ILPB3/423-104/12-4/JG - CIT w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 22 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 22 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 19 czerwca 2012 r. (data wpływu 22 czerwca 2012 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Spółki, zgodnie z aktem założycielskim, jest między innymi zbieranie odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne, obróbka i usuwanie odpadów innych niż niebezpieczne, odzysk surowców z materiałów segregowanych, działalność związana z rekultywacją i pozostała działalność usługowa związana z gospodarką odpadami.

Spółka powstała w dniu 19 kwietnia 2011 r. w wyniku przekształcenia zakładu budżetowego. Udziałowcami Spółki są X Gminy z subregionu. W dniu 27 maja 2011 r. Spółka podpisała z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej jako Instytucją Wdrażającą umowę o dofinansowanie projektu pod nazwą "Uporządkowanie gospodarki odpadami..." w ramach działania 2.1. "Kompleksowe przedsięwzięcia z zakresu gospodarki odpadami" priorytetu II "Gospodarka odpadami i ochrona powierzchni ziemi" Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2077 - 2013.

W ramach projektu zostanie zaprojektowany i wybudowany Zakład (...) wraz z towarzyszącą infrastrukturą oraz rekultywacja czternastu gminnych składowisk odpadów. Beneficjentem europejskiego wsparcia jest Spółka. Wysokość dofinansowania to 85% wydatków kwalifikowanych w wartości netto. Podatek VAT jest wydatkiem niekwalifikującym się do wsparcia w ramach tej dotacji.

Jednym z zadań w ramach projektu jest rekultywacja czternastu gminnych składowisk. Prace rekultywacyjne mają się rozpocząć w II kwartale 2012 r., a zakończyć w IV kwartale 2015 r. Rekultywacja będzie przeprowadzana z podziałem na poszczególne składowiska w oparciu o przygotowany harmonogram. Właścicielami składowisk są Gminy, które są udziałowcami w Spółce. Na potrzeby przeprowadzenia rekultywacji, Wnioskodawca zawarł z Gminami umowy nieodpłatnego użyczenia terenu składowisk do 31 grudnia 2020 r. wraz z obowiązkiem monitoringu polegającym na kontroli wód podziemnych zrekultywowanych składowisk. Zgodnie z zapisami w umowie użyczenia, koszty monitoringu będzie ponosiła Spółka. Wszystkie gminne składowiska zostały zamknięte, za wyjątkiem składowiska Gminy W., którego termin zamknięcia ustalono do 31 grudnia 2012 r.

Wnioskodawca będzie zawierał umowę z wykonawcą na rekultywacje poszczególnych składowisk. Faktury VAT za wykonane prace rekultywacyjne poszczególnych składowisk wykonawca wystawi na Spółkę, ponieważ Spółka według umowy o dofinansowanie jest beneficjentem dotacji oraz podmiotem upoważnionym do ponoszenia wydatków. Faktury będą przedstawiane do refundacji w NFOŚiGW.

Zgodnie z umową o dofinansowanie refundacja wydatków kwalifikowanych wynosi 85%, 15% to wkład własny, w tym przypadku wkład Gmin. Spółka będzie dokonywała refakturowania na Gminy wkładu własnego oraz wszystkich ewentualnych wydatków niekwalifikowanych. Spółka na realizację rekultywacji składowisk nie przeznaczy środków własnych. Zrekultywowany teren wysypisk odpadów zostanie zwrócony Gminom.

