ILPB2/4511-1-661/16-2/NK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 17 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 13 września 2011 r. Wnioskodawczyni dokonała wraz z mężem, odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego za kwotę 50 000 zł.

Powyższą nieruchomość Zainteresowana nabyła wraz z mężem w dniu 9 lutego 2011 r. na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego za kwotę 2 806,88 zł, kwoty po zastosowaniu 69% bonifikaty z tytułu długoletniej pracy męża u "A" i 25% upustu z racji jednorazowej wpłaty kwoty sprzedaży.

Wnioskodawczyni pragnie nadmienić, że w owym mieszkaniu nigdy nie mieszkała i nie była w nim zameldowana, a więc było ono własnością odrębną Jej męża.

Notariusz, który dokonywał wpisu poinformował Wnioskodawczynię, że ona również musi być dopisana w akcie notarialnym, ponieważ wykup mieszkania nastąpił w trakcie trwania małżeństwa i będzie ono stanowiło majątek wspólny.

Zainteresowana podała, że gdyby wiedziała o tym i byłaby wtedy taka możliwość, to nie zgodziłaby się na dopisanie Jej w akcie notarialnym i dzisiaj sprawa byłaby jasna.

W dniu 7 lutego 2011 r. mąż Zainteresowanej złożył w Urzędzie Skarbowym w PIT-39, w którym zadeklarował wydatkowanie całej kwoty przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, tj. kwoty 50 000 zł na własne cele mieszkaniowe.

Mąż Wnioskodawczyni jest w posiadaniu nieruchomości. Nieruchomość ta stanowi wyłącznie majątek odrębny męża, którą nabył długo przed ślubem, tj. 3 czerwca 1989 r. na podstawie umowy o oddanie w użytkowanie wieczyste działki gruntu, z późniejszym przekształceniem na własność mocy tzw. uwłaszczenia.

Dnia 2 listopada 1989 r. mąż Zainteresowanej uzyskał pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego na ww. działce.

W dniu 9 listopada 2015 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził zakończenie budowy.

Wnioskodawczyni pragnie dodać, że w związku małżeńskim jest od 2006 r., a mąż Jej rozpoczął budowę domu w 1990 r., w dużej części za sprawą gotówki ze sprzedaży mieszkania kolejowego.

W styczniu 2016 r. mąż Wnioskodawczyni został wezwany do Urzędu Skarbowego w celu przedłożenia niezbędnych dokumentów do sprawdzenia i wtedy dowiedział się, że dochód z odpłatnej sprzedaży nieruchomości należało podzielić proporcjonalnie do przypadającego każdemu z małżonków udziału, tj. 1/2 i rozliczyć odrębnie. W takiej sytuacji uznano, że mąż Zainteresowanej wydatkował swoją część prawidłowo, natomiast Wnioskodawczyni swojej części, czyli również 25 000 zł, nie wydatkowała na cele mieszkaniowe, ponieważ nie jest współwłaścicielem nieruchomości, którą wspólnie z mężem zamieszkuje. W związku z tym ma zwrócić kwotę zaległego podatku w wartości 4 166,00 zł, plus karne odsetki.

Do zeznania PIT-39 złożonego w 2012 r. mąż Zainteresowanej oprócz niezbędnych dokumentów dołączył faktury VAT na zakup materiałów i usług budowlanych w kwocie 48 286,35 zł, wystawione na swoje nazwisko. Jak wynika z powyższego wydatkowana została prawie cała kwota dochodu wspólnego. Dlatego też nie można stwierdzić, że część dochodu Wnioskodawczyni nie została wydatkowana, ponieważ część swoją i część Wnioskodawczyni wydatkował Jej mąż, a więc nie można zapłacić podatku od kwoty, której fizycznie się nie posiada.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy podatnik, który nie posiada własnej nieruchomości, ale jest w związku małżeńskim z posiadaczem takiego majątku ma prawo do ulgi podatkowej od dochodu ze sprzedaży nieruchomości wspólnej.

2. Czy w ww. sytuacji można powiedzieć, czy ów podatnik wydatkował swoją część dochodu ze sprzedaży nieruchomości wspólnej na cel mieszkaniowy.

