ILPB2/4511-1-414/15-2/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2015 r. (data wpływu 23 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 30 maja 1992 r. Wnioskodawca kupił wraz z żoną na umowę cywilno-prawną nakłady w postaci murowanego domku letniskowego położonego w ośrodku wypoczynkowym, na dzierżawionym gruncie od miasta i gminy, za kwotę 50 000 000 zł (pięćdziesiąt milionów złotych). Przez wszystkie lata małżonkowie płacili podatek od nieruchomości za budynki i grunty letniskowe. Małżonkowie nie posiadają żadnych rachunków z przeprowadzonych przez te wszystkie lata remontów. Dnia 9 września 2014 r. Wnioskodawca i jego żona sprzedali domek murowany letniskowy za kwotę 60 000 zł (sześćdziesiąt tysięcy złotych).

Wnioskodawca ma wątpliwości czy od ww. sprzedaży należy uiścić podatek, a jeśli tak to w jaki sposób go obliczyć. Jeśli podstawą przelicznika miałaby być denominacja z 1995 r. - w takim wypadku okazałoby się, że za domek małżonkowie zapłacili tak mało realistyczną i absurdalnie niską kwotę w wysokości 5 000 zł, że byliby bardzo takim sposobem przeliczenia pokrzywdzeni.

W momencie kupna tego domku, tj. 30 maja 1992 r. małżonkowie zapłacili bardzo wysoką kwotę w wysokości 50 000 000, co było w owym czasie (kiedy średnia pensja wynosiła 2 935 000 zł) 17-krotną pensją krajową i na ową kwotę składać się musiała z powodu jej wysokości ich cała liczna rodzina. W momencie sprzedaży za kwotę 60 000 zł, małżonkowie otrzymali 12 średnich krajowych, czyli dużo mniej od ceny zakupu, pomijając liczne remonty, na które oczywiście nie posiadają rachunków. Pomimo tego logika wskazuje, iż przez tyle lat było ich kilkanaście. Innymi słowy małżonkowie byliby niesamowicie pokrzywdzeni, jeżeli miałby być wprowadzony taki przelicznik, pomijając fakt, iż nie powinien być on zastosowany, gdyż wszedł w życie 2 lata później w całkowicie innych realiach gospodarczych. W tym wypadku jeśli by była taka potrzeba można by zastosować przelicznik według aktualnych cen usług i innych rzeczy w owym czasie.

Domek letniskowy nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, a tylko w celach rekreacyjnych dla rodziny. Na podstawie polskiej klasyfikacji obiektów budowlanych domek letniskowy był budynkiem niemieszkalnym.

W momencie kupna domek nazywał się domkiem letniskowym, czyli nieruchomością i tak się powinien on w dalszym ciągu nazywać, a nie nakładem, którą to nazwę wprowadzono później.

