ILPB3/423-122/08-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we wniosku z dnia 16 stycznia 2008 r. (data wpływu 8 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru podatku u źródła od należności licencyjnych jest:

* prawidłowe w części dotyczącej pytania nr 1,

* bezprzedmiotowe w części dotyczącej pytania nr 2.

W dniu 8 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie poboru podatku u źródła od należności licencyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W 2007 r. zawarł ze spółką z siedzibą w Japonii umowę, na mocy której japoński kontrahent zobowiązał się do wykonania usług projektowych w związku z planowaną inwestycją - budową budynku muzeum.

Na podstawie umowy japońska spółka (Architekt Projektowy) zobowiązała się świadczyć następujące usługi zawodowe związane z projektem (usługi podstawowe):

1). Faza koncepcyjna projektu:

ii) wymogami technicznymi.

Ponadto, na podstawie ewentualnych dodatkowych uzgodnień i za dodatkowym wynagrodzeniem Architekt Projektowy może również wykonywać usługi dodatkowe, takie jak: przedstawienie dodatkowych modeli, rysunków lub prezentacji do prezentacji publicznej lub na potrzeby wystaw, na wniosek Wnioskodawcy; świadczenie usług, które nie mieszczą się w zakresie prac, o którym mowa w punktach 2, 3, 4 powyżej; świadczenie dodatkowych usług projektowych, które wymagają znacznych nakładów czasu i pracy, a jakie wynikają ze zmian wskazówek Wnioskodawcy w sposób znaczący wpływających na Projekt; istotne przeprojektowanie w odpowiedzi na ostateczną wycenę, która bez winy biura Architekta, przekracza szacunkowe zaliczki przygotowane przez innych.

Zgodnie z umową japoński kontrahent Wnioskodawcy zachowa wszelkie prawa autorskie do utworów stworzonych w wykonaniu umowy. Udziela on jednak Wnioskodawcy wyłącznej licencji na używanie i korzystanie ze studiów, planów, rysunków, specyfikacji i innych dokumentów przygotowanych przez Architekta Projektowego, włącznie z dokumentami w formie elektronicznej przygotowanymi przez niego w związku z Projektem, przy czym licencja:

Celem zawarcia klauzuli o udzieleniu licencji w umowie było umożliwienie Wnioskodawcy niezakłóconego i swobodnego wybudowania obiektu muzeum w oparciu o projekty stworzone przez kontrahenta. Aby to osiągnąć należało zagwarantować Wnioskodawcy w umowie uprawnienie do ich wykorzystania, a także do odstępowania od wskazań wynikających z projektów w razie potrzeby modyfikacji obiektu, jego przebudowy lub napraw - bez konieczności każdorazowego występowania o zgodę architekta japońskiego. Nie chodziło tu o umożliwienie ingerowania w prawa autorskie, czy też zmian, lecz jedynie o zwiększenie swobody w korzystaniu z projektów na potrzeby budowy muzeum. Na dowód takiej intencji obie strony zobowiązały się, iż nie będą wykorzystywały materiałów objętych prawami autorskimi, stworzonych w ramach umowy do celów komercyjnych czyli niezwiązanych z budową obiektu muzeum.

Wynagrodzenie Architekta Projektowego określono kwotowo lub procentowo - w zależności od tego, która kwota okaże się wyższa. Wynagrodzenie to obejmuje wszelkie usługi objęte umową (w tym udzielenie licencji), poza usługami dodatkowymi. Oprócz tego wynagrodzenia Wnioskodawca zobowiązał się również do pokrywania kosztów podróży i zakwaterowania osób wykonujących bezpośrednio usługi oraz koszty wysyłki projektów, dokumentów rysunków itp., związanych z Projektem.

Wynagrodzenie płatne ma być w czterech częściach - co roku. Zwrot kosztów ma następować raz w miesiącu na podstawie faktur.