3. Czy art. 21 ust. 1 pkt 131 wskazuje kto i na kogo ma wydatkować przychody uzyskane ze sprzedaży wskazanych w tym przepisie nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawczyni,

ad. 1

Sytuacja, gdy nie ma rozdzielności majątkowej małżonków i gdy tylko jeden z nich jest właścicielem nieruchomości nie powinno wykluczać wspólnego ponoszenia wydatków na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych ich obojga.

ad. 2

Nie można pozbawić podatnika prawa do skorzystania z ulgi podatkowej w sytuacji, gdy dokonywał nakładów na budowę budynku mieszkalnego, który z cała pewnością wchodzi w skład jego wspólnego z małżonkiem majątku.

ad. 3

Z art. 21 ust. 1 pkt 131 nie wynika kto i na kogo ma wydatkować przychody uzyskane z tytułu sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych. Istotny jest sam fakt wydatkowania uzyskanej kwoty, a nie okoliczność czy wydatkowania dokonał podatnik, czy małżonek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

Z analizy przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni i Jej mąż we wrześniu 2011 r. dokonali odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego za kwotę 50 000 zł, który nabyli w lutym 2011 r. na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu. Jako, że sprzedany lokal mieszkalny nabyty został w trakcie trwania związku małżeńskiego, stanowił on majątek wspólny Wnioskodawczyni i Jej męża. Mąż Zainteresowanej w złożonym zeznaniu PIT-39 zadeklarował wydatkowanie całej kwoty uzyskanej ze zbycia lokalu, tj. 50 000 zł, na własne cele mieszkaniowe - na budowę domu jednorodzinnego na działce, którą zakupił przed ślubem, stanowi więc ona jego majątek odrębny. Również wszelkie faktury VAT na zakup materiałów i usług budowlanych podczas budowy domu jednorodzinnego na działce stanowiącej odrębny majątek męża, wystawione były na Jego imię i nazwisko.

Należy w tym miejscu wskazać, że w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania wymienione zostały w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy. I tak za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 26, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Zatem podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości (udziału w nieruchomości) i praw majątkowych, jest fakt wydatkowania środków wyłącznie na enumeratywnie wskazane w ustawie cele mieszkaniowe. Zawarty w art. 21 ust. 25 ustawy katalog wydatków uprawniających do zwolnienia ma charakter zamknięty i w związku z tym tylko wydatkowanie środków na realizację celów w nim wskazanych pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania. Inne wydatki niewymienione w tym katalogu nie będą uprawniały do skorzystania z powyższego zwolnienia.

Ustawodawca uzależnia zatem prawo do skorzystania ze zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie, środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawczyni we wrześniu 2011 r. dokonała sprzedaży #189; udziału w lokalu mieszkalnym, który nabyła wraz z mężem w lutym 2011 r. Lokal ten został sprzedany za kwotę 50 000 zł. Składając zeznanie podatkowe PIT-39 mąż Zainteresowanej zadeklarował wydatkowanie kwoty uzyskanej ze sprzedaży lokalu na własne cele mieszkaniowe, tj. na budowę domu jednorodzinnego na działce wchodzącej w skład Jego majątku odrębnego.

Jak wynika z cytowanego wcześniej art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. Jednak aby Wnioskodawczyni mogła skorzystać ze zwolnienia podatkowego powinna posiadać tytuł własności do budynku, a w przypadku budynku mieszkalnego posiadanie prawa do własności bądź współwłasności nierozerwalnie łączy się z prawem własności lub współwłasności do gruntu, na którym postawiony jest budynek.

Zainteresowana w stanie faktycznym zaznaczyła, że działka, na której wybudowany został dom jednorodzinny stanowi wyłącznie majątek odrębny Jej męża. Nie wspomina natomiast czy dokonała wraz z mężem rozszerzenia wspólności majątkowej o ww. nieruchomość.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis, darowiznę chyba, że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 ww. ustawy), ale też przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Innymi słowy sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich.

Natomiast wg art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380), nieruchomościami są części powierzchni skorupy ziemskiej, stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale związane w gruntem lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem stanowią, co do zasady części składowe gruntu i na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego nie mogą być odrębnym przedmiotem własności. Tak więc własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynek, który jest częścią składową nieruchomości, a więc budynek, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że budynek mieszkalny jest nierozerwalnie związany z gruntem, stąd wnioskować należy, że właścicielem budynku wzniesionego na gruncie jest zawsze właściciel nieruchomości gruntowej, na której budynek został postawiony. Sytuacji tej nie zmienia fakt, że małżonek nie będący właścicielem gruntu dokonuje nakładów na budowę i prace wykończeniowe domu.

