - co już wykazano powyżej - powiązane są zawsze z konkretnym źródłem przychodu i nie mogą pomniejszać przychodu z innego źródła. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych określa bowiem sytuację materialno-prawną danego (jednego) podatnika na poziomie dochodu, a to z kolei oznacza, że zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów zawsze dotyczy tylko tego podatnika.

Przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Z powołanej regulacji art. 7 ust. 2 ww. ustawy wynika więc, że dochód podatkowy stanowi różnicę pomiędzy osiągniętym przychodem a kosztami jego uzyskania. Co istotne, dochód podatkowy ustalany jest wyłącznie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Wpływ na wysokość dochodu podatkowego mają bowiem tylko wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody i koszty uzyskania przychodów, zasady przypisywania ich do danego roku podatkowego oraz przewidziane w tej ustawie zwolnienia i ulgi podatkowe. Należy także wskazać, że taka, a nie inna konstrukcja przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powoduje, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze - przychód, a po drugie - koszty jego uzyskania, związane z tym przychodem.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego wskazał, że Spółka będzie wypłacać wynagrodzenie oddelegowanym pracownikom z tytułu pełnienia przez nich funkcji członka zarządu w spółce zależnej.

Jednocześnie należy zauważyć, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z odrębnymi podmiotami prawnymi, odrębnymi podatnikami, zaś stopień ich powiązania lub współzależności ekonomicznej - nie może być wyznacznikiem i decydującym motywem uznania danych wydatków za koszty uzyskania przychodów.

Tym samym, nie można zgodzić się ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Wnioskodawcę. Jak już bowiem wcześniej wskazano, koszty uzyskania przychodów związane są zawsze z konkretnym źródłem przychodu i nie mogą pomniejszać przychodu z innego źródła, tym bardziej ze źródła będącego źródłem przychodu innego podatnika.

Przepisy podatkowe nie przewidują możliwości odnoszenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów ponoszenia wydatków pokrywających koszty innego podmiotu gospodarczego, a za takowe należy uznać rozpatrywane wydatki. "Nie jest bowiem możliwe, aby przychód wystąpił u jednego podatnika, a koszty uzyskania przychodu były rozliczane z przychodem innego podmiotu, będącego innym podatnikiem" - wyrok NSA z 31 stycznia 2003 r. sygn. akt III SA 1798/01.

Tym samym należy stwierdzić, że odrębność podatkowa Wnioskodawcy i spółki zależnej, nie pozwala na dowolne "przenoszenie" kosztów między tymi spółkami. Jeżeli zatem Spółka ponosi koszty związane z działalnością gospodarczą innego podmiotu, tj. właściwie za inny podmiot, uzasadnione jest stwierdzenie, że te wydatki nie są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów Spółki.

Także argument Wnioskodawcy, że ponoszone wydatki przyczynią się do uzyskania przez Spółkę w przyszłości świadczenia wzajemnego np. w postaci dywidendy, uznać należy za chybiony.

Fakt, że wypłacona dywidenda jest rozpoznawana u udziałowców danej spółki jako przychód nie oznacza, iż wypłatę dywidendy można utożsamiać czy porównywać do prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika. Dywidenda jest dochodem z udziału w zyskach osoby prawnej, należnym wspólnikom spółki. Stanowi o tym art. 191 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.), zgodnie z którym wspólnicy mają prawo do czystego zysku spółki, wynikającego z rocznego bilansu, jeżeli zgodnie z postanowieniami umowy spółki czysty zysk nie został wyłączony od podziału. Umowa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może zastrzec, że o rozporządzeniu czystym zyskiem decyduje uchwała wspólników. W braku innych postanowień umowy zysk przypadający wspólnikom dzieli się w stosunku do posiadanych przez wspólników udziałów.

W konsekwencji należy stwierdzić, że ponoszone przez Spółkę koszty wynagrodzenia i składki FUS pracowników oddelegowanych do spółki zależnej, w której to spółce pełnić będą funkcję członków zarządu, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy, gdyż nie spełniają warunków wynikających z treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. poniesienia wydatku w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Wnioskodawcy.

Ponadto tut. Organ pragnie nadmienić, że Wnioskodawca w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego (str. 3/6 druku ORD-IN - część G) wskazał, iż: "(...) przychody i koszty z innych tytułów i umów w roku podatkowym stanowić będą wartość nieprzekraczającą 100.000 euro, która to wartość nie przekracza 20% kapitału zakładowego określonego zgodnie z art. 16 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług", podczas gdy powinno być: "(...) przychody i koszty z innych tytułów i umów w roku podatkowym stanowić będą wartość nieprzekraczającą 100.000 euro, która to wartość nie przekracza 20% kapitału zakładowego określonego zgodnie z art. 16 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych". Organ uznał powołaną przez Wnioskodawcę podstawę prawną za omyłkę pisarską, pozostającą bez wpływu na ocenę istoty jego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.