Wnioskodawca otrzymał od kontrahenta japońskiego zaświadczenie o statusie podatnika (Certificate of Status of Taxable person), wystawione w języku angielskim i japońskim przez dyrektora urzędu podatkowego O w Osace (Japonia) w dniu 11 stycznia 2008 r.. Jak wynika z treści zaświadczenia, wystawiono je w celu potwierdzenia statusu podatkowego japońskiego kontrahenta (spółki zarejestrowanej w Japonii) dla potrzeb zastosowania zwolnienia z podatku u źródła w Polsce na podstawie art. 12 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Zaświadczenie stwierdza, iż japoński kontrahent Wnioskodawcy jest podatnikiem (taxable person), zarejestrowanym w Japonii pod wskazanym w zaświadczeniu numerem identyfikacji podatkowej.

Wnioskodawca informuje ponadto, iż jego japoński kontrahent nie posiada żadnego biura ani miejsca wykonywania działalności na terytorium Polski. Zasadnicza większość prac wynikających z umowy wykonywana ma być w Japonii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ciążą na nim obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu płatności dokonywanych na podstawie umowy opisanej w poz. 50 niniejszego wniosku. W związku z tym odpowiedź na pytanie 1 powinna być przecząca, zaś odpowiedź na pytanie 2 staje się bezprzedmiotowa.

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, zwanych dalej "podatnikami". Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Artykuł 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, iż podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 22a ustawy).

Z kolei w myśl art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji (ust. 1).

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1 i 2 pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy te nie znajdą w opisanym wyżej stanie faktycznym zastosowania, gdyż należności wypłacane japońskiemu kontrahentowi nie należą do żadnej z kategorii przychodów wskazanych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W szczególności nie są one przychodami z praw autorskich. Jak wskazano w poz. 50 niniejszego wniosku, udzielenie licencji na używanie projektu nie jest zasadniczym celem umowy ani nie stanowi zasadniczego tytułu do wypłaty wynagrodzenia. Jedynym celem tego postanowienia umownego jest zabezpieczenie Wnioskodawcy przed uciążliwą koniecznością uzyskiwania każdorazowej zgody na wykorzystanie lub dokonywanie modyfikacji projektu architektonicznego. Podstawowym przedmiotem umowy jest natomiast wykonanie usług na potrzeby inwestycji Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie dokonuje zakupu gotowego projektu i praw do niego, lecz zamawia wykonanie kompleksowych usług polegających w szczególności na stworzeniu (wypracowaniu) - z udziałem Wnioskodawcy i innych podmiotów zaangażowanych - szczegółowej koncepcji architektonicznej. Przedmiotem umowy jest też zaplanowanie realizacji inwestycji, bieżąca konsultacja oraz nadzór architektoniczny. Udzielenie licencji ma charakter jedynie wtórny i uboczny.

Nawet gdyby jednak należało zaliczyć wynagrodzenie lub jego część do przychodów wskazanych w art. 21 ww. ustawy, to przepis ten należy stosować z uwzględnieniem postanowień polsko - japońskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej "UPO").

Zgodnie z art. 12 UPO należności licencyjne pochodzące z Umawiającego się Państwa, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie (ust. 1). Należności licencyjne z tytułu technologii przemysłowych mogą być również opodatkowane w Umawiającym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Umawiającego się Państwa, lecz podatek ustalony w ten sposób nie może przekraczać 10% kwoty brutto tych należności, jeżeli uprawniony właściciel należności licencyjnych jest osobą mającą miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie. Natomiast należności licencyjne z tytułu praw autorskich mogą być zwolnione z opodatkowania w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, jeżeli uprawniony właściciel tych należności jest osobą mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (ust. 2 pkt a i b).

Określenie "należności licencyjne z tytułu technologii przemysłowych", użyte w ustępie 2, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania jakiegokolwiek patentu, znaku towarowego, rozwiązania konstrukcyjnego oraz modelu, planu, tajemnicy lub technologii produkcyjnej albo z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania wyposażenia przemysłowego, handlowego czy naukowego oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Określenie "należności licencyjne z tytułu praw autorskich", użyte w ustępie 2, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla radia lub telewizji. (ust. 3 pkt b).

