ILPB3/423-1120/09-4/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowej kwalifikacji otrzymanego dofinansowania inwestycji - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 20 stycznia 2010 r. (data wpływu 25 stycznia 2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowej kwalifikacji otrzymanego dofinansowania inwestycji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o umowę dealerską zawartą pomiędzy Spółką (przedsiębiorstwem) a Importerem (głównym dostawcą towarów, który działa jako podmiot gospodarczy - osoba prawna). w ramach realizacji programu mającego na celu poprawę warunków sprzedaży i wizerunku marki, Importer zobowiązał się do partycypowania w kosztach realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie nowego obiektu handlowego. Po spełnieniu przez przedsiębiorstwo warunków umowy, Importer przekazał kwotę dofinansowania na wskazany rachunek bankowy Spółki.

W piśmie z dnia 20 stycznia 2010 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku Spółka wskazała, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane dofinansowanie inwestycji polegającej na wybudowaniu nowego obiektu - środka trwałego - należy uznać jako inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z zakupem lub wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - a tym samym uznać, że w opisanym przypadku ma zastosowanie zwolnienie przedmiotowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, cel dofinansowania, jakim jest wytworzenie środka trwałego wskazuje, iż zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy zastosować zwolnienie z opodatkowania, a jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ww. ustawy, amortyzację wytworzonego środka trwałego do wartości odpowiadającej dofinansowaniu należy wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (...). Tak określony dochód stanowi - w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "otrzymane" oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania czyli wpływu, bezpośrednio do majątku podatnika względnie na jego rachunek wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. w obrocie bezgotówkowym będzie to dzień uznania rachunku bankowego podatnika jako rachunku wierzyciela. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie, którymi może Spółka rozporządzać jak właściciel.

Natomiast, stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Z kolei, katalog dochodów wolnych od podatku zawarty został w art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, z zastrzeżeniem pkt 14 i 14a, otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Zwolnienie zawarte w ww. przepisie dotyczy wszelkiego rodzaju dotacji, subwencji i innych nieodpłatnych świadczeń na określony w przepisie cel, bez względu na podmiot przekazujący takie świadczenie. Jedynym warunkiem dla stosowania tego zwolnienia jest przeznaczenie takiego świadczenia na nabycie (wytworzenie) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zatem, prawo to związane jest nie tyle z dotującym, co z celem dotowania. Tym samym, regulacji art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlegają wszelkie przysporzenia po tytułem darmym na cele wskazane w tym przepisie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w ramach realizacji programu mającego na celu poprawę warunków sprzedaży bezpośredniej oraz zapewnienia odpowiedniej jakości obsługi klientów, główny dostawca Spółki zobowiązał się do partycypowania w kosztach realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie nowego obiektu handlowego. Otrzymane środki pieniężne nie stanowią darowizny, pożyczki, czy też zwrotu poniesionych przez Spółkę wydatków. Jest to dofinansowanie, które zgodnie z zawartą umową, zobowiązuje Spółkę do kontynuowania współpracy objętej umową z dostawcą przez okres co najmniej 5 lat od daty podpisania umowy o dofinansowanie.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy otrzymane dofinansowanie inwestycji polegającej na wybudowaniu nowego obiektu - środka trwałego - należy uznać jako inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków związanych z zakupem lub wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - a tym samym uznać, że w opisanym przypadku ma zastosowanie zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa wyżej.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez "nieodpłatne świadczenie", ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń. z tego względu, należy odwołać się do rozumienia pojęcia "świadczenia" zgodnego z przepisami prawa i nauką prawa cywilnego. Pojęcie świadczenia należy rozpatrywać na tle stosunku zobowiązaniowego (art. 353 ustawy - Kodeks cywilny). Przez świadczenie w takim rozumieniu należy uznać zachowanie się zobowiązanego (dłużnika) zgodne z treścią zobowiązania i polegające na zadośćuczynieniu godnego ochrony wierzyciela. Zachowanie to może polegać na zachowaniu się czynnym (działaniu) lub biernym (zaniechaniu lub powstrzymaniu się od jakiegoś działania).

Zatem, aby określone świadczenie można było zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia, należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Podstawową cechą świadczenia nieodpłatnego jest zatem to, aby otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego. Oznacza to, że świadczenie uzyskiwane przez podatnika w sytuacji, gdy spełniający świadczenie uzyskuje albo ma uzyskać od podatnika w przyszłości wzajemnie jakieś inne przysporzenie majątkowe, nie ma charakteru nieodpłatnego.

Mając na uwadze przytoczone wyjaśnienia, a także przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem wzajemnym, bowiem otrzymując kwotę dofinansowania Spółka zobowiązała się do kontynuowania wzajemnej współpracy.

Reasumując, stwierdzić należy, że otrzymane przez Spółkę środki pieniężne, stanowiące partycypację dostawcy w kosztach budowy nowego obiektu handlowego, stanowią dla Spółki przychód do opodatkowania - na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie, kwota dofinansowania, jako świadczenie ekwiwalentne, nie korzysta ze zwolnienia wskazanego w art. 17 ust. 1 pkt 21 ww. ustawy.

Wobec powyższego, zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, dokonywane przez Spółkę odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej wytworzonego środka trwałego stanowić będą, w myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.