ILPB2/4515-1-40/15-2/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 1 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni posiada z mężem wspólnotę majątkową. Oboje otrzymują emerytury na swoje indywidualne rachunki bankowe. Małżonkowie chcą spróbować oszczędzać i zacząć przy tym korzystać ze wspólnego konta bankowego, co byłoby dla nich praktycznym ułatwieniem w kwestiach gromadzenia oszczędności oraz codziennego gospodarowania domowym budżetem.

Aktualnie małżonkowie posiadają lokaty bankowe założone ze względów technicznych na nazwisko męża, ponieważ formularz Internetowy banku, jak jest to praktykowane, nie dawał możliwości założenia depozytów na nich oboje jednocześnie, a wyłącznie na jedno nazwisko.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jeżeli małżonkowie założą wspólny rachunek bankowy, na który wpłyną środki z zakończonych lokat terminowych założonych wcześniej na nazwisko męża (tzn. przed ustanowieniem wspólnego rachunku, ale w zakresie wspólnoty majątkowej), czy rzeczone wpływy będą rodzić powstanie obowiązku podatkowego ze strony Wnioskodawczyni z tytułu darowizny w obrębie I grupy podatkowej, co zobowiązywałoby ją do składania zgłoszenia SD-Z2 (jeśli innego zgłoszenia - to jakiego i w jakiej formie) i zależnie od wysokości kwot lokat - ewentualnego odprowadzenia podatku (od nadwyżki powyżej kwoty wolnej od podatku).

2. Czy w przypadku ustanowienia wspólnego rachunku bankowego i następnie zakładanych w przyszłości lokat bankowych, ale opłacanych z kont indywidualnych (na które wpływają emerytury) po zakończeniu lokat środki wpływające na rachunek wspólny spowodują powstanie zobowiązania podatkowego (jak w pytaniu 1, powyżej) dla Wnioskodawczyni lub jej męża, a więc czy sam fakt przelania środków pieniężnych z konta męża pochodzących z jego przychodów (emerytury), na konto wspólne, czyli wniesienie majątku osobistego męża do wspólnego majątku (a nie do osobistego majątku Wnioskodawczyni) rodzi skutki podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zdaniem Wnioskodawczyni, uznać należy, że co do zasady wszystko to, co małżonkowie nabyli w czasie trwania ich małżeństwa objętego małżeńską wspólnością majątkową, jest ich majątkiem wspólnym, a co za tym idzie, przekazywanie między nimi np. dochodów z tytułu emerytury czy wynagrodzenia za pracę nie stanowi przeniesienia tego składnika z jednego majątku do drugiego, gdyż jest to wciąż majątek wspólny. Wnioskodawczyni uważa zatem, że zgodnie z definicją darowizny zawartą w Kodeksie cywilnym nie będzie miało miejsca przysporzenie majątkowe jednej osoby kosztem drugiej, a pytania, które zawarła dotyczą wyłącznie kwestii technicznych przelewów na wspólne konto małżonków, które to przelewy w opisanej sytuacji nie będą objęte podatkiem od darowizn.

Tym samym Zainteresowana uważa, iż w kontekście opisanej sytuacji i związanych z nią pytań dotyczących zdarzeń przyszłych nie będzie zobowiązana do: składania zgłoszenia SD-Z2 (lub mąż w odwrotnej sytuacji), gdyż nie dojdzie w ogóle do czynności, o której mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz nie powstanie obowiązek odprowadzania podatku w przypadku kwot opisanych przelewów przekraczających wysokość darowizny zwolnionej od podatku (w obrębie I grupy podatkowej).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 86 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Ponieważ przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia "darowizna" należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Natomiast z treści art. 890 § 1 ww. ustawy wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny; umowa taka - pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

Z kolei w myśl art. 889 Kodeksu cywilnego nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

* gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;

* gdy kto zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nienabyte.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści cytowanego art. 889 ustawy.

Natomiast kwestie stosunków majątkowych w małżeństwie reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583).

Na podstawie art. 31 § 1 tej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zgodnie z art. 31 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego do majątku wspólnego należą w szczególności:

Z kolei według art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

Wyżej powołane przepisy maja zastosowanie jeżeli ich stosowanie nie zostało wyłączone małżeńską umową majątkową (art. 47 § 1 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni posiada z mężem wspólnotę majątkową. Oboje otrzymują emerytury na swoje indywidualne rachunki bankowe. Małżonkowie chcą spróbować oszczędzać i zacząć przy tym korzystać ze wspólnego konta bankowego, co byłoby dla nich praktycznym ułatwieniem w kwestiach gromadzenia oszczędności oraz codziennego gospodarowania domowym budżetem.

Aktualnie małżonkowie posiadają lokaty bankowe założone ze względów technicznych na nazwisko męża, ponieważ formularz Internetowy banku, jak jest to praktykowane, nie dawał możliwości założenia depozytów na nich oboje jednocześnie, a wyłącznie na jedno nazwisko.

Zatem na wspólne konto bankowe wpłyną środki z zakończonych lokat terminowych opłacanych z kont indywidualnych (na które wpływają emerytury), założonych wcześniej (tzn. przed ustanowieniem wspólnego rachunku, ale w zakresie wspólnoty majątkowej) na nazwisko męża.

W związku z powyższym, w oparciu o powołane przepisy należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlegają wyłącznie czynności, które zostały enumeratywnie wymienione w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. czynności prawne, których skutkiem jest nieodpłatne nabycie rzeczy lub praw majątkowych przez osoby fizyczne. Nabycie majątku tytułem darowizny jest jedną z tych czynności, które ustawodawca objął zakresem przedmiotowym ustawy. W rozpatrywanej sprawie, wpływ środków z zakończonych lokat terminowych opłacanych z kont indywidualnych (na które wpływają emerytury), założonych wcześniej (tzn. przed ustanowieniem wspólnego rachunku, ale w zakresie wspólnoty majątkowej) na nazwisko męża, nie stanowi darowizny zawartej w oparciu o przepisy Kodeksu cywilnego.

Zatem dla Wnioskodawczyni z ww. tytułu nie powstaną jakiekolwiek obowiązki podatkowe na gruncie podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w odniesieniu do pytania nr 2 w zakresie obowiązku podatkowego ciążącego na mężu Wnioskodawczyni w dniu 28 sierpnia 2015 r. wydane zostało postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB2/4515-1-40/15-3/WS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.