ILPB2/4511-1-261/16-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2016 r. (data wpływu 1 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 1 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W maju 2015 r. zapadł wyrok sądu rozwiązujący małżeństwo P. (Wnioskodawca) z B. Z małżeństwa jest dwójka małoletnich dzieci: A. (data urodzenia: 2008 r.) i W. (data urodzenia: 2010 r.). W wyroku sądowym sąd powierza wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi A. i W. matce B. ograniczając władzę rodzicielską Wnioskodawcy do współdecydowania w najistotniejszych sprawach dzieci. Na rzecz dzieci zostały zasądzone alimenty w wysokości po 750 zł miesięcznie na każde dziecko, ustalono również sposób kontaktu dzieci z ojcem: tygodnie parzyste od piątku godz. 18:00 do niedzieli godz. 18:00, drugi dzień świąt Bożego Narodzenia i drugi dzień świąt Wielkiejnocy, przez drugi tydzień ferii zimowych i pierwsze dwa tygodnie wakacji letnich, odbiór dzieci w obecności kuratora sądowego na koszt obu stron w równych częściach. Jak podaje Wnioskodawca z matką dzieci jest brak jakiegokolwiek porozumienia w kwestii odliczenia ulgi podatkowej. Matka dzieci utrudnia z nimi kontakt, mimo obecności kuratora do przekazania dzieci dochodzi bardzo rzadko, nastawia je przeciwko ojcu. W 2015 r. ojciec miał dzieci kilka razy, ostatnio dwa tygodnie na wakacje w 2015 r. Wnioskodawca cały czas jeździ w wyznaczone terminy kontaktu po dzieci, ale dzieci nie dostaje. Jeździ do szkoły, przedszkola i interesuje się dziećmi. Matka dzieci chce bardziej ograniczyć kontakty dzieci z ojcem i wykluczyć obecność kuratora (sprawa sądowa). Obecnie Wnioskodawca jest w związku nieformalnym, z którego ze swoją partnerką ma trzecie dziecko (córka Maja, data urodzenia: 2014 r.), które wspólnie wychowują. Wnioskodawca nadmienia, że nie wie jak i w jaki sposób rozlicza ulgę była żona. Nie odpowiada na prośby Wnioskodawcy w kwestii rozliczania ulgi. Wnioskodawca wskazuje, że chciałby skorzystać z ulgi na dwoje pierwszych dzieci. Wskazuje, że nie jest pozbawiony praw do dzieci, a jeśli tylko jest możliwość i uda się je dostać to sprawuje na nimi opiekę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy i w jakiej części w opisanej sprawie Wnioskodawca może odliczyć ulgę podatkową na dzieci z pierwszego związku, które mieszkają z matką.

2. W jakiej kwocie Wnioskodawca może odliczyć ulgę podatkową na trzecie dziecko, które wychowuje wspólnie z jego matką.

Zdaniem Wnioskodawcy odliczenie ulgi podatkowej na dzieci z małżeństwa przysługuje jemu w wysokości po 50% kwoty obowiązującej na każde dziecko oraz w wysokości 100% na trzecie dziecko z obecnego związku, które wychowuje z jego matką.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082 z późn. zm.) władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom. W przypadkach, o których mowa w art. 93 § 2, tj. jeżeli wymaga tego dobro dziecka, sąd w wyroku ustalającym pochodzenie dziecka może orzec o zawieszeniu, ograniczeniu lub pozbawieniu władzy rodzicielskiej jednego lub obojga rodziców. Przepisy art. 107 i art. 109-111 stosuje się odpowiednio. Stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, iż separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Jak stanowi art. 107 § 1 i 2 Kodeksu,

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do dzieci obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu.

Kwotę ulgi rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Jak wynika z treści wniosku w 2015 r. małżeństwo Wnioskodawcy zostało rozwiązane przez rozwód. Z tego związku Wnioskodawca posiada dwoje małoletnich dzieci. W wyroku sądowym sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej matce dzieci i jednocześnie ograniczył władzę rodzicielską Wnioskodawcy do współdecydowania w najistotniejszych sprawach dzieci. Na rzecz dzieci zostały zasądzone alimenty w wysokości po 750 zł miesięcznie na każde dziecko, ustalono również sposób kontaktu dzieci z ojcem: tygodnie parzyste od piątku godz. 18:00 do niedzieli godz. 18:00, drugi dzień świąt Bożego Narodzenia i drugi dzień świąt Wielkiejnocy, przez drugi tydzień ferii zimowych i pierwsze dwa tygodnie wakacji letnich.

Obecnie Wnioskodawca jest w związku nieformalnym, z którego ze swoją partnerką ma trzecie dziecko (córka Maja, data urodzenia: 5 kwietnia 2014 r.), które wychowuje wspólnie z jego matką. Wnioskodawca wskazuje, że nie jest pozbawiony praw do dzieci, a jeśli tylko jest możliwość i uda się je dostać to sprawuje na nimi opiekę.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów należy uznać, że w sytuacjach, o których mowa w pytaniu nr 1 i nr 2 Wnioskodawcy przysługuje ulga, o której mowa w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednak należy wskazać, że w powołanym art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zdanie drugie - ustawodawca dał rodzicom możliwość wyboru, w jaki sposób dokonają odliczeń kwoty przysługującej im ulgi prorodzinnej. Istotne jest jednak to, aby odliczona kwota przez oboje rodziców nie przekroczyła rocznego limitu ulgi określonego ustawą. W związku z tym - w realiach analizowanej sprawy - z tytułu wykonywania władzy rodzicielskiej w odniesieniu do dwójki małoletnich dzieci pochodzących z małżeństwa Wnioskodawcy jest możliwe skorzystanie z odliczenia od podatku przez Wnioskodawcę w sposób wskazany we wniosku, czyli w częściach równych.

Analogicznie, tj. jako prawidłowe należy ocenić stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości skorzystania z omawianej ulgi w związku z wykonywanie władzy rodzicielskiej w odniesieniu do trzeciego dziecka. Należy jednak zaznaczyć, że Wnioskodawca będzie miał taką możliwość tylko wówczas, gdy matka dziecka nie będzie chciała w ogóle skorzystać z analizowanej preferencji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.