ILPB3/423-126/08-2/MM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 maja 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB3/423-126/08-2/MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez Pełnomocników przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2008 r. (data wpływu 12 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W uchwale Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki przyznało wiceprezesowi zarządu wynagrodzenie z tytułu pełnionej funkcji. Wynagrodzenie płatne jest w terminie do 5 dnia każdego miesiąca. W grudniu 2007 r. Spółka dokonała wypłaty wynagrodzenia za grudzień 2007 r. oraz zaliczki na poczet wynagrodzenia należnego za rok 2008.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym momencie wypłacona w 2007 r. zaliczka na poczet wynagrodzenia należnego w 2008 r. powinna zostać ujęta jako koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy nie uważa się za koszt uzyskania przychodów nie wypłaconych, nie dokonanych lub nie postawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4 - 9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

Z powyższych regulacji wynika, iż za koszty uzyskania przychodu uznaje się wynagrodzenie z ww. tytułów, które zostało wypłacone lub postawione do dyspozycji. Przy czym, jak wynika z postanowienia Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 6 stycznia 2006 r. (sygn. DP/PD/423-0136/2/05/AK), "wypłacenie zaliczki na poczet wynagrodzenia wywołuje takie same skutki podatkowe, co wypłacenie wynagrodzenia". Momentem ujęcia w kosztach podatkowych zaliczki na poczet wynagrodzenia należnego za przyszłe okresy, jest moment dokonania wypłaty. Takie stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w postanowieniu Urzędu Skarbowego w Dębicy z dnia 19 lutego 2007 r. (sygn. PO I 423/3/2007), w którym wskazano, iż "powołane wyżej uregulowania (przyp.: art. 16 ust. 1 pkt 57 - 57a) dotyczące zaliczenia do kosztów podatkowych wynagrodzeń oraz opłacanych od nich składek ZUS obciążających pracodawcę stanowią swego rodzaju przepis szczególny w stosunku do wskazanych wyżej ogólnych zasad rządzących tzw. potrącalnością kosztów. (...) Ponadto, wyjątkowy charakter tych uregulowań wynika z faktu uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne dotyczących nie sprzedanej w danym okresie rozliczeniowym produkcji a więc wydatków dotyczących przychodów osiągniętych w przyszłych okresach rozliczeniowych." Z powyższej interpretacji wynika, iż wynagrodzenia ujmowane są w kosztach podatkowych w momencie ich wypłaty bez względu nawet na okoliczność, iż są to koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą, która będzie miała miejsce dopiero w przyszłych okresach.

Ponadto za ujęciem wynagrodzeń w miesiącu ich wypłaty opowiedział się również Minister Finansów w piśmie z dnia 8 marca 2007 r. (nr MB8/102/2007), w którym wskazał, iż "przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidywały kasowej metody ujmowania kosztów uzyskania przychodów, poza wyjątkami przewidzianymi w art. 23 ust. 1 pkt 55 - 55a oraz ust. 3d ustawy (wynagrodzenia, składki ZUS)." Należy tutaj wskazać, iż przepis art. 23 ust. 1 pkt 55 i 55a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zgodny z art. 16 ust. 1 pkt 57 i 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Mając na uwadze powyższe, regulacje oraz stanowiska prezentowane przez organy podatkowe należy uznać, iż wypłacona w grudniu 2007 r. zaliczka na poczet wynagrodzenia należnego w roku 2008, powinna zostać ujęta jako koszt podatkowy w grudniu 2007 r..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15. ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast przepis art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c ustawy). Kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, reguluje przepis art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą oraz nie może zostać wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższą definicją do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki zarówno bezpośrednio związane z przychodami, które Spółka osiąga jako podmiot gospodarczy, a także wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy. W myśl powołanego art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Powołane powyżej uregulowania prawne wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy dotyczące zaliczania do kosztów podatkowych między innymi wydatków z tytułu wynagrodzeń za pracę, stanowią przepisy szczególne w stosunku do ogólnych zasad potrącalności kosztów określonych w art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dopiero w miesiącu, w którym przedmiotowe wynagrodzenia (w tym zaliczki na poczet wynagrodzenia) zostały faktycznie wypłacone osobom uprawnionym, dokonane lub postawione do dyspozycji. Bez znaczenia pozostaje zatem okres, którego one dotyczą oraz samo ich zarachowanie w konkretnym miesiącu danego roku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w grudniu 2007 r. Spółka dokonała wypłaty wiceprezesowi zarządu Spółki wynagrodzenia za grudzień 2007 r. oraz zaliczki na poczet wynagrodzenia należnego za rok 2008. W ocenie tut. Organu, wypłacenie zaliczki na poczet wynagrodzenia wywołuje takie same skutki podatkowe, co wypłacenie wynagrodzenia. Zatem, mając na uwadze wskazane wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż zaliczka, która została wypłacona przez Spółkę w grudniu 2007 r., stanowi koszt podatkowy w grudniu roku 2007.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl