ILPB3/423-1/08-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2007 r. (data wpływu 6 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spotkania integracyjne, kulturalne oraz rekreacyjno-sportowe dla pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spotkania integracyjne, kulturalne oraz rekreacyjno-sportowe dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

L Sp. z o.o. rozpoczęła działalność 11 października 2005 r.

24 października 2005 r. została wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem 0 (...). Przedmiotem działalności Spółki jest przede wszystkim produkcja odbiorników telewizyjnych i radiowych, urządzeń do rejestracji i odtwarzania dźwięku i obrazu oraz elektrycznego sprzętu gospodarstwa domowego. Podstawową działalność Spółki stanowi produkcja telewizorów ciekłokrystalicznych i lodówek. Działalność Spółki prowadzona jest na terenie Tarnobrzeskiej Strefy Ekonomicznej, zgodnie z otrzymanymi w 2006 r. zezwoleniami:

* na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie produkcji sprzętu gospodarstwa domowego na okres 15 marca 2006 r. - 15 listopada 2017 r.,

* na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie produkcji telewizorów na okres 15 marca 2006 r. - 15 listopada 2017 r.

Spółka ponosi wydatki na organizację różnego rodzaju wyjść, imprez mających na celu integrację własnych pracowników, w szczególności koszty cateringu, usług konsumpcyjnych, kulturalnych, rekreacyjno-sportowych (np. kręgle, karaoke, wyjścia do restauracji).

W spotkaniach takich biorą udział wyłącznie pracownicy Spółki, są to wspólne wyjścia jednego bądź kilku działów. Celem tych spotkań jest poprawa efektywności pracy, poprzez bliższe poznanie się pracowników, większe zaangażowanie w sprawy firmy, poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie się pracowników z pracodawcą, umacnianie więzi między pracownikami, a także między pracownikami a pracodawcą oraz zapobieganie rotacji pracowników. W związku z tym, że tego typu wydatki są elementem globalnej polityki personalnej firmy, są one finansowane z bieżących środków obrotowych Jednostki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na gruncie obowiązującego prawa podatkowego, a mianowicie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) Spółka ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki na spotkania integracyjne, kulturalne, rekreacyjno-sportowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami mającymi związek z przychodami są koszty pracownicze, obejmujące m.in. wynagrodzenia zasadnicze, nagrody, premie, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, a także imprezy integracyjne na rzecz pracowników.

Spółka stoi na stanowisku, że dobra atmosfera w pracy to świetny sposób na to, aby firma osiągnęła sukces. Spotkania integracyjne wpływają na stabilizację i harmonię wśród pracowników, utrwalają dobrą atmosferę w pracy, a tym samym zachowują i zabezpieczają sprawność źródła przychodów (tj. pracowników) do generowania w przyszłości przychodów. Dodatkowo spotkania integracyjne przyczyniają się do tego, aby "źródło generowania przychodu" (pracownicy) nie uległo zmianom i nie było w tym generowaniu zagrożone, a to z kolei stanowi cel Jednostki. Stąd też wydatki ponoszone na przyjazną atmosferę w pracy oraz na stworzenie właściwych relacji pomiędzy pracownikami są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów w przyszłości. Stabilność i harmonia wśród pracowników są przesłanką tworzącą związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy możliwością generowania przychodów przez źródło (pracowników), a samymi, możliwymi do osiągnięcia w przyszłości, przychodami. Udział w tego typu spotkaniach nie ma charakteru socjalnego, gdyż biorą w nich udział pracownicy niezależnie od swojej sytuacji społecznej, materialnej, w związku z tym nie ma tu zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 45, który stanowi, iż "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych".

Zdaniem Jednostki, na gruncie obowiązującego prawa, przy uwzględnieniu stanu faktycznego, wydatki ponoszone przez Spółkę są kosztami uzyskania przychodów, gdyż są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz między nim a spodziewanym przychodem zachodzi związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że jego poniesienie ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.