W myśl wytycznych w zakresie reguł dofinansowania z programów operacyjnych podmiotów realizujących obowiązek świadczenia usług publicznych w ramach zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego w gospodarce odpadami z dnia 3 marca 2010 r. Ministerstwa Rozwoju Regionalnego, Wnioskodawca posiadając status podmiotu wewnętrznego realizującego zadania własne Gmin w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi zawarł w dniu 29 grudnia 2011 r. z X gminami umowę wykonawczą z terminem obowiązywania do 31 grudnia 2030 r. Umowa wykonawcza reguluje kwestie związane ze świadczeniem usług publicznych z zakresu gospodarowania odpadami oraz kwestie związane z ewentualną wypłatą rekompensaty dla Spółki przez gminy. Rady gmin podjęły uchwałę o powierzeniu Spółce świadczenia usługi publicznej na rzecz Gminy w zakresie odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych na składowisku, sortowni odpadów, kompostowni odpadów i Zakładzie (...), a także w zakresie rekultywacji składowiska odpadów. Powierzone zadanie dotyczy całego strumienia odpadów komunalnych z terenu Gmin. Niniejsza umowa zobowiązuje Gminy do dostarczania wszystkich odpadów komunalnych do instalacji Spółki, dzięki temu Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Spółka nie prowadzi sprzedaży zwolnionej od podatku VAT.

W piśmie z dnia 19 czerwca 2012 r. (data wpływu 22 czerwca 2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych o następujące informacje.

Czy koszty monitoringu polegającego na kontroli wód podziemnych zrekultywowanych składowisk objęte będą refundacją, tzn. czy Spółka uzyska ich zwrot od NFOŚiGW, względnie od Gmin (z tytułu 15% wkładu własnego Gmin).

Koszty monitoringu, polegające na kontroli wód podziemnych zrekultywowanych składowisk nie podlegają dofinansowaniu z NFOŚiGW. Nie zostaną również zwrócone przez Gminy, ponieważ zgodnie z zapisami umowy użyczenia gminnych składowisk obowiązek monitoringu jakości wód podziemnych oraz związane z tym koszty ciążą na Wnioskodawcy. Ponadto zgodnie z zapisami z art. 59 ust. 1 pkt 7 ustawy o odpadach zarządzający składowiskiem ma obowiązek jego monitoringu. Dlatego też, aby Spółka należycie wywiązywała się z ustawowo i umownie nałożonych obowiązków, wydatek związany z monitoringiem jest konieczny do prawidłowego i zgodnego z przepisami funkcjonowania Spółki.

Czy prace rekultywacyjne wykonywane przez wykonawcę będą obejmowały również monitoring jakości wód podziemnych; w przypadku odpowiedzi twierdzącej należy wyjaśnić czy faktura wystawiona przez wykonawcę będzie obejmowała również wartość usługi związanej z monitoringiem.

Prace rekultywacyjne wykonane przez wykonawcę nie obejmują monitoringu jakości wód podziemnych. Monitoring będzie przeprowadzony po zakończeniu prac rekultywacyjnych.

Co należy rozumieć przez stwierdzenie, że "Spółka będzie dokonywała refakturowania na Gminy wkładu własnego".

Spółka będzie dokonywała refakturowania na Gminy tej części wydatków związanych z rekultywacją składowisk, która nie podlega dofinansowaniu z NFOŚiGW (wkład własny Gminy). Refaktura zostanie wystawiona po otrzymaniu od wykonawcy faktury za prace rekultywacyjne. Gmina będzie zobowiązana do uregulowania kwoty wynikającej z refaktury na rzecz Wnioskodawcy.

Czy umowa wykonawcza, o której traktuje wniosek ma jakikolwiek związek z dofinansowaniem i realizacją projektu.

