ILPB3/423-134/09-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2009 r. (data wpływu 10 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka XX.XX.2006 r. zadebiutowała na sesji Giełdy Papierów Wartościowych w W. Do obrotu giełdowego wprowadzonych zostało 5.000.000 praw do akcji serii B. Dzięki przeprowadzeniu emisji akcji, Spółka pozyskała kapitał w wysokości 30.000.000,00 zł, który został przekazany na Jej rozwój.

Ponadto, Spółka informuje, że prowadzi działalność gospodarczą i wydatków związanych z przygotowaniem i wejściem Spółki na Giełdę Papierów Wartościowych nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów, gdyż kierowała się zasadą ostrożności, ponieważ były rozbieżne interpretacje, odmienne od obowiązujących w Unii Europejskiej.

Spółka uznała, iż wystąpienie z zapytaniem stało się konieczne, ponieważ przepisy podatkowe niejednoznacznie wypowiadają się na ten temat, przez co w niektórych przypadkach są sprzeczne z regulacjami obowiązującymi w Unii Europejskiej.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS) w dniu 26 maja 2005 r. wydał wyrok w sprawie (C-465/03) austriackiej firmy, która w 2000 r. zadebiutowała na giełdzie we F. ETS uznał, że wydatki poniesione przez Spółkę, w odniesieniu do różnych usług, które zakupione zostały w związku z emisją akcji, stanowią część jej kosztów ogólnych i pozostają, co do zasady w bezpośrednim związku z jej działalnością jako całością. Jednocześnie powołując się na pismo PPII/443/1/572/15969/06 z dnia 16 lutego 2007 r. z-cy Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego, gdzie w ocenie Naczelnika DUS we Wrocławiu, wydatki związane bezpośrednio z emisją akcji powinny zostać uznane za koszty ogólnej działalności Podatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, będąca w 2006 r. debiutantem giełdowym, która wydatkowała środki pieniężne na przygotowanie prospektu emisyjnego: usługi notarialne, audyt prawny i finansowy, promocje, reklamę, szkolenia - może te wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, opierając się w tej kwestii na orzeczeniu ETS z dnia 26 maja 2005 r. (C-465/03) oraz piśmie z-cy Naczelnika DUS we Wrocławiu - w załączeniu kopia pisma, ma prawo zaliczyć wydatki do kosztów uzyskania przychodu.

Wyrok ETS z dnia 26 maja 2005 r. jest korzystny dla podatników i obowiązuje wszystkie kraje Unii Europejskiej. w ocenie Spółki, wobec sprzeczności przepisów krajowych z Unijnymi, pierwszeństwo ma prawodawstwo Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Artykuł 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) stanowi, iż podwyższenie kapitału zakładowego spółek akcyjnych wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji. Przy czym emisja nowych akcji sama w sobie nie prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego, niezbędne jest objęcie akcji nowej emisji.

Powyższe oznacza, iż przychód uzyskany przez Spółkę z emisji akcji jest bezpośrednio przeznaczony na powiększenie kapitału zakładowego. Należy zatem uznać, że wszelkie wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z podwyższeniem kapitału w drodze emisji akcji pozostają w bezpośrednim związku z przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego.

O możliwości zaliczenia wydatków poniesionych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego do kosztów uzyskania przychodów decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Jak stanowi art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów. Ponadto, zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych uzależnione jest od tego, czy nie mieści się on w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, który zawiera art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W tym miejscu należy również podkreślić, iż w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nieistotny jest cel, ani konsekwencje podwyższenia kapitału zakładowego Spółki. Przepisy tej ustawy nie różnicują bowiem sytuacji podatkowej podatników ze względu na cel w jakim kapitał zakładowy ma być podwyższony, czy konsekwencje jego podwyższenia.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Powyższe oznacza, iż wartość wkładów pieniężnych jak i niepieniężnych, wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z jego powiększeniem nie jest zaliczana do przychodów podatkowych Spółki.

Skoro więc, przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z tym przepisem, nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy).

Ponadto, z dyspozycji zawartej w art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy wynika, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Związane z tymi przychodami koszty nie mogą, stosownie do pkt 3 tego przepisu, pomniejszać przychodów uzyskiwanych z innych źródeł.

W świetle powyższego, wydatki Spółki dotyczące przygotowania prospektu emisyjnego: usługi notarialne, audyt prawny oraz finansowy, promocja, reklama, szkolenia, związane z podwyższeniem kapitału zakładowego, poprzez emisję akcji nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż są one związane z przychodem niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy).

Dodaje się również, iż powołany przez Spółkę wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości dot. kwestii odliczenia podatku od towarów i usług, w związku z emisją akcji, natomiast podstawę dokonania rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie stanowi ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.