ILPB2/4511-1-561/16-2/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dochodów zagranicznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dochodów zagranicznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca pracował na terytorium Kanady w dniach: od 17 marca 2014 r. do 9 kwietnia 2014 r. oraz od 4 maja 2014 r. do 9 września 2014 r.; łącznie 160 dni.

Od października 2014 r. do końca roku Wnioskodawca pracował zdalnie z Polski. Pomimo pracy w Kanadzie i w Polsce, wszystkie przelewy były wykonywane z konta spółki zarejestrowanej w (...) USA.

Przychód uzyskany w 2014 r. wyniósł X PLN.

Część środków została przelana na bankowe konto Wnioskodawcy w Polsce z konta firmy w USA, część przelana przez P., a następnie na konto bankowe Wnioskodawcy. Przelewy były dokonywane co miesiąc między kwietniem a grudniem; kwoty różnią się każdego miesiąca. Tytuły przelewów: "Oct 14", Trips Nov 14", "FF Sep" itp.

Charakter wykonywanej przez Wnioskodawcę pracy był szeroki, a zakres obowiązków obejmował: obsługę klienta, doradztwo w zakresie biletów lotniczych, zarządzanie zespołem ekspertów oraz sprzedaż.

Brak było umowy pisemnej. Praca była wykonywana przez Wnioskodawcę w charakterze "contractor", co w realiach polskich może oznaczać zleceniobiorcę lub wykonawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wszystkie przychody uzyskane przez Wnioskodawcę w roku 2014 powinny podlegać zgłoszeniu i opodatkowaniu w Polsce, czy tylko te, które zostały uzyskane z tytułu czynności wykonywanych na terytorium Polski.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem (podpisana w Ottawie dnia 14 maja 2012 r.) (dalej: "Konwencja"), zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie. Dlatego należy uznać, że przychody uzyskane w trakcie pobytu Wnioskodawcy w Kanadzie (jako "contractor") zostały osiągnięte przez przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 7 Konwencji. Z tego też powodu nie powinny one podlegać opodatkowaniu w Polsce, a tym samym nie powinny podlegać zgłoszeniu czy zadeklarowaniu. Z kolei art. 21 ust. 1 pkt (a) Konwencji stanowi, że w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Kanadzie (np. na podstawie art. 7 Konwencji), Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu (b). Jednakże postanowienia art. 21 ust. 1 pkt (b) Konwencji nie mają zastosowania w przypadku Zainteresowanego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym w roku 2014 r. - osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do art. 4a cyt. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 13 pkt 8 cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Stosownie do art. 734 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. W braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie (art. 734 § 2, zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 735 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie. Jeżeli nie ma obowiązującej taryfy, a nie umówiono się o wysokość wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające wykonanej pracy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca pracował na terytorium Kanady w dniach: od 17 marca 2014 r. do 9 kwietnia 2014 r. oraz od 4 maja 2014 r. do 9 września 2014 r.; łącznie 160 dni. Od października 2014 r. do końca roku Wnioskodawca pracował zdalnie z Polski. Pomimo pracy w Kanadzie i w Polsce, wszystkie przelewy były wykonywane z konta spółki zarejestrowanej w (...) USA. Charakter wykonywanej przez Wnioskodawcę pracy był szeroki, a zakres obowiązków obejmował: obsługę klienta, doradztwo w zakresie biletów lotniczych, zarządzanie zespołem ekspertów oraz sprzedaż. Brak było umowy pisemnej. Praca była wykonywana przez Wnioskodawcę w charakterze "contractor", co w realiach polskich może oznaczać zleceniobiorcę lub wykonawcę.

Skoro zatem opisany przez Wnioskodawcę charakter wykonywanych przez niego usług wskazuje na umowę zlecenia, to otrzymywane przez niego ze Stanów Zjednoczonych wynagrodzenie za wykonane usługi należy w świetle przepisów podatkowych zakwalifikować jako przychód z działalności wykonywanej osobiście.

W analizowanej sprawie istotny jest również fakt, że otrzymywane przez Zainteresowanego wynagrodzenie było wypłacane ze Stanów Zjednoczonych Ameryki. To oznacza, że do jego opodatkowania znajduje zastosowanie art. 15 ust. 1 umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178). Zgodnie z jego treścią, dochód osiągnięty przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności może być opodatkowany przez to Umawiające się Państwo. Poza wyjątkami przewidzianymi w ustępie 2 taki dochód będzie zwolniony od opodatkowania przez drugie Umawiające się Państwo.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. umowy, dochód wymieniony w punkcie 1, uzyskany przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw z wykonywania wolnego zawodu o samodzielnym charakterze w drugim Umawiającym się Państwie może być opodatkowany przez drugie Umawiające się Państwo, jeżeli osoba fizyczna przebywa w tym drugim Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy, sięgające łącznie lub przekraczające 183 dni w ciągu roku podatkowego.

Określenie "wolny zawód" obejmuje między innymi samodzielne wykonywanie działalności naukowej, literackiej, artystycznej, jak również samodzielną działalność lekarzy, adwokatów, inżynierów, architektów, lekarzy dentystów, dziennikarzy i innych. (art. 15 ust. 3 ww. umowy).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w analizowanym roku 2014 Wnioskodawca przebywał poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej krócej niż 183 dni, z czego wynika, że wyjątek, o którym mowa w art. 15 ust. 1 umowy nie ma zastosowania w niniejszej sprawie.

Zatem, w sytuacji opisanej we wniosku, dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę ze Stanów Zjednoczonych Ameryki z tytułu działalności wykonywanej osobiście są opodatkowane wyłącznie w Polsce.

Reasumując: na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, że za rok 2014 winny zostać wykazane i opodatkowane w Polsce dochody uzyskane ze Stanów Zjednoczonych Ameryki z tytułu działalności wykonywanej osobiście - zarówno na terytorium Kanady, jak i na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.