ILPB3/423-1127/09-2/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie metodologii ustalania wartości odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem zaliczki na pokrycie kosztów osieroconych oraz ustalenia wartości środków trwałych (również tych amortyzowanych metodą degresywną) stanowiących podstawę do alokowania przedmiotowej zaliczki do poszczególnych środków trwałych - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie metodologii ustalania wartości odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem zaliczki na pokrycie kosztów osieroconych oraz ustalenia wartości środków trwałych (również tych amortyzowanych metodą degresywną) stanowiących podstawę do alokowania przedmiotowej zaliczki do poszczególnych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

1.

Zgodnie z ustawą o rozwiązaniu KDT, w przypadku rozwiązania umowy długoterminowej, wytwórcy otrzymują rekompensatę - środki na pokrycie tzw. kosztów osieroconych. Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy o rozwiązaniu KDT, koszty osierocone są to poniesione przez wytwórców nakłady inwestycyjne na majątek związany z wytwarzaniem energii elektrycznej, które w związku z przedterminowym rozwiązaniem KDT nie zostaną pokryte przychodami uzyskanymi ze sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej, rezerw mocy i usług systemowych na rynku konkurencyjnym.

Zgodnie z art. 22 ustawy o rozwiązaniu KDT, S.A. (dalej: Zarządca) wypłaca wytwórcy (energii elektrycznej) środki na pokrycie kosztów osieroconych w formie zaliczki na poczet tych kosztów za dany rok. Zaliczki wypłaca się w czterech równych ratach w danym roku (kwartalnie), w terminie do 5 dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, za który rata ma być wypłacana. Wypłacone na poczet kosztów osieroconych zaliczki podlegają rozliczeniu rocznemu w drodze tzw. korekty. Do dnia 31 lipca danego roku, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ustala wysokość korekty za rok poprzedni oraz do dnia 31 sierpnia roku następującego po zakończeniu okresu korygowania ustala on korektę końcową kosztów osieroconych (art. 30 i art. 31 ustawy o rozwiązaniu KDT). w przypadku, gdy wartość korekty jest dodatnia, zgodnie z art. 34 ustawy o rozwiązaniu KDT, Zarządca wypłaca wytwórcy kwotę nadwyżki środków wynikającą z korekty. w przypadku, gdy wartość korekty jest ujemna, wytwórca zwraca kwotę korekty rocznej kosztów osieroconych na rzecz Zarządcy.

2.

Spółka jest podmiotem zajmującym się produkcją energii elektrycznej. w związku z faktem rozwiązania przez Spółkę umowy długoterminowej na dostawę energii elektrycznej, Spółka otrzymuje i będzie otrzymywała środki na pokrycie tzw. kosztów osieroconych.

W związku z otrzymaniem rekompensat, część odpisów amortyzacyjnych od należących do Spółki środków trwałych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy o rozwiązaniu KDT, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów od tej części ich wartości, która odpowiada kwocie otrzymanych przez wytwórcę środków na pokrycie kosztów osieroconych od miesiąca następującego po miesiącu otrzymania poszczególnych kwot zaliczek oraz kwot korekty rocznej i końcowej. Jednocześnie, ust. 3 tego artykułu wskazuje, że kwotę zwrotu wydatków w odniesieniu do poszczególnych środków trwałych ustala się proporcjonalnie do ich wartości początkowej pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane dla celów podatkowych na dzień otrzymania zaliczek oraz kwot korekty rocznej i końcowej.

3.

W dniu 10 listopada 2008 r. Spółka zwróciła się z wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowej metodologii ustalania wartości odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, niestanowiącej kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem przez Spółkę rekompensat na poczet kosztów osieroconych. Zgodnie z otrzymaną przez Spółkę interpretacją indywidualną z dnia 3 lutego 2009 r. (ILPB3/423-747/08-5/HS), wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (dalej: Interpretacja MF): "przy wyłączaniu z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej należy pomniejszyć wartość początkową środków trwałych będących podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych o alokowaną do nich część rekompensaty i dopiero od takiej pomniejszonej wartości początkowej skalkulować odpis amortyzacyjny, który będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Spółki".

Mając na uwadze fakt, iż Interpretacja MF nie zawiera szczegółowego opisu metodologii rozliczania rekompensat (w szczególności, w sytuacji, gdy część środków trwałych, do których alokowane są rekompensaty podlega amortyzacji liniowej, a część amortyzacji degresywnej) oraz nie precyzuje zawartych w niej pojęć z zakresu prawa podatkowego, Spółka pragnie zadać dodatkowe pytania w tym zakresie, które pozwolą na doprecyzowanie zasad podatkowego rozliczenia rekompensat, zgodnie z treścią Interpretacji MF.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Mając na uwadze treść przepisów ustawy o rozwiązaniu KDT oraz sposób ich wykładni wyrażonej w Interpretacji MF, Spółka uważa, iż prawidłowa metodologia ustalenia wartości odpisów amortyzacyjnych, które mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w związku z otrzymaniem rekompensat (zaliczek) na poczet kosztów osieroconych, zakłada, iż:

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o rozwiązaniu KDT, kwotę zwrotu wydatków w odniesieniu do poszczególnych środków trwałych, ustala się proporcjonalnie do ich wartości początkowej pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane dla celów podatkowych na dzień otrzymania zaliczek oraz kwot korekty rocznej i końcowej. Zgodnie natomiast z przyjętym sposobem podatkowego rozliczania rekompensat (w pkt 2 stanowiska Spółki odnośnie pytania 1) wartość początkowa środków trwałych będzie ulegała konsekwentnemu zmniejszaniu w wyniku otrzymywanych rekompensat (alokowane do środków trwałych rekompensaty będą pomniejszały ich wartość początkową). w konsekwencji, dla potrzeb dokonania prawidłowej alokacji otrzymanej rekompensaty do środków trwałych, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o rozwiązaniu KDT, Spółka powinna wartość otrzymanej rekompensaty alokować proporcjonalnie do wartości początkowej środków trwałych pomniejszonej o wartość alokowanych rekompensat do tych środków oraz o wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z przedstawionym powyżej stanowiskiem, Spółka przyjmuje, iż pod pojęciem "wartość podatkowa netto środków trwałych", użytym w opisie metodologii rozliczania rekompensat zawartym w stanowisku Spółki odnośnie pytania nr 1 (pkt 1 lit. a) i b), należy rozumieć wartość początkową środków trwałych pomniejszoną o wartość alokowanych do tego środka rekompensat i dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy o rozwiązaniu KDT, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów od tej części ich wartości, która odpowiada kwocie otrzymanych przez wytwórcę środków na pokrycie kosztów osieroconych. Zgodnie z tym przepisem, w Interpretacji MF stwierdzono, iż: "przy wyłączaniu z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej należy pomniejszyć wartość początkową środków trwałych będących podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych o alokowaną do nich część rekompensaty i dopiero od takiej pomniejszonej wartości początkowej skalkulować odpis amortyzacyjny, który będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów Spółki". w opinii Spółki, w świetle Interpretacji MF, w zakresie środków trwałych amortyzowanych metodą degresywną, doprecyzowania wymaga pojęcie "wartość początkowa środków trwałych będących podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych".

Zgodnie z art. 16k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku amortyzacji degresywnej, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podatkowych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. w konsekwencji, w przypadku środków trwałych amortyzowanych metodą degresywną przez "wartość początkową środków trwałych będącą podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych", należy rozumieć wartość środka trwałego ustalaną na pierwszy dzień każdego roku podatkowego, która stanowi podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tak ustalona wartość środka trwałego będzie następnie pomniejszana w trakcie roku podatkowego o alokowane do tego środka rekompensaty otrzymywane przez Spółkę.

Zgodnie z przedstawionym powyżej stanowiskiem, Spółka przyjmuje, iż pod pojęciem "wartość początkowa poszczególnych środków trwałych będącą podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych" użytym w opisie metodologii rozliczania rekompensat, zawartym w pkt 2 stanowiska Spółki odnośnie pytania nr 1, w stosunku do środków trwałych amortyzowanych metodą degresywną należy rozumieć wartość początkową tych środków trwałych ustaloną na początek każdego roku podatkowego, zgodnie z art. 16k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli pomniejszoną o wartość odpisów amortyzacyjnych dokonanych w poprzednich latach podatkowych oraz wartość alokowanych do tego środka rekompensat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. Nr 130, poz. 905 z późn. zm.), środki otrzymane przez wytwórcę od S.A. na pokrycie kosztów osieroconych uznaje się za zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, nabyciem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - w kwocie nieprzekraczającej sumy wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, ustalanej na dzień otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych oraz kwot korekty rocznej i końcowej zgodnie z art. 34 ust. 1.

