ILPB3/423-128/14-6/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Stowarzyszenia przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu 11 marca 2014 r. (brak daty sporządzenia wniosku) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego użyczenia konta bankowego oraz nieodpłatnego przechowywania środków pieniężnych - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego użyczenia konta bankowego oraz nieodpłatnego przechowywania środków pieniężnych. Wniosek został uzupełniony pismami z 20 maja 2014 r. (data wpływu 22 maja 2014 r.) oraz z 3 czerwca 2014 r. (data wpływu 9 czerwca 2014 r.).

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Stowarzyszenie powstało w dniu 24 września 2013 r. Podstawowym przedmiotem działalności Stowarzyszenia jest podejmowanie przedsięwzięć rozwojowych miejscowości X.

Zgodnie ze statutem, przedmiotem działalności Stowarzyszenia jest:

* popieranie i wspomaganie inicjatyw społecznych w zakresie gospodarki sportu, kultury i turystyki,

* wszechstronne propagowanie informacji, metod i technik w zakresie działalności stowarzyszenia,

* popularyzowanie wiedzy historycznej o miejscowości X,

* pobudzenie świadomości mieszkańców o potrzebach lokalnych.

Stowarzyszenie osiąga dochody, które przeznacza na działalność statutową w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z zm.).

Stowarzyszenie w dniu 15 stycznia 2014 r. podpisało umowę cywilnoprawną z Komitetem (...) o umożliwienie wpłat na konto bankowe Stowarzyszenia środków pieniężnych zebranych przez Komitet.

Nadmienia się, że Komitet (...) powstał w dniu 12 października 2013 r. W dniu 23 stycznia 2014 r. Komitet (...) uzyskał zgodę Burmistrza Y na przeprowadzenie zbiórki publicznej pieniędzy, które w przyszłości wykorzystane zostaną na remont kościoła w X.

W związku z tym, że wykluczono możliwość, aby Komitet albo jedna lub dwie osoby z grona Komitetu założyły konto bankowe, Stowarzyszenie użyczyło Komitetowi konto bankowe na przechowywanie zebranych środków pieniężnych.

Należy podkreślić, że przedmiotowa umowa w sposób jednoznaczny określa, że:

* zebrane w zbiórce pieniądze są własnością Komitetu,

* ich jedynym dysponentem (wpłata/wypłata) może być Komitet, poprzez uprawnione osoby wchodzące w skład Komitetu i zgodnie z jego regulaminem,

* wypłata z konta następuje na pisemne żądanie Komitetu.

Stowarzyszenie z tytułu użyczenia konta bankowego nie uzyskuje żadnych przychodów. Zgodnie z umową, wszystkie wpłaty środków pieniężnych przez Komitet na konto Stowarzyszenia stanowią własność Komitetu i podlegają zwrotowi wraz z oprocentowaniem stosowanym przez bank wobec tych środków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie określone w odpowiedzi z 20 maja 2014 r. na wezwanie z 13 maja 2014 r.

Czy nieodpłatne użyczenie przez Stowarzyszenie konta bankowego Komitetowi oraz nieodpłatne przechowywanie środków pieniężnych stanowiących własność Komitetu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne użyczenie przez Stowarzyszenie konta bankowego Komitetowi oraz nieodpłatne przechowywanie środków pieniężnych stanowiących własność Komitetu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, ponieważ Stowarzyszenie nie uzyskuje żadnych przychodów z tytułu użyczenia konta bankowego oraz z tytułu nieodpłatnego przechowywania środków pieniężnych. Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód ze źródeł przychodów, o których mowa w art. 12-14 tej ustawy. Uwzględniając, iż nieodpłatne użyczenie konta bankowego oraz nieodpłatne przechowywanie środków pieniężnych nie mieści się w katalogu przychodów, o których mowa w art. 12-14 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stwierdza się, że nieodpłatne użyczenie konta bankowego oraz nieodpłatne przechowywanie środków pieniężnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Powyższe nie wywołuje też innych skutków podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) nie zawiera definicji przychodu. W art. 12 tej ustawy wymienione zostały jednak rodzaje przychodów, moment ich powstania i wyłączenia z katalogu przychodów.

Jako zasadę ustawodawca przyjął, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 są w szczególności:

* otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy),

* wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, (...) (art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Co do zasady, przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, która:

* powiększa jego aktywa,

* ma definitywny charakter,

* którą podatnik może rozporządzać jak własną.

W świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do nawiązania stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć pod pojęciem "świadczenie nieodpłatne", a zatem w celu zdefiniowania tego pojęcia pomocne jest odwołanie do wykładni gramatycznej, a także poglądów orzecznictwa i doktryny. Zgodnie z pojęciem słownikowym odpłacać to "oddawać komuś coś w zamian", odpłatny natomiast to "taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów" (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). W orzecznictwie natomiast ugruntował się pogląd, że przez nieodpłatne świadczenie rozumieć należy takie zdarzenia prawne i gospodarcze, dotyczące działalności gospodarczej, których skutkiem jest świadczenie nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku osoby prawnej, mające konkretny wymiar finansowy.

Tym samym podstawową cechą świadczenia nieodpłatnego jest brak zobowiązania otrzymującego takie świadczenie do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Innymi słowy świadczenie uzyskiwane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe nie ma charakteru nieodpłatnego. Przychód ze świadczeń nieodpłatnych powstanie natomiast zawsze wtedy, gdy podatnik otrzyma rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw, bez obowiązku świadczenia wzajemnego.

Jak już wcześniej wskazano, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie", ograniczając się jedynie do wskazania w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. Z tego właśnie względu pojęcie "świadczenia" należy rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Zatem w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód - co wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest jego otrzymanie przez podatnika. Aby mówić o otrzymaniu świadczenia przez świadczeniobiorcę, świadczeniodawca musi wyrazić pozytywną wolę tego świadczenia poprzez zobowiązanie się do jego spełnienia. Nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie, lecz konieczne jest jej wykonanie.

Z opisu sprawy wynika, że Stowarzyszenie użyczyło Komitetowi konto bankowe na przechowywanie zebranych środków pieniężnych. Stowarzyszenie z tytułu użyczenia konta bankowego nie uzyskuje żadnych przychodów. Zgodnie z umową wszystkie wpłaty środków pieniężnych przez Komitet na konto Stowarzyszenia stanowią własność Komitetu i podlegają zwrotowi wraz z oprocentowaniem stosowanym przez bank wobec tych środków.

Zatem z powyższego jednoznacznie wynika, że Stowarzyszenie - z tytułu nieodpłatnego użyczenia konta bankowego Komitetowi oraz nieodpłatnego przechowywania środków pieniężnych stanowiących własność Komitetu - nie uzyskuje żadnych przychodów, które definitywnie powiększałyby aktywa Stowarzyszenia, a także nie ma prawa do samodzielnego rozporządzania zgromadzonym na koncie Stowarzyszenia kapitałem Komitetu. W konsekwencji nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto w opisanej sprawie Stowarzyszenie nie otrzymuje nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych rzeczy/praw lub świadczeń ze strony Komitetu z wyżej wspomnianych tytułów. Zatem nie ma także podstaw do rozpoznania przez Stowarzyszenie przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnych bądź częściowo odpłatnych rzeczy/praw lub świadczeń na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, w opisanym stanie faktycznym Stowarzyszenie nie jest zobowiązane do rozpoznania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego użyczenia konta bankowego Komitetowi oraz nieodpłatnego przechowywania środków pieniężnych stanowiących własność Komitetu.

Ponadto, tut. organ pragnie wskazać, że dokumenty dołączone przez Stowarzyszenie do wniosku oraz pisma uzupełniającego braki formalne z 20 maja 2014 r. nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej.

Dodatkowo należy wskazać, że postępowanie w sprawie interpretacji indywidualnych jest postępowaniem szczególnym i w tym sensie ograniczonym np. w stosunku do postępowania podatkowego i kontrolnego, że nie może obejmować postępowania dowodowego. Powyższe wynika wprost z unormowania zawartego w art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), który stanowi, że w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 120, art. 121 § 1, art. 125, art. 129, art. 130, art. 135-137, art. 140, art. 143, art. 165a, art. 168, art. 169 § 1-2, art. 170 i art. 171 oraz przepisy rozdziału 5, 6, 10 i 23 działu IV. W powołanym przepisie ustawodawca nie wymienia postępowania dowodowego, które regulują przepisy rozdziału 11 działu IV Ordynacji podatkowej.

Należy przy tym zauważyć, że zgodnie z art. 191 ustawy - Ordynacja podatkowa, który nie ma zastosowania w postępowaniu w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, to organ podatkowy ocenia na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona.

I tak, w świetle powyższego, w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Innymi słowy, podane przez wnioskodawcę fakty nie podlegają weryfikacji ani konfrontacji z dokumentami źródłowymi, ponieważ w oparciu o wydaną w indywidualnej sprawie interpretację, wnioskodawca uzyskuje jedynie informację o poglądzie organu w konkretnej, przedstawionej we wniosku sprawie.

Jednocześnie dodaje się - zgodnie z wolą Wnioskodawcy wyrażoną w odpowiedzi z 20 maja 2014 r. na wezwanie z 13 maja 2014 r. - że postępowanie w zakresie pytania nr 2, tj. "Czy nie wywołuje innych skutków podatkowych...", stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.