ILPB2/4511-1-30/15-4/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2015 r. (data wpływu 12 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lutego 2015 r. (data wpływu 11 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymywanego dodatku - jest prawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymywanego dodatku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest obywatelką Danii mieszkającą na stałe w Danii. Jej pobyt w Polsce jest tymczasowy, a ośrodek jej interesów życiowych jest w Danii. Od 1 października 2014 r. Zainteresowana jest zatrudniona na umowę o pracę na czas określony (do 31 września 2017 r.) jako lektor języka duńskiego. Ponieważ Wnioskodawczyni jest lektorem wysłanym do pracy na przez duńskie Ministerstwo otrzymuje z tego ministerstwa dodatek w formie pieniężnej. Jest to uregulowane rozporządzeniem Ministra z dnia 10 czerwca 2014 r. dotyczącego lektorów wysyłanych do pracy za granicą. Zgodnie z decyzją Ministerstwa Finansów Danii z dnia 21 listopada 2006 r. dodatek ten nie jest opodatkowany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wspomniany wyżej dodatek jest opodatkowany w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma ona obowiązku płacić z tego tytułu podatku dochodowego w Polsce, a w związku z tym składać w Polsce zeznania o osiągniętych dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Z kolei stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Danii. Jej pobyt w Polsce jest tymczasowy, a ośrodek jej interesów życiowych jest w Danii. Od 1 października 2014 Zainteresowana jest zatrudniona na umowę o pracę na czas określony (do 31 września 2017 r.) jako lektor języka duńskiego. Ponieważ Wnioskodawczyni jest lektorem wysłanym do pracy przez duńskie Ministerstwo otrzymuje z tego ministerstwa dodatek w formie pieniężnej. Jest to uregulowane rozporządzeniem Ministra z dnia 10 czerwca 2014 r. dotyczącego lektorów wysyłanych do pracy za granicą. Zgodnie z decyzją Ministerstwa Finansów Danii z dnia 21 listopada 2006 r. dodatek ten nie jest opodatkowany.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368), z uwzględnieniem postanowień artykułów 15, 17 i 18 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednocześnie jednak w myśl art. 18 ust. 1 ww. Konwencji:

a. Pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

b. Jednakże pensje, płace i inne tego rodzaju wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli usługi są świadczone w tym Państwie, a osoba świadcząca te usługi ma miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie, i która:

Zatem, z uwagi na to, że przedmiotowy dodatek wypłacany jest w związku z wysłaniem Wnioskodawczyni do pracy przez duńskie Ministerstwo, a wypłata dodatku uregulowana została rozporządzeniem Ministra z dnia 10 czerwca 2014 r. dotyczącego lektorów wysyłanych do pracy za granicą, środki otrzymywane przez Zainteresowaną z ww. tytułu podlegają opodatkowaniu tylko w Danii.

W związku z tym przedmiotowy dodatek nie jest opodatkowany w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.