ILPB2/4511-1-459/15-4/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu: 7 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z 5 sierpnia 2015 r. (data wpływu: 10 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych delegowania pracowników do Belgii - jest nieprawidłowe - w odniesieniu do pytania pierwszego.

W dniu 7 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych delegowania pracowników do Belgii.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z 29 lipca 2015 r. nr ILPB2/4511-1-459/15-2/TR wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Ponadto, pouczono Zainteresowanego, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie zostało wysłane 29 lipca 2015 r. i skutecznie doręczone 3 sierpnia 2015 r., zaś 10 sierpnia 2015 r. (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego pisma z 5 sierpnia 2015 r. - stanowiącego uzupełnienie wniosku) podanie zostało uzupełnione.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 17 listopada 2014 r. Wnioskodawca zawarł umowę o współpracy z mającą siedzibę na terenie Belgii spółką A. S.A. Zgodnie z umową, zamiarem stron jest współpraca, której istotnym warunkiem jest oddelegowanie pracownika Wnioskodawcy do pracy na terytorium Belgii. Współpraca pomiędzy stronami (a jednocześnie okres oddelegowania pracownika do pracy za granicą) przewidziana jest na okres dwóch lat, tj. do 17 listopada 2016 r.

Do realizacji zadań wynikających z niniejszej umowy wyznaczony został pracownik będący obywatelem polskim, dotychczas rozliczający się z polskim urzędem skarbowym z tytułu podatku dochodowego. Pracownik przez cały okres obowiązywania umowy, tj. od 17 listopada 2014 r. pozostaje pracownikiem Wnioskodawcy. Dodatkowo wskazać należy, że współpraca z A. S.A. stanowi jedynie około 10% ogólnych obrotów Zainteresowanego. Wnioskodawca wypłaca oddelegowanemu pracownikowi należne wynagrodzenie oraz odprowadza składki ubezpieczeniowe na terytorium Polski. Ponadto, siedzibą pracodawcy jest Polska; nie ma on również żadnego oddziału na terytorium Belgii.

Ośrodek interesów życiowych pracownika Wnioskodawcy mieści się w Polsce - pracownik rozlicza się z polskim urzędem skarbowym, otrzymuje wynagrodzenie od pracodawcy mającego siedzibę na terenie Polski, ponadto pracownik jest właścicielem nieruchomości położonej na terenie Polski, a pracę na terenie Belgii traktuje wyłącznie jako oddelegowanie poza stałe miejsce świadczenia pracy, które znajduje się na terytorium Polski.

Jednakże, w związku z oddelegowaniem, okres pobytu pracownika na terytorium Belgii przekroczy 183 dni w roku. W związku z powyższym, wnioskodawca powziął wątpliwość, czy pracownik powinien rozliczać podatek dochodowy w polskim urzędzie skarbowym, czy też jest obowiązany do rozliczenia podatku dochodowego z belgijskimi organami podatkowymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W którym kraju (w Polsce, czy w Belgii) pracownik Wnioskodawcy powinien rozliczać podatek dochodowy.

W wypadku uznania, że pracownik ma obowiązek rozliczania się z belgijskimi organami podatkowymi:

2. Czy obowiązek podatkowy pracownika dotyczący rozliczenia podatku dochodowego na terytorium Belgii powstaje ex lege po upływie 183 kalendarzowych pobytu pracownika na terenie Belgii.

3. W jaki sposób pracownik ma rozliczać się z belgijskimi organami podatkowymi.

4. Od jakiej kwoty ma być odprowadzany podatek dochodowy - od wynagrodzenia pracownika otrzymywanego w Polsce, czy od wysokości faktur wystawionych w Belgii, które zawierają również koszty firmy.

