ILPB2/4511-1-252/16-3/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2016 r. (data wpływu 29 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2016 r. (data wpływu 8 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będąc wykonawcą budowlanym został zmuszony odebrać swoją zapłatę za usługi budowlane wykonane dla dewelopera w mieszkaniu o powierzchni 37,09 m². W związku z powyższym Zainteresowany przystąpił do wykończenia mieszkania, w którym położono podłogi, wykonano łazienkę i stałą zabudowę meblową (tekst jedn.: kuchnię z aneksem) wkomponowaną w przestrzeń międzyściankową. Tym samym mieszkanie nadawało się do zamieszkania i siłą rzeczy wartość jego wzrosła.

Wnioskodawca poinformował, że w dniu 24 marca 2010 r., na podstawie aktu notarialnego nabył mieszkanie w stanie deweloperskim.

Po roku użytkowania Wnioskodawca był zmuszony mieszkanie sprzedać na rynku wtórnym. Niestety wydatek w postaci stałej zabudowy (której nie można zdemontować i zastosować w innym miejscu bez jej zniszczenia) nie został przez urząd skarbowy zakwalifikowany jako wydatek podwyższający standard a zarazem wartość nabytego mieszkania.

W związku z powyższym powstało zobowiązanie podatkowe w postaci podatku dochodowego wyliczone między kosztem zakupu mieszkania w stanie developerskim a jego sprzedażą w stanie wykończonym (bez uwzględnienia wykonanej stałej zabudowy kuchennej udokumentowanej fakturą VAT) co jest zaprzeczeniem w ocenie Wnioskodawcy racjonalnego podejścia do faktów i dla niego jako podatnika krzywdzące.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Dlaczego nie zakwalifikowano Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodu stałej zabudowy meblowej kuchni wykonanej według indywidualnego projektu wpasowanej w stałe elementy międzyściankowe z wycięciami w blatach na stronie kominowej i obniżeniu wnęki wentylacyjnej oraz stałym podmurowaniu i przymocowaniu górnych szafek.

Zdaniem Wnioskodawcy, podejmując wykończenie stanu developerskiego zakupionego mieszkania jako podatnik nie przypuszczał, że nakłady przez niego poczynione mogą nie zostać uwzględnione do podniesienia wartości mieszkania w razie jego odsprzedaży. Zainteresowany wskazuje, że chodzi o stałą zabudowę meblową kuchni, międzyściankową, według projektu indywidualnego uwzględniającego wszelkie niestandardowe wycięcia, załamania i wymiary. Mocowanie niektórych segmentów zabudowy wykonane jest w sposób współnośny ze ściankami działowymi. Całość tej indywidualnej zabudowy meblowej nie może być zdemontowana bez częściowego jej uszkodzenia i przeniesiona gdzie indziej ze względu na jej indywidualny charakter. Dlatego też Zainteresowany uważa, że zabudowa ta spełnia w każdym punkcie definicję zabudowy stałej takie jak np. płytki ceramiczne, panele podłogowe, szafy wnękowe, kabiny prysznicowe i inne stałe elementy dla danego mieszkania.

W ocenie Wnioskodawcy nieuwzględnienie tego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest dla niego jako podatnika krzywdzące gdyż urząd karze Wnioskodawcę podatkiem za dochód, którego nigdy nie uzyskał. Niezaliczenie tego typu wydatku (faktycznie poniesionego i udokumentowanego poprzez fakturę VAT) w oczach każdego podatnika może mieć wymiar antyedukacyjny i prowadzić może do zaniżania cen transakcyjnych przez podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że jeżeli sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw majątkowych określonych w tym przepisie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Zgodnie z treścią art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Ponieważ pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, podatek od czynności cywilnoprawnych. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo - skutkowy.

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy jednak utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, zasady ustalania których uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d.

Stosownie do art. 22 ust. 6c ww. ustawy koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (art. 22 ust. 6f).

Wątpliwość Wnioskodawcy wzbudziła - przy sprzedaży mieszkania - kwestia zaliczenia do koszów uzyskaniu przychodu wydatków poniesionych z tytułu stałej zabudowy meblowej (tekst jedn.: kuchni z aneksem) wkