ILPB3/423-1151/09-4/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2009 r. (data wpływu 16 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 5 lutego 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka zajmuje się hurtową sprzedażą nasion. W celu bezpośredniego dotarcia do klientów rozproszonych po całej Polsce, Spółka zatrudnia handlowców. W celu realizacji ww. celu, każdy z pracowników zobowiązany jest do osobistych wyjazdów do klientów, jak i do poszukiwania nowych rynków zbytu dla produktów Spółki. W tym celu pracownicy odbywają w każdym miesiącu wiele spotkań z obecnymi klientami, w celu np. zaoferowania nowej gamy produktów bądź negocjowania istniejących warunków zawartych umów, bądź z potencjalnymi klientami, w celu rozszerzenia rynku zbytu dla produktów Spółki.

Spotkania z klientami odbywają się bądź w siedzibie kontrahenta, bądź są to tzw. "business lunche", na których handlowcy przedstawiają ofertę Spółki, nakłaniając przedstawicieli kontrahentów do wybrania oferty Spółki ze względu na korzystną cenę bądź jakość Jej produktów. Z uwagi na fakt, iż to pracownicy Spółki nalegają na przedmiotowe spotkania i odbycie spotkania leży niewątpliwie w interesie Spółki, rachunki za lunch / obiad pokrywa w całości Spółka.

W piśmie z dnia 5 lutego 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, iż:

* pod pojęciem poczęstunku Spółka rozumie wyłącznie business lunche oraz obiady,

* przede wszystkim handlowcy spotykają się z klientami poza siedzibą Spółki, w terenie, tj. poza siedzibą Spółki w miejscowościach, gdzie siedzibę ma potencjalny bądź obecny klient; takie spotkania organizowane są wówczas w lokalach gastronomicznych; poczęstunek serwowany w tychże lokalach nie nosi znamion okazałości, wystawności,

* pytanie dotyczy poczęstunku serwowanego w lokalach gastronomicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na poczęstunki, tj. business lunche / obiady z klientami stanowią koszt uzyskania przychodu dla Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na poczęstunek (obiad / business lunch, napoje, kanapki, itp.) stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów. W przedmiotowym stanie faktycznym nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedmiotowy pogląd jest zgodny ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 28 sierpnia 2009 r. (nr IPPB5/423-305/09-2/DG). W przedmiotowej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, jak należy kwalifikować wydatki na poczęstunek dla klientów (obiad, napoje, owoce itp.) i czy można uznać je za koszty uzyskania przychodów. Z wyjaśnień warszawskiej izby wynika jednoznacznie, że zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki na poczęstunek dla kontrahentów mogą być zaliczone do kosztów, jeśli poczęstunek nie będzie wystawny. Wydatki te niewątpliwie ponoszone są w celu uzyskania przychodu. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż w takim przypadku również nie można mówić o wydatkach na reprezentację, które ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodu. Przez reprezentację bowiem należy rozumieć okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Zaoferowanie kontrahentowi podczas spotkania obiadu i pokrycie jego kosztów bądź napojów, owoców lub słodyczy, jeżeli spotkanie odbywa się w siedzibie Spółki, nie jest traktowane jako przejaw szczególnej okazałości, lecz jedynie zwykłych dobrych manier.

Niewątpliwie z takim stanem faktycznym mamy do czynienia w przedmiotowym zapytaniu. Spółka nie podejmuje klientów obiadem w najdroższych restauracjach, zamawiając najdroższe potrawy i serwując drogie trunki, aby w ten sposób skłonić klientów do wyboru ich produktów. Jak wskazano, spotkania odbywają się zarówno w siedzibie Spółki, potencjalnego klienta albo, jeżeli spotkanie zostało umówione ze względu na kalendarz spotkań klienta w porze lunchu, spotkania umawiane są w lokalu gastronomicznym, gdzie przy lunchu / obiedzie pracownicy Spółki przedstawiają ofertę Spółki. Wybór miejsca i menu nie ma nigdy na celu skłonienia klienta do zawarcia umowy poprzez "okazałość, wystawność". Natomiast zapłata rachunku nie może być poczytana za koszt reprezentacji, gdyż nie jest to przejaw szczególnej okazałości, co potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, lecz wyraz dobrych manier, tj. jeżeli to Spółka nalega na spotkanie, w celu skłonienia do zawarcia umowy, prezentując swoją ofertę i konkurencyjne ceny, to jest rzeczą oczywistą, iż koszty spotkania powinna ponieść właśnie Spółka. Niewątpliwie koszty te są ponoszone, zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w celu osiągnięcia przychodów, gdyż spotkanie to ma na celu zawarcie nowej bądź przedłużenie istniejącej umowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zatrudnieni w Spółce handlowcy odbywają spotkania z obecnymi klientami, w celu np. zaoferowania nowej gamy produktów bądź negocjowania warunków zawartych umów, a także z potencjalnymi klientami, w celu rozszerzenia rynku zbytu dla produktów Spółki. Spotkania te odbywają się przede wszystkim w lokalach gastronomicznych, gdzie przy lunchu / obiedzie przedstawiana jest oferta Spółki. Rachunki za taki poczęstunek pokrywa w całości Spółka. Wnioskodawca podkreśla przy tym, iż poczęstunek ten nie nosi znamion okazałości, wystawności.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do przedstawionych we wniosku okoliczności, należy zauważyć, że podstawowym problemem w przedmiotowej sprawie jest rozstrzygnięcie, czy ponoszone przez Spółkę wydatki na obiady / business lunche w restauracjach ukierunkowane są na reprezentowanie firmy, czy też mają na celu zachęcanie obecnych i potencjalnych klientów do skorzystania z oferty Spółki.

W ocenie tut. Organu, w kwestii dotyczącej wydatków Spółki na zakup w restauracjach poczęstunku dla obecnych i potencjalnych klientów mamy do czynienia z pierwszym z tych wyznaczników, gdyż trudno wykazać inny niż reprezentacja cel poniesienia tych wydatków. Pomimo tego, że w czasie spotkań z klientami omawiane są kwestie biznesowe, wątpliwości budzą miejsca takich spotkań, tj. lokale gastronomiczne. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych.

W tym miejscu wskazać należy, iż zwyczajowo spotkania biznesowe w restauracjach odbywają się, by stworzyć dobry klimat dla rozmów i wywrzeć dobre wrażenie na dotychczasowym lub potencjalnym kliencie, za którego koszty posiłku płaci Spółka, zainteresowana np. przyjęciem Jej oferty.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na poczęstunki (obiady / business lunche) w trakcie spotkań z klientami w restauracjach, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że wybór miejsca i menu nie ma nigdy na celu skłonienia klienta do zawarcia umowy poprzez okazałość czy wystawność, a zapłata rachunku jest wyrazem dobrych manier, nie odbiera przedmiotowym spotkaniom cech reprezentacji.

Ponadto, należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim kreowanie pozytywnego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu. Za "reprezentację" bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Reasumując, wydatki poniesione przez Spółkę na poczęstunki, tj. business lunche / obiady w trakcie spotkań z obecnymi i potencjalnymi klientami w restauracjach nie stanowią kosztów uzyskania przychodów Spółki, pomimo ich związku z przychodem (bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów), gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.