Przez te wszystkie lata małżonkowie płacili podatek od nieruchomości na co mają pokwitowania - na owych kwitach jest używane jest również określenie "podatek od nieruchomości", a nie "podatek od nakładów".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy należy się uiszczenie podatku za sprzedaż domku letniskowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatek od tej transakcji się nie należy, ponieważ domek był użytkowany jako letniskowy przez 22 lata i małżonkowie zbyli go za kwotę mniejszą, niż cena nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że dnia 30 maja 1992 r. Wnioskodawca kupił wraz z żoną na umowę cywilno-prawną nakłady w postaci murowanego domku letniskowego położonego w ośrodku wypoczynkowym, na dzierżawionym gruncie od miasta i gminy, za kwotę 50 000 000 zł. Dnia 9 września 2014 r. Wnioskodawca i jego żona sprzedali domek murowany letniskowy za kwotę 60 000 zł.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości w myśl zasady wyrażonej w art. 48 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tą zasadą wszystko, co jest trwale związane z gruntem stanowi jego część składową i nie może być odrębnym przedmiotem obrotu prawnego. Nieruchomości budynkowe stanowią natomiast budynki trwale z gruntem związane, które na podstawie przepisów szczególnych są odrębnym od gruntu przedmiotem własności. Przepisy szczególne określają przy tym relację tego prawa, do prawa do nieruchomości, na której budynek został wzniesiony. Ze względu na treść art. 235 § 1 Kodeksu cywilnego, odrębną własność mogą stanowić budynki wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gminy przez wieczystego użytkownika.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w wyniku zawartej przez Wnioskodawcę umowy sprzedaży nie nastąpiło przeniesienie na rzecz nabywcy własności domku, gdyż Wnioskodawcy takie prawo nie przysługiwało. Wynika to stąd, że teren, na którym znajduje się domek był dzierżawiony od miasta i gminy, a więc Wnioskodawca był jedynie jego dzierżawcą. Wnioskodawca nie był właścicielem ani wieczystym użytkownikiem gruntu, lecz wyłącznie osobą, która zakupiła nakłady w postaci domku na gruncie należącym do miasta i gminy. W tej sytuacji nie doszło zatem do odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz do sprzedaży nakładów w postaci domku znajdującego się na cudzym gruncie. W związku z tym, dokonaną przez Wnioskodawcę transakcję sprzedaży należy zakwalifikować jako sprzedaż prawa majątkowego określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

W myśl art. 18 ww. ustawy za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte powyżej wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności". Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych, w tym także z odpłatnego zbycia praw majątkowych jakimi są nakłady poniesione na zakup domku znajdującego się na cudzym gruncie.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

* zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami,

* nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów,

* zostały w sposób prawidłowy udokumentowane i poniesione przez podatnika a nie inne osoby.

W przedmiotowej sprawie do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć można wydatki poniesione na zakup domku letniskowego, natomiast wszelkie inne kwoty wydatkowane na domek, przeznaczone na jego remont lub modernizację w przypadku Wnioskodawcy nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, bowiem Wnioskodawca nie posiada dokumentów potwierdzających poniesienie tych wydatków. Natomiast prawidłowe udokumentowanie poniesionych przez podatnika wydatków jest warunkiem koniecznym do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się do sposobu ustalenia wysokości ww. kosztów zauważyć należy, iż wydatki na zakup domku poniesione w 1992 r., a więc według wartości obowiązującej przed denominacją, uwzględnia się w kwocie odpowiadającej po denominacji.

Zgodnie bowiem z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz. U. Nr 84, poz. 386 z późn. zm.) wszelkie prawa majątkowe, a także zobowiązania i należności pieniężne powstałe przed datą 1 stycznia 1995 r., a płatne po tej dacie - podlegają przeliczeniu w stosunku określonym w art. 2 ust. 2 przedmiotowej ustawy. W szczególności przeliczeniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, podlegają: wynagrodzenia za pracę, emerytury, renty, inne należności wynikające z praw i zobowiązań majątkowych (publicznych i prywatnych) bez względu na tytuł ich powstania, wartości materiałów i surowców, wkładów oszczędnościowych, lokat i depozytów bankowych.

Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy o denominacji złotego, nowa jednostka pieniężna, będzie miała wartość równą 10.000 starych złotych, co oznacza, iż Wnioskodawca ustalając koszty uzyskania przychodu w części przypadającej na niego, powinien kwotę poniesionych wydatków w części przypadającej na Wnioskodawcę podzielić przez 10 000 zł.

Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z innymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych określonych w art. 27 tej ustawy.

Stosownie do treści art. 45 ust. 1 powołanej ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. W tym samym terminie należy wpłacić należny z tego tytułu podatek (art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Reasumując, dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż nakładów w postaci domku stanowi przychód z tytułu odpłatnego zbycia praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskany z przedmiotowej sprzedaży w części przypadającej na Wnioskodawcę, tj. kwota stanowiąca różnicę pomiędzy ceną uzyskaną ze sprzedaży, a kosztami uzyskania przychodu, poniesionymi w celu jego uzyskania, z uwzględnieniem denominacji złotego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.