W ocenie Wnioskodawcy, przepisy UPO należy stosować w tym wypadku z uwzględnieniem charakteru umowy zawartej przez Wnioskodawcę z japońską spółką. Jak już wskazano wyżej, udzielenie Wnioskodawcy na jej podstawie licencji ma charakter świadczenia ubocznego, którego też nie sposób odrębnie wycenić, ani wydzielić z całego kompleksu świadczeń umownych. Wobec tego wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę, jak i inne płatności wynikające z umowy, nie mogą być zaliczone do kategorii należności określonych w art. 12 UPO. Nie posiadają one także cech pozwalających na zaliczenie ich do jakiejkolwiek innej specyficznej kategorii przychodów uregulowanych w UPO. W związku z tym należy do nich stosować postanowienia art. 7 UPO, zgodnie z którymi podlegają, one opodatkowaniu jedynie w państwie siedziby odbiorcy płatności - czyli w Japonii. Kontrahent japoński, w ocenie Wnioskodawcy, nie posiada w Polsce zakładu ani stałej placówki w rozumieniu UPO.

Należy podkreślić także, iż płatność za używanie projektu bez naruszania praw autorskich nie wchodzi w zakres pojęcia należności licencyjnych. Tak będzie w przypadku umowy zezwalającej nabywcy usługi projektowej na korzystanie z projektu wyłącznie do własnych celów.

Na przykładzie programów komputerowych w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 28 maja 1997 r., nr PO 4/AK-802-227/97 jednoznacznie stwierdzono, że: "Zakup przez podmiot polski od podmiotu zagranicznego egzemplarza programu komputerowego, który nie skutkuje przejściem całości praw autorskich do tego programu, a korzystanie z tych praw ograniczone jest jedynie do wykorzystania na własne potrzeby kupującego (...), nie rodzi u tego podmiotu obowiązku pobrania podatku dochodowego (...)".

O tym, że należności z tytułu zakupu programu na własny użytek nie mieszczą się w zakresie dochodów z należności licencyjnych, o których mowa w art. 12 Modelowej Konwencji OECD (a w konsekwencji także w odpowiednich postanowieniach umów bilateralnych zawartych przez Polskę), lecz są to zyski przedsiębiorstwa, świadczy też Komentarz do Modelowej Konwencji OECD. Jak wynika z tego Komentarza płatności w transakcjach, w których prawa nabyte z prawami autorskimi ograniczone są do praw niezbędnych w celu uruchomienia użytkownika, np. gdy odbiorca uzyskuje ograniczone prawa umożliwiające kopiowanie programu na twardy dysk lub do celów archiwalnych, traktowane są jako dochód z działalności handlowej zgodnie z art. 7 "zyski przedsiębiorstw" (pkt 14 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji, publikacja: Modelowa Konwencja w sprawie podatku od dochodu i majątku, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 2005 r., str. 191).

Także płatności w transakcjach, w których odbiorca uzyskuje prawo do wielokrotnego powielania programu wyłącznie do celów prowadzonej działalności - umowy określane najczęściej jako site licenses (licencje na miejsce), enterprise licenses (licencje na przedsiębiorstwo), network licenses (licencje sieciowe) - w większości przypadków traktowane są jako dochód z działalności handlowej zgodnie z art. 7 (pkt 14.2 powołanego Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji).

Stanowisko takie podzielają również interpretacje Ministra Finansów:

Jeśli "...umowa nie przenosi praw autorskich ani nie daje prawa do użytkowania prawa autorskiego, a korzystający może eksploatować taki program komputerowy wyłącznie na potrzeby własne. (...) W związku z tym, należności przekazywane firmie zagranicznej z tytułu wdrożenia oraz obsługi programu komputerowego nie będą objęte dyspozycją art. 12 umowy polsko-austriackiej oraz art. 21 i 26 u.p.d.o.p. Oznacza to, że podmiot polski dokonujący wypłaty takich należności nie będzie obowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego. " (z postanowienia Ministra Finansów z dnia 25 października 2006 r., nr DD7/PB4-6/033-01129-145/PD/06-1657).

Analogiczne stanowisko Minister Finansów zajął również w innych postanowieniach, np.: z dnia 8 listopada 2006 r. nr DD7-PB4-6/033-01162-155/PD/06/6272, z dnia 19 października 2006 r., nr DD7-033-138/TK/06/5471 oraz z dnia 29 czerwca 2006 r. nr DD/PB4-6/033-173-SR/06-514.