Umowa wykonawcza ma związek z dofinansowaniem i realizacją projektu. Spółka świadczy usługi publiczne w ramach zadań własnych jednostek samorządów terytorialnych w zakresie gospodarki odpadami w drodze powierzenia Jej tych zadań, a nie w drodze przetargu. Gminy powierzyły Spółce realizację zadania własnego w zakresie gospodarki odpadami. Została zawarta umowa wykonawcza, która reguluje kwestię odpowiedzialności Spółki wobec gminy z tytułu wykonywanych zobowiązań oraz reguluje zasady wypłaty ewentualnej rekompensaty, która nie przekroczy kwoty niezbędnej do pokrycia kosztów poniesionych w trakcie wywiązywania się z zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych, przy uwzględnieniu odpowiednich wpływów i rozsądnego zysku z kapitału własnego niezbędnego do wywiązywania się z tych zobowiązań. Zgodnie z zapisami art. 107 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, pomocą publiczną jest wszelka pomoc przyznawana przez państwo członkowskie lub przy użyciu zasobów państwowych w jakiejkolwiek formie, która zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji poprzez sprzyjanie niektórym przedsiębiorstwom lub produkcji niektórych towarów, jest niezgodna z rynkiem wewnętrznym w zakresie w jakim wpływa na wymianę handlową między państwami członkowskimi. Tego rodzaju transfer, stanowiący pomoc publiczną jest, zgodnie z zapisami Traktatu, zakazany. Wyjątkiem jest wykonywanie usług publicznych świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym. Państwa członkowskie UE mają obowiązek zapewnić prawidłowe funkcjonowanie usług publicznych świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym, ze względu na ich szczególne znaczenie w zapewnieniu spójności społecznej i terytorialnej UE (art. 14 TFUE). W świetle prawa wspólnotowego możliwe jest udzielenie pomocy na projekty w zakresie gospodarki odpadami, gdyż ma ona na celu umożliwienie świadczenia usług publicznych w ogólnym interesie gospodarczym. Dopuszcza się udzielenia ze środków publicznych rekompensaty za świadczenie tego rodzaju usług.

Rekompensata jest wówczas transferem niestanowiącym pomocy publicznej, tj. niespełniającym kryteriów wynikających z art. 107 TFUE lub za transfer stanowiący pomoc publiczna, zgodną z wspólnotowym rynkiem, a więc dopuszczalną.

Zawarcie umowy wykonawczej jest warunkiem koniecznym do otrzymania dofinansowania z UE na realizację projektu. Ważnym aspektem jest również to, że umowa nakłada na Gminy obowiązek dostarczania do Spółki (jako podmiotu wewnętrznego) całego strumienia odpadów pochodzących z terenu Gminy, co gwarantuje Spółce określony poziom przychodów (w załączeniu przykład umowy wykonawczej).

Wykazanie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy kosztami poniesionymi na monitoring wód podziemnych zrekultywowanych składowisk a uzyskaniem przychodów (zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów) z tytułu prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

W jaki sposób ww. wydatek jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania Spółki.

Pomiędzy kosztami poniesionymi na monitoring a uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej istnieje rzeczywisty związek, wynikający z rodzaju prowadzonej przez Spółkę działalności. Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi zbieranie odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne, obróbka i usuwanie odpadów innych niż niebezpieczne, odzysk surowców z materiałów segregowanych, działalność związana z rekultywacją i pozostała działalność usługowa związana z gospodarką odpadami.

Spółka będzie realizować projekt w ramach którego przeprowadzi rekultywację gminnych składowisk, które są już nieczynne. Na potrzeby przeprowadzenia rekultywacji Spółka zawarła z gminami umowy nieodpłatnego użyczenia terenu składowisk wraz z obowiązkiem monitoringu, polegającym na kontroli wód podziemnych zrekultywowanych składowisk. Ponadto, obok rekultywacji nieczynnych składowisk, Spółka prowadzi działalność w zakresie przyjmowania odpadów na składowisko (...), na które trafiać będą odpady z gmin, które podpisały umowę wykonawczą.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

W związku z tym, że pojęcie "zachowanie albo zabezpieczenie" źródła przychodów nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę, należy określić znaczenie tych pojęć na gruncie języka potocznego. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, przez pojęcie zachować (zachowywać) należy rozumieć: "pozostać w posiadaniu czegoś", "dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności". Z kolei pojęcie zabezpieczyć (zabezpieczać) oznacza "uczynić bezpiecznym", "zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie".

Kosztami poniesionymi na zachowanie źródła przychodu są więc wszelkie koszty, które zostały poniesione po to, by utrzymać źródło przychodów w nienaruszonym stanie. Za koszty wydatkowane w celu zabezpieczenia źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów przed jego unicestwieniem i zmniejszeniem.