Stosownie natomiast do art. 42 ust. 2 ww. ustawy, otrzymanie środków, o których mowa w ust. 1, nie ma wpływu na wysokość odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych, zgodnie z art. 16a-16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, do dnia otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych. Odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w ust. 1, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów od tej części ich wartości, która odpowiada kwocie otrzymanych przez wytwórcę środków na pokrycie kosztów osieroconych od miesiąca następującego po miesiącu otrzymania poszczególnych kwot zaliczek oraz kwot korekty rocznej i końcowej zgodnie z art. 34 ust. 1.

Na podstawie ust. 3 cytowanej regulacji, kwotę zwrotu wydatków w odniesieniu do poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się proporcjonalnie do ich wartości początkowej pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane dla celów podatkowych na dzień otrzymania zaliczek oraz kwot korekty rocznej i końcowej zgodnie z art. 34 ust. 1.

Wobec powyższego, po otrzymaniu przez Spółkę poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych i ich korekt, winna Ona w pierwszej kolejności dokonać alokacji takiej zaliczki (lub jej korekty) do poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej. w tym celu należy ustalić wartość podatkową netto poszczególnych składników majątkowych (wartość x dla środka trwałego nr 1, wartość y dla środka trwałego nr 2, wartość z dla środka trwałego nr 3) stanowiącą różnicę pomiędzy ich wartością początkową a sumą dokonanych dla celów podatkowych odpisów amortyzacyjnych. Wartości te następnie należy zsumować (wartość a = wartość x + wartość y + wartość Z) w celu wyliczenia stosownej proporcji. w tym momencie Spółka zobowiązana jest ustalić w jakiej proporcji w wartości a pozostają poszczególne wartości X, y i z (wartość x: wartość a x 100% = X%; wartość y: wartość a x 100% = Y%; wartość z: wartość a x 100% = Z%). Następnie kwotę otrzymanej zaliczki (lub jej korekty) należy alokować do poszczególnych składników majątkowych według wyliczonej struktury.

Dla zobrazowania tut. Organ przedstawia poniżej przykład liczbowy. Dla uproszczenia dokonano następujących założeń: Spółka posiada trzy środki trwałe, które zostały oddane do używania w kwartale poprzedzającym kwartał otrzymania pierwszej zaliczki (wartość podatkową netto środków trwałych stanowi zatem ich wartość początkowa), dokonuje odpisów amortyzacyjnych w okresach kwartalnych, kwota otrzymanej zaliczki wynosi 10 000.

Środek trwały nr 1

Wartość początkowa 1000

Stawka amortyzacyjna 10%

Odpis amortyzacyjny roczny 100

Odpis amortyzacyjny kwartalny 25

Wartość podatkowa netto na dzień otrzymania zaliczki 1 000 wartość X

Środek trwały nr 2

Wartość początkowa 20 000

Stawka amortyzacyjna 20%

Odpis amortyzacyjny roczny 4 000

Odpis amortyzacyjny kwartalny 1 000

Wartość podatkowa netto na dzień otrzymania zaliczki 20 000 wartość Y

Środek trwały nr 3

Wartość początkowa 5 000

Stawka amortyzacyjna 40%

Odpis amortyzacyjny roczny 2 000

Odpis amortyzacyjny kwartalny 500

Wartość podatkowa netto na dzień otrzymania zaliczki 5 000 wartość Z

Suma wartości podatkowych netto (wartość A) wynosi 26 000 (1 000 + 20 000 + 5 000), zatem:

Wobec powyższego, kwotę otrzymanej zaliczki należy alokować do poszczególnych środków trwałych wg następujących wartości:

W związku z powyższym, przez wartość podatkową netto środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych należy rozumieć ich wartość początkową pomniejszoną o dokonane dla celów podatkowych odpisy amortyzacyjne.

Zatem w II kwartale wartość podatkowa netto dla poszczególnych środków trwałych bedących przedmiotem przykładu liczbowego będzie wynosić:

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż w i kwartale, w którym nastąpił wpływ pierwszej zaliczki na pokrycie kosztów osieroconych, odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowić będą - w myśl art. 42 ust. 2 ustawy o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej - w całości koszt uzyskania przychodów. Dopiero w II kwartale należy porównać wartość podatkową netto środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z wartością otrzymanej w i kwartale zaliczki na pokrycie kosztów osieroconych.

