ILPB3/423-1001/09-2/AO - Zasady ujęcia w kosztach uzyskania przychodów spółki zakupu usług programistycznych związanych z opracowaniem nowych funkcjonalności systemu informatycznego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2009 r. (data wpływu 4 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia w kosztach uzyskania przychodu zakupu usług programistycznych związanych z opracowaniem nowych funkcjonalności systemu informatycznego - jest prawidłowe.

W dniu 4 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia w kosztach uzyskania przychodu zakupu usług programistycznych związanych z opracowaniem nowych funkcjonalności systemu informatycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2008 r. Spółka nabyła autorskie prawa majątkowe do systemu informatycznego w postaci platformy e-learningowej.

Ponieważ wartość początkowa platformy nie przekraczała 3.500,00 zł, wydatek poniesiony na jej nabycie stanowił koszt uzyskania przychodów w miesiącu oddania jej do używania.

W czerwcu i październiku 2009 r., Spółka zakupiła usługi programistyczne związane ze stworzeniem nowych funkcjonalności platformy, których jednostkowa wartość przewyższała 3.500,00 zł.

Każda funkcjonalność stanowi nową wartość systemu informatycznego z możliwością samodzielnego funkcjonowania i nadaje się do gospodarczego wykorzystania przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na zakup usług programistycznych związanych z opracowaniem nowych funkcjonalności systemu informatycznego, tworzą nowe wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, czy winny być uznane w całości za koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania autorskie prawa majątkowe - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej, umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, w równych ratach co miesiąc, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Jednocześnie z art. 16 ust. 1 pkt 13 cyt. ustawy wynika, iż ulepszeniu mogą podlegać jedynie środki trwałe. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje możliwości ulepszenia wartości niematerialnych i prawnych i nie zna pojęcia podwyższania wartości niematerialnych i prawnych. Dlatego też nakłady tego rodzaju powinny być traktowane w zależności od ich rodzaju, jako nowe wartości niematerialne i prawne, albo jako koszty uzyskania przychodu okresu, w którym zostały poniesione.

W przedmiotowej sprawie każda funkcjonalność stanowi nową wartość systemu informatycznego z możliwością samodzielnego funkcjonowania. Spółka nabywa pełnię praw autorskich do funkcjonalności. Przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok, a wartość jednostkowa przekracza 3.500,00 zł.

Zatem wydatki na zakup usług programistycznych związanych z opracowaniem nowych funkcjonalności systemu tworzą nowe wartości niematerialne i prawne i podlegają amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 cytowanej ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Stosownie do przepisu art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Stosownie do art. 16g ust. 13 cyt. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Literalna wykładnia art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że tylko w odniesieniu do środków trwałych możliwy jest wzrost wartości początkowej w wyniku dokonanego ulepszenia. Wartości niematerialne i prawne nie podlegają ulepszeniu, w wyniku którego następuje zwiększenie wartości początkowej tych wartości i praw. Wydatki poniesione na modyfikację użytkowanych programów stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Gdyby okazało się, że poniesione nakłady na modyfikację programów utworzyły nową wartość, konieczne będzie przekwalifikowanie tych nakładów oraz zaliczenie ich do wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zakupiła usługi programistyczne związane ze stworzeniem nowych funkcjonalności platformy, których jednostkowa wartość przewyższa 3.500,00 zł. Każda funkcjonalność stanowi nową wartość systemu informatycznego z możliwością samodzielnego funkcjonowania i nadaje się do gospodarczego wykorzystania przez Spółkę. Wnioskodawca nabywa pełnię praw autorskich do funkcjonalności. Przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok.

Zatem wydatki na zakup usług programistycznych związanych z opracowaniem nowych funkcjonalności systemu tworzą odrębne wartości niematerialne i prawne, które będą podlegać amortyzacji.

Reasumując, wydatki na zakup usług programistycznych związanych z opracowaniem nowych funkcjonalności systemu informatycznego, tworzą stosownie do art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nowe wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ nadmienia, iż przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał przepisy, które uznać należy za oczywistą omyłkę. Mając bowiem na uwadze treść cytowanych przepisów, tut. Organ zrozumiał, iż Wnioskodawca określając własne stanowisko w sprawie miał na uwadze przepisy art. 16b ust. 1 pkt 4, art. 16h ust. 1 pkt 1 oraz art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.