Zgodnie z przytoczoną powyżej regulacją, kosztem uzyskania przychodów będą wszelkie wydatki, których poniesienie jest niezbędne, do tego by w sposób prawidłowy prowadzić działalność gospodarczą. Podobne stanowisko można odnaleźć w literaturze przedmiotu. "Ponieważ jednym ze źródeł przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych jest działalność gospodarcza, to wszystkie ponoszone w związku z tą działalnością koszty niebędące kosztami bezpośrednio nakierowanymi na osiągnięcie określonych przychodów (...), należy uznać za koszty ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p." (Chudzik Mariusz, komentarz LEX/2007, Komentarz do art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych).

Spółka może zatem ująć w kosztach uzyskania przychodów wszystkie wydatki, które są ponoszone na źródło przychodów rozumiane jako całość (tekst jedn.: jako działalność gospodarcza), nawet jeśli wydatki te nie będą ponoszone w celu uzyskania konkretnego przychodu.

Podobne wnioski płyną z uchwały siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2007 r. sygn. akt FPS 8/06. W uzasadnieniu tego wyroku NSA zauważył, że w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca posłużył się pojęciem "przychodów", a nie "przychodu", co oznacza, że podatnik nie musi wykazywać zależności pomiędzy wydatkiem a powstaniem konkretnego przychodu. Gdyby bowiem taka była wola ustawodawcy użyłby on zwrotu "koszty poniesione w celu uzyskania przychodu". Oznacza to, że kosztami uzyskania przychodów mogą być zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i te, które pozostają w związku pośrednim (pod warunkiem, że zostały one poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, wydatki poniesione na monitoring jakości wód podziemnych zrekultywowanych składowisk można uznać za pośredni koszt uzyskania przychodów.

Zauważyć bowiem należy, że Spółka, będąc podmiotem prowadzącym działalność w zakresie gospodarki odpadami oraz biorącym w użyczenie od gmin składowiska, ma obowiązek przestrzegania obowiązków nałożonych na nią przepisami ustawy z dnia 27 kwietnia 2011 r. o odpadach. Jednym z tych obowiązków jest - jak już wspomniano we wniosku - monitorowanie składowiska odpadów (art. 59 ust. 1 pkt 7 tej ustawy). W przypadku nie spełnienia tego obowiązku na Spółkę mogą zostać nałożone kary administracyjne (art. 78 pkt 5 ustawy o odpadach).

Wydatki na monitoring wiążą się zatem z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, z której Spółka osiąga przychody. Wymóg ponoszenia takich kosztów wynika ze szczególnych uregulowań prawnych w zakresie gospodarki odpadami. Spółka ma obowiązek ponosić takie wydatki ponieważ jest podmiotem zarządzającym zrekultywowanymi składowiskami. Wydatki te są konieczne i wymagane od wszystkich podmiotów, które prowadzą działalność w zakresie gospodarki odpadami. Brak poniesienia takich wydatków i monitorowania składowisk oznaczałby naruszenie obowiązujących przepisów prawa.

Wydatki te mają zatem dla Spółki charakter ogólny, wiążą się z całokształtem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej i są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania Spółki (ponieważ ich nieponiesienie oznaczałoby nienależyte wypełnienie obowiązków ustawowych w zakresie ustawy o odpadach). W związku z tym, że Spółka ma obowiązek ponosić takie koszty na podstawie obowiązujących przepisów, wydatki te są w pełni racjonalne i uzasadnione.

Wydatki te są ponoszone na źródło przychodów rozumiane jako całość (tekst jedn.: jako prowadzona przez Spółkę działalność w zakresie gospodarki odpadami), przy czym związek takich wydatków z osiąganymi przez Spółkę przychodami ma charakter pośredni.