Poglądy te powinny znaleźć zastosowanie również w przypadku opisanym w niniejszym wniosku. Jak wspomniano, Wnioskodawca nie nabywa żadnych praw do utworów stworzonych na podstawie umowy przez kontrahenta japońskiego, poza prawem do ich wykorzystania na własne potrzeby - wyłącznie w celu realizacji inwestycji - budowy konkretnego obiektu (muzeum). Z zapisów umowy, ani z treści uzgodnień stron, w żadnym miejscu nie wynika zamiar przeniesienia na Wnioskodawcę praw do wykorzystywania tych dzieł w innym celu.

W takiej sytuacji, dochód firmy japońskiej w postaci wynagrodzenia należy więc kwalifikować jako "zyski przedsiębiorstwa" w rozumieniu art. 7 umowy polsko-japońskiej. Zyski te podlegają opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu.

Na Wnioskodawcy w żadnym wypadku nie będą ciążyć obowiązki płatnika, gdyż posiada on certyfikat rezydencji swego kontrahenta zgodny z definicją zawartą w art. 4a pkt 12 u.p.d.o.p.

Na marginesie należy wskazać, iż zgodnie z udzielonymi przez kontrahenta japońskiego informacjami, realizuje on szereg podobnych umów w różnych krajach, w szczególności w innych państwach Unii Europejskiej (np. we Francji). Wszędzie schemat opodatkowania jest taki sam, to znaczy nie pobiera się podatku u źródła, a całość przychodów opodatkowana jest wyłącznie w Japonii, jako państwie siedziby.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów: z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) wynosi 20% przychodów.

W przypadku gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy (art. 21 ust. 2 tej ustawy).

W myśl art. 12 ust. 1 umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1983 r. Nr 12, poz. 60), należności licencyjne pochodzące z Umawiającego się Państwa, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie. Należności licencyjne z tytułu technologii przemysłowych mogą być również opodatkowane w Umawiającym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Umawiającego się Państwa, lecz podatek ustalony w ten sposób nie może przekraczać 10% kwoty brutto tych należności, jeżeli uprawniony właściciel należności licencyjnych jest osobą mającą miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie. Natomiast należności licencyjne z tytułu praw autorskich mogą być zwolnione z opodatkowania w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, jeżeli uprawniony właściciel tych należności jest osobą mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (art. 12 ust. 2 pkt a i b).

Określenie "należności licencyjne z tytułu praw autorskich", użyte w ustępie 2, oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla radia lub telewizji.

Należy natomiast zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż japoński kontrahent zachowuje wszelkie prawa autorskie do utworów stworzonych w wykonaniu umowy dotyczącej projektu muzeum, natomiast czynności wykonywane przez Wnioskodawcę ograniczają się do korzystania z tego projektu (studiów, planów, rysunków, specyfikacji i innych dokumentów przygotowanych przez Architekta Projektowego, włącznie z dokumentami w formie elektronicznej przygotowanymi przez niego w związku z projektem) wyłącznie na własne potrzeby.

Zatem opłaty wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta japońskiego za korzystanie z przedmiotowego projektu nie mają charakteru należności licencyjnych, podlegających opodatkowaniu w państwie źródła.

W związku z powyższym, należność przekazywana podmiotowi zagranicznemu nie jest objęta dyspozycją art. 12 ww. umowy oraz art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co oznacza, że podmiot polski dokonujący wypłaty takiej należności nie jest obowiązany do potrącenia od niej podatku dochodowego.

W takiej sytuacji, dochód spółki japońskiej w postaci wynagrodzenia, jakie otrzymuje za udostępnienie korzystania przez spółkę polską z projektu, należy kwalifikować jako "zyski przedsiębiorstwa" w rozumieniu art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Podlegają one opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu uzyskującego taki dochód, o ile spółka japońska nie posiada zakładu na terytorium Polski (art. 7 ust. 1 umowy).

Reasumując, na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego. Spółka nie ma zatem obowiązku poboru 10% podatku u źródła od należności wypłacanych kontrahentowi japońskiemu za korzystanie z projektu.

Z uwagi na powyższe, wniosek Spółki w części dotyczącej pytania 2 jest bezprzedmiotowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.