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na cytowane wyżej pytanie nr 1, natomiast w odniesieniu do pytań nr: 2-4 wniosek został załatwiony odrębnym pismem z 18 sierpnia 2015 r. nr ILPB2/4511-1-459/15-5/TR.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy powyższym stanie faktycznym obowiązek podatkowy odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje wyłącznie w Polsce, a pracodawca - jako płatnik - jest zobowiązany do odprowadzenie zaliczek z tytułu tego podatku na rachunek bankowy urzędu skarbowego właściwego dla pracownika według miejsca jego zamieszkania w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a. ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do treści art. 4a powołanej ustawy, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do treści art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednocześnie, na podstawie art. 32 ust. 6 ww. ustawy, zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

W świetle powyższych przepisów dla rozstrzygnięcia, czy Wnioskodawca - jako płatnik - ma obowiązek naliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracowników mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z pracy wykonywanej poza jej terytorium konieczne jest rozstrzygnięcie kwestii, czy dochody te będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z analizy wniosku wynika, że Zainteresowany oddelegował pracownika do pracy w Belgii na okres dwóch lat. Pracownik ten jest obywatelem Polski, jak również posiada w Polsce ośrodek interesów życiowych, a także jest on właścicielem nieruchomości położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przez cały okres trwania oddelegowania, o którym mowa powyżej, pracownik będzie otrzymywał wynagrodzenie od Wnioskodawcy. Ponadto, Zainteresowany nie ma w Belgii żadnego oddziału.

W świetle powyższego, na gruncie badanej sprawy zastosowanie znajdą przepisy Konwencji z dnia 20 sierpnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. konwencji, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie, jeżeli:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. konwencji, wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania na terenie Polski podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Belgii. W takim przypadku dochód ten może być opodatkowany zarówno w Belgii jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast art. 15 ust. 2 ww. konwencji określa wyjątek od powyższej zasady - zgodnie z jego treścią wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki.

Zatem opodatkowanie wynagrodzenia wyłącznie w Polsce ma miejsce w przypadku gdy wynagrodzenie nie jest wypłacane przez pracodawcę mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w Belgii, wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada na terenie Belgii, a pracownicy przebywają na terenie Belgii krócej niż 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym.

Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, że wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 Konwencji, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Belgii) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce), przy zastosowaniu metod unikania podwójnego opodatkowania określonych odpowiednio w art. 23 ust. 2 lit. a) umowy polsko-belgijskiej.

Z zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca oddeleguje pracownika do pracy na terytorium Belgii z zamiarem pobytu powyżej 183 dni. Wynagrodzenie pracownika będzie wypłacane przez pracodawcę, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim państwie (tekst jedn.: w Belgii). Przez cały okres oddelegowania Wnioskodawca będzie posiadał status zakładu pracy w stosunku do ww. pracownika.

W analizowanej sprawie, z uwagi na czas oddelegowania pracownika do pracy w Belgii na okres dwóch lat, Wnioskodawca będący płatnikiem nie jest zobowiązany do dokonywania poboru zaliczek na podatek dochodowy, z uwagi na fakt, że wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Belgii podlega systemowi belgijskiego prawa podatkowego.

Zatem powyższe wynagrodzenie podlega opodatkowaniu tak jak wynagrodzenie pracownika, który przebywa na terenie Belgii więcej niż 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, czyli będzie podlegać ono opodatkowaniu zarówno na terenie Belgii, jak i w Polsce.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce, należy zastosować określoną w art. 23 ust. 2 Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania (metoda proporcjonalnego zaliczenia).

Zgodnie z art. 23 ust. 2 lit. a Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochody lub posiada majątek, które, stosownie do postanowień niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu w Belgii, to Polska zezwoli na:

W jednym i w drugim przypadku odliczenie takie nie może jednak przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od majątku, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która w zależności od przypadku odpowiada tej części dochodu lub majątku, jaka może być opodatkowana w Belgii.

Metoda ta podlega zastosowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Reasumując, stwierdzić należy, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika z tytułu wypłaty wynagrodzenia na rzecz pracownika oddelegowanego do pracy w Belgii. Zgodnie bowiem z zasadą wyrażoną w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ww. Konwencji, wynagrodzenie za pracę jest opodatkowane tam, gdzie praca jest wykonywana. Ponadto, w realiach badanej sprawy zastosowanie znajdzie zasada wskazana w art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do którego zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem, że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.