Ponadto, należy podkreślić, że Spółka zawarła z gminami (w tym z gminami, których zamknięte składowiska rekultywuje, a w konsekwencji musi monitorować) umowę, zgodnie z którą gminy zobowiązały się do dostarczania wszystkich odpadów komunalnych z terenów tych gmin do instalacji Spółki. Z tytułu powyższego Spółka będzie uzyskiwała przychody. Zrealizowanie zatem przez Spółkę obowiązku rekultywacji wraz z monitoringiem jakości wód podziemnych składowisk warunkuje osiąganie przychodów z prowadzenia czynnego składowiska Wnioskodawcy. Poniesienie wydatków na monitoring składowisk ma więc związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy koszty monitoringu (kontroli jakości wód podziemnych) zrekultywowanych składowisk można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z monitoringiem polegającym na kontroli wód podziemnych zrekultywowanych składowisk.

Zgodnie z przepisem art. 59 ust. 1 pkt 7 ustawy o odpadach, zarządzający składowiskiem odpadów jest zobowiązany monitorować składowisko odpadów przed rozpoczęciem, w trakcie i po zakończeniu eksploatacji składowiska oraz corocznie przesyłać uzyskane wyniki wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska w terminie do końca pierwszego kwartału, po zakończeniu roku kalendarzowego, którego te wyniki dotyczyły.

Zgodnie z art. 3 pkt 31 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 150 z późn. zm.), przez prowadzącego instalację rozumie się podmiot uprawniony na podstawie określonego tytułu prawnego do władania instalacją w celu jej eksploatacji, zgodnie z wymaganiami ochrony środowiska, na zasadach wskazanych w ustawie. Tytułem prawnym, zgodnie z pkt 41 powyższego artykułu, może być prawo własności, użytkowanie wieczyste, trwały zarząd, ograniczone prawo rzeczowe albo stosunek zobowiązaniowy. Mając to na uwadze należy uznać, że Spółka jest zarządzającym składowiskiem - legitymuje się jednym z powyższych praw.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przyjmuje się, że wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, jeśli pomiędzy tym wydatkiem a przychodem istnieje związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Wydatkiem o charakterze pośrednim w szczególności będą te, które są związane z całokształtem działalności; których poniesienie jest konieczne do prawidłowego funkcjonowania podmiotu gospodarczego.

W ocenie Wnioskodawcy, istnieją argumenty co do tego, by wydatki poniesione na monitoring uznać za pośredni koszt uzyskania przychodów. Wydatek ten jest bowiem związany z prowadzoną przez Spółkę działalnością i wiąże się z należytą realizacją ustawowych obowiązków z zakresu ustawy o odpadach. Wydatek ten jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Jak wynika z opisu sprawy, przedmiotem działalności Spółki jest między innymi zbieranie odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne, obróbka i usuwanie odpadów innych niż niebezpieczne, odzysk surowców z materiałów segregowanych, działalność związana z rekultywacją i pozostała działalność usługowa związana z gospodarką odpadami.

Spółka wskazała, że pomiędzy kosztami poniesionymi na monitoring a uzyskiwanymi przez Nią przychodami z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej istnieje rzeczywisty związek, wynikający z rodzaju prowadzonej przez Spółkę działalności. O powyższym świadczy fakt, że Spółka zawarła z gminami umowę wykonawczą z terminem obowiązywania do 31 grudnia 2030 r., która to umowa reguluje m.in. kwestie związane ze świadczeniem usług publicznych z zakresu gospodarowania odpadami. Zgodnie z umową, gminy zobowiązały się do dostarczania wszystkich odpadów komunalnych z terenów tych gmin do instalacji Spółki. Z tego tytułu Spółka będzie uzyskiwała przychody. Zrealizowanie zatem przez Spółkę obowiązku rekultywacji wraz z monitoringiem jakości wód podziemnych składowisk warunkuje osiąganie przychodów z prowadzenia czynnego składowiska Wnioskodawcy.

W świetle powyższego, koszty monitoringu (kontroli jakości wód podziemnych) zrekultywowanych składowisk Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ nadmienia, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto tut. Organ informuje, iż w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.