ILPB2/4511-1-468/15-4/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2015 r. (data wpływu 12 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 sierpnia 2015 r. (data wpływu 11 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia z Holandii - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia z Holandii.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 30 lipca 2015 r. nr ILPB2/4511-1-468/15-2/TR wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Ponadto, pouczono Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Zainteresowanego nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłane w dniu 30 lipca 2015 r. zostało skutecznie doręczone w dniu 3 sierpnia 2015 r. Natomiast w dniu 11 sierpnia 2015 r. (data nadania 5 sierpnia 2015 r.) wpłynęło pismo stanowiące uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2007 r. przez 2 miesiące pracował w Holandii i był tam ubezpieczony. W 2008 r. Zainteresowany zachorował na udar mózgu. W wyniku tego zdarzenia Wnioskodawca otrzymał rentę chorobową w Polsce. Jednocześnie ZUS przekazał dokumentację Zainteresowanego do oddziału w A. w celu uzyskania świadczenia rentowego z Holandii.

Ubezpieczyciel z Holandii, po otrzymaniu dokumentów dotyczących choroby wypłacił Zainteresowanemu w 2014 r. jednorazowe świadczenie - dodatek z tytułu niezdolności do pracy w wysokości 1 370 Euro oraz dodatkowe odsetki w wysokości 252 Euro (netto).

Przedmiotowy dodatek z tytułu niezdolności do pracy jest wypłacany wg przepisów systemu ubezpieczeń społecznych w Holandii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane świadczenie korzysta w Polsce ze zwolnienia od podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymany dodatek z tytułu niezdolności do pracy nie powinien być opodatkowany w Polsce, ponieważ podatek został pobrany w Holandii (w decyzji są podane kwoty netto). Świadczenie w części dotyczącej odsetek również korzysta w Polsce ze zwolnienia od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 4a cyt. ustawy, przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca posiadający rezydencję podatkową na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, otrzymał świadczenie z tytułu niezdolności do pracy wraz z odsetkami. Przedmiotowe świadczenie wypłacane jest z systemu ubezpieczeń społecznych Holandii. Podatek od powyższego świadczenia został pobrany przez holenderski organ podatkowy.

W związku z tym, że świadczenie jest otrzymywane z Holandii w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Holandią.

Stosownie do art. 18 ust. 1 konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120) z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Polsce).

Stosownie do art. 18 ust. 2 ww. konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta może być również opodatkowana w tym Umawiającym się Państwie, z którego jest ona uzyskiwana, zgodnie z prawem tego Państwa:

W myśl art. 18 ust. 5 ww. konwencji wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie.

W konsekwencji powyższego opodatkowanie świadczenia (dodatek z tytułu niezdolności do pracy) otrzymanego przez Zainteresowanego należy ocenić w świetle art. 18 ust. 5 ww. konwencji.

Postanowienie zawarte w konwencji, że danego rodzaju dochód "może podlegać" opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) należy czytać, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji - zamieszkania).

Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Zatem świadczenia uzyskane z Holandii - o których mowa w art. 18 ust. 5 konwencji - podlegają opodatkowaniu zarówno w Holandii jak i w Polsce.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 23 ust. 5 lit. a ww. konwencji polsko-holenderskiej, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Zgodnie natomiast z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Wobec powyższego, wypłacone według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii świadczenie (dodatek z tytułu niezdolności do pracy) - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - podlega opodatkowaniu zarówno w państwie źródła, tj. Holandii, jak i w państwie miejsca zamieszkania, tj. w Polsce, przy czym należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania - metodę proporcjonalnego odliczenia.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę świadczenie podlega opodatkowaniu, zgodnie z powołanym art. 18 ust. 5 konwencji, zarówno w Holandii jak i w Polsce, przy czym w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy zastosować metodę proporcjonalnego odliczenia.

W odniesieniu natomiast do otrzymanych przez Zainteresowanego odsetek Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdza, co następuje.

Stosownie do art. 22 ust. 1 konwencji znajdującej zastosowanie w przedmiotowej sprawie, dochody osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Skoro omawiana konwencja nie wymienia w żadnym przepisie odsetek od świadczenia z tytułu niezdolności do pracy, ww. wymienione odsetki winny zostać opodatkowane w myśl cyt. artykułu 22 ww. konwencji, a więc podlegają opodatkowaniu tylko w państwie miejsca zamieszkania odbiorcy, a więc w Polsce.

Reasumując stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę świadczenie - dodatek z tytułu niezdolności do pracy podlega opodatkowaniu zarówno w Holandii jak i w Polsce, przy czym aby uniknąć podwójnego opodatkowania należy zastosować metodę proporcjonalnego odliczenia. Natomiast otrzymane odsetki są opodatkowane tylko w Polsce, a więc zastosowania nie znajdzie metoda unikania podwójnego opodatkowania. W konsekwencji powyższego stanowisko Zainteresowanego należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.