Kontynuując przedstawiony przykład liczbowy, powyższe rozliczenie tut. Organ przedstawia poniżej, przy założeniu, że kwota otrzymanej zaliczki (lub jej korekty) wynosi 10 000 i struktura jej alokacji do poszczególnych środków trwałych nie uległa zmianie. Jednocześnie kwoty wskazanych odpisów amortyzacyjnych są przybliżone.

Środek trwały nr 1

Wartość podatkowa netto na początek II kw. 975

Łączna kwota alokowanych zaliczek (500 + 500) 1 000

Odpis amortyzacyjny niestanowiący kosztu uzyskania przychodów w II kw. 13

(25 x (500: 975))

Odpis amortyzacyjny stanowiący koszt uzyskania przychodów w II kw. 12

(25 - 13)

Środek trwały nr 2

Wartość podatkowa netto na początek II kw. 19 000

Łączna kwota alokowanych zaliczek (7 500 + 7 500) 15 000

Odpis amortyzacyjny niestanowiący kosztu uzyskania przychodów w II kw. 400

(1 000 x (7 500: 19 000))

Odpis amortyzacyjny stanowiący koszt uzyskania przychodów w II kw. 600

(1 000 - 400)

Środek trwały nr 3

Wartość podatkowa netto na początek II kw. 4 500

Łączna kwota alokowanych zaliczek (2 000 + 2 000) 4 000

Odpis amortyzacyjny niestanowiący kosztu uzyskania przychodów w II kw. 230

(500 x (2 000: 4 500))

Odpis amortyzacyjny stanowiący koszt uzyskania przychodów w II kw. 270

(500 - 230)

Wyżej opisany sposób kalkulacji odpisów amortyzacyjnych na te stanowiące koszty podatkowe i podlegające wyłączeniu z tych kosztów należy powtarzać w każdym następnym kwartale, jednocześnie pamiętając, że jeżeli w danym kwartale suma otrzymanej zaliczki na pokrycie kosztów osieroconych (lub jej korekty) i wcześniej otrzymanych zaliczek przekroczy wartość podatkową netto środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, to od następnego kwartału cały odpis amortyzacyjny nie będzie stanowił kosztu uzyskania przychodów. Przykładem jest tu środek trwały nr 1 i w jego przypadku, począwszy od III kwartału, odpis amortyzacyjny (25) nie będzie zaliczany do kosztów podatkowych.

Zgodnie z art. 16k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3 - 6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 16i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i.

Metoda degresywna polega na tym, że podstawa dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest zmniejszana w każdym roku podatkowym o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych w roku poprzednim. Tak ustaloną podstawę mnoży się przez stawkę amortyzacyjną określoną w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższoną o współczynnik nie wyższy niż 2,0. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody liniowej należy dalszych odpisów dokonywać przy zastosowaniu metody liniowej.

W związku z powyższym, w przypadku, gdy zaliczki na pokrycie kosztów osieroconych Spółka otrzyma w pierwszym roku podatkowym dokonywania odpisów amortyzacyjnych, wartość podatkową netto środka trwałego amortyzowanego metodą degresywną stanowić będzie jego wartość początkowa pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne przy zastosowaniu stawki z Wykazu podwyższonej o współczynnik 2,0. Natomiast w przypadku, gdy przedmiotowe zaliczki Spółka otrzyma w następnych latach podatkowych, to wartością podatkową netto środka trwałego amortyzowanego metodą degresywną będzie różnica pomiędzy wartością początkową tego środka trwałego ustaloną na pierwszy dzień każdego następnego roku podatkowego (wartość początkowa pomniejszona o łączny odpis amortyzacyjny dokonany w latach poprzednich) a dokonywanymi w bieżącym roku podatkowym odpisami amortyzacyjnymi amortyzacyjne przy zastosowaniu stawki z Wykazu podwyższonej o współczynnik 2,0. Jednocześnie w roku podatkowym, w którym Spółka rozpoczęłaby dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu metody liniowej, wówczas wartość podatkową netto środka trwałego stanowić będzie wartość początkowa pomniejszona o łączną sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych (tych dokonanych metodą degresywną i bieżących, dokonanych metodą liniową).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.