ILPB2/4511-1-769/15-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2015 r. (data wpływu 19 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest ojcem małoletniego dziecka. Sąd okręgowy dnia 4 czerwca 2009 r. orzekł rozpad małżeństwa z winy pozwanej, ustanawiając miejsce pobytu syna przy matce, pozostawiając Zainteresowanemu prawo współdecydowania o istotnych życiowych sprawach syna. Jednocześnie sąd zasądził na rzecz syna alimenty w kwocie 800 PLN.

Począwszy od roku podatkowego 2009 Zainteresowany podjął próbę porozumienia się z matką syna co do podziału prawa do ulgi z tytułu wychowywania syna. Po długich i trudnych rozmowach rodzice ustalili podział kwoty ulgi. Matka rozlicza 10 z 12 części przysługującej ulgi. Wnioskodawca natomiast rozlicza 2 z 12 części przysługującej ulgi.

Zainteresowany uważa natomiast, że realny wkład w wychowanie syna jest porównywalny do wkładu matki, zarówno pod względem materialnym, niematerialnym, wychowawczym, rozwojowym i emocjonalnym. Wnioskodawca jest w takim samym zakresie ojcem dla syna (mimo dzielącej ich odległości) jak dla córek, sióstr syna, z drugiego małżeństwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje zwrot ulgi z tytułu wychowana dziecka w wysokości 4 z 12 części za rok 2012, 2013 oraz 2014.

2. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka w wysokości połowy kwoty podlegającej odliczeniu za rok 2015 i następne lata.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do ulgi z tytułu wychowania dziecka w wysokości połowy kwoty podlegającej odliczeniu za rok 2012, 2013, 2014, 2015 i lata przyszłe z uwagi na fakt, że aktywnie uczestniczy w wychowywaniu dziecka sprawując nad nim opiekę, wpajając zasady, której w ocenie Zainteresowanego dają gwarancję wychowania dziecka na prawego i uczciwego obywatela.

Syn przebywa u Wnioskodawcy w co drugi weekend, przez jeden tydzień ferii zimowych, przez cztery tygodnie ferii letnich, w dni świąteczne oraz te dni, na które zgodę wyraża jego matka. Każdego dnia Zainteresowany ma kontakt telefoniczny z synem, by porozmawiać jak minął dzień. W trakcie sprawowania pieczy nad synem Wnioskodawca stara się by miał częsty kontakt z dziadkami, a także innymi członkami rodziny, wspólnie się bawią, uczą, odrabiają lekcje. W wakacje wyjeżdżają w góry i nad morze, gdzie poza zabawą Zainteresowany stara się by syn dowiadywał się nowych faktów o historii, kulturze, otaczającej przyrodzie. Wnioskodawca stara się przekazywać te informacje w sposób zrozumiały dla syna.

Zgodnie z art. 27f ustawy, prawo do ulgi przysługuje podatnikowi, który wykonuje władzę rodzicielską, a zgodnie z wyrokiem sądu Zainteresowany nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej, a została ona ograniczona do decydowania o istotnych sprawach syna. Poza uiszczaniem kwoty alimentów zasądzonych przez sąd w wysokości 800 PLN, Wnioskodawca zakupuje synowi ubrania, buty i inne artykuły, które są niezbędne do prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego syna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Tytułem wstępu należy uczynić wskazanie, że istotą zagadnienia poruszonego przez Wnioskodawcę jest prawo do skorzystania z tzw. ulgi prorodzinnej w aspekcie jej podziału między rodziców małoletniego dziecka. Jakkolwiek na przestrzeni lat będących w kręgu zainteresowania Wnioskodawcy zmieniały się konkretne przesłanki umożliwiające skorzystanie z tejże ulgi i kwoty, to będące w zainteresowaniu Wnioskodawcy i mające znaczenie dla niniejszego rozstrzygnięcia przepisy dotyczące jej podziału i tak stanowią wspólny mianownik zmieniających się uregulowań.

Zgodnie bowiem z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Na mocy natomiast art. 27 ust. 4 ww. ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stosownie zaś do art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom - jeżeli wykonują władzę rodzicielską - przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583, z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński, określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym wskazano, że Wnioskodawca jest ojcem małoletniego dziecka. Sąd okręgowy dnia 4 czerwca 2009 r. orzekł rozpad małżeństwa z winy pozwanej, ustanawiając miejsce pobytu syna przy matce, pozostawiając Zainteresowanemu prawo współdecydowania o istotnych życiowych sprawach syna. Począwszy od roku podatkowego 2009 Zainteresowany podjął próbę porozumienia się z matką syna co do podziału prawa do ulgi z tytułu wychowywania syna. Po długich i trudnych rozmowach rodzice ustalili podział kwoty ulgi. Matka rozlicza 10 z 12 części przysługującej ulgi. Wnioskodawca natomiast rozlicza 2 z 12 części przysługującej ulgi.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać należy, że w sytuacji, gdy zarówno Wnioskodawca, jak i była małżonka, dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka, to oboje są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać jednak należy, że w przywołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zdanie drugie - ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym, możliwe jest skorzystanie z odliczenia od podatku przez jednego z rodziców, przy czym konieczne jest w tym zakresie uzyskanie porozumienia pomiędzy osobami uprawnionymi, gdyż to im ustawodawca pozostawił decyzję w tym względzie. Przy tym ustawodawca nie wyklucza możliwości odliczenia przez jednego z nich ulgi na dzieci w całej wysokości, jednak konieczne jest w tym zakresie porozumienie rodziców, aby nie doszło do jej dublowania. Natomiast dopiero w sytuacji braku takiego porozumienia, odliczenie przysługuje w częściach równych. Przepisy art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. nie zawierają już warunku zamieszkiwania dziecka z podatnikiem, nie uprawniają też do skorzystania z ww. ulgi tylko dla rodzica, który w większym stopniu ponosi ciężar wychowania. Spełnienie przesłanek określonych w art. 27f uprawnia każdego z rodziców do dokonania odliczeń.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że analizowanej sprawie rodzice ustalili podział kwoty ulgi w ten sposób, że matka rozlicza 10 z 12 części przysługującej ulgi, a Wnioskodawca rozlicza 2 z 12 części przysługującej ulgi.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że skoro na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca (ojciec) wraz z matką syna sami ustalili proporcję w jakiej przysługuje im odliczenie kwot tzw. ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to ustalenie to - na mocy art. w 27f ust. 4 zd. 2 ww. ustawy oraz zgodnie z zasadą pacta sunt servanda - jest dla Wnioskodawcy wiążące.

Tym samym - stosownie do art. 27f ust. 4 zd. 2 cyt. ustawy podatkowej - Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do rozliczania rzeczonej ulgi w proporcji innej niż ustalona z matką syna.

W konsekwencji, również korygowanie rozliczeń za lata poprzednie z tytułu poruszanego w rozpatrywanym wniosku jest niezasadne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo należy wskazać, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego, przedstawionym przez Zainteresowanego i stanowiskiem Zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.