W opisanej sytuacji działka, na której mąż Wnioskodawczyni wybudował dom, została nabyta przez niego przed zawarciem związku małżeńskiego, a więc należy do jej odrębnego majątku. Również wszelkie faktury VAT dokumentujące zakup materiałów i usług budowlanych

wystawione zostały na nazwisko Jej męża.

W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy wydatkowanie przez męża Zainteresowanej całej kwoty pochodzącej ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na własne cele mieszkaniowe realizowane na nieruchomości stanowiącej odrębny majątek małżonka, uprawniają Zainteresowaną do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że mąż Wnioskodawczyni środki uzyskane ze sprzedaży swojego udziału we wspólnym lokalu mieszkalnym wydatkował zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na własne cele mieszkaniowe, tj. na budowę domu jednorodzinnego posadowionego na działce wchodzącej w skład Jego majątku odrębnego. Natomiast Zainteresowana środków pochodzących ze sprzedaży własnego udziału w lokalu mieszkalnym nie wydatkowała na cele wskazane w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy, gdyż tytuł własności do nieruchomości posiada wyłącznie Jej mąż, a składniki majątku nabyte przez zawarciem związku małżeńskiego, o które nie została rozszerzona wspólność majątkowa co do zasady nie wchodzą do majątku wspólnego. Nie można zatem stwierdzić, że przysługuje Wnioskodawczyni prawo do skorzystania ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie wypełnia przesłanek przewidzianych w ww. artykule.

Zainteresowana podała co prawa w opisie stanu faktycznego, że prawie cała kwota dochodu wspólnego, tzn. środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego wchodzącego w skład majątku wspólnego małżonków została wydatkowana na cele mieszkaniowe, zaznaczyła jednakże, że zarówno swoją część, jak i część przypadającą za Wnioskodawczynię wydatkował Jej mąż, i to na budowę domu wchodzącego w skład Jego majątku odrębnego, a taki sposób wydatkowania środków pieniężnych otrzymanych z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nie daje podstaw prawnych do skorzystania przez Zainteresowaną ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Wszelkie ulgi i zwolnienia są też wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że w prawie podatkowym w stosunku do wszelkich ulg i zwolnień zabronione jest stosowanie rozszerzającej wykładni przepisów.

Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni mówiącym, że z zapisów art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy nie wynika kto i na co ma wydatkować środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych oraz, że istotny jest sam fakt wydatkowania ww. środków, bez względu na to, czy wydatkowania dokonała Zainteresowana czy Jej małżonek. W opisie zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawczyni wskazała bowiem, że dom jednorodzinny wybudowany został na działce stanowiącej wyłącznie odrębny majątek Jej męża. I o ile nie została o ww. nieruchomość rozszerzona wspólność majątkowa, tytuł własności owej nieruchomości posiada wyłącznie mąż Zainteresowanej. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jasno określa, że wolne od podatku dochodowego są środki pochodzące m.in. ze zbycia nieruchomości przeznaczone na własne cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy. Należy tu wyjaśnić, że zgodnie z art. 21 ust. 26 przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach. Powyższe oznacza, że w momencie wydatkowania środków uzyskanych ze sprzedaży lokalu mieszkalnego (względnie w okresie jaki ustawodawca przewidział na ww. wydatkowanie) musi być spełniony warunek określony tym przepisem - nieruchomość musi stanowić własność bądź współwłasność Wnioskodawczyni. Zainteresowana jednakże prawa własności bądź współwłasności do ww. nieruchomości nie posiada.

Biorąc powyższe uregulowania pod uwagę uznać należy, że nie przysługuje Wnioskodawczyni prawo do skorzystania ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że środki pochodzące ze sprzedaży Jej udziału w lokalu mieszkalnym nie zostały przeznaczone na Jej własny cel mieszkaniowy, gdyż nie przysługuje Jej prawo własności do nieruchomości, na którą owe środki zostały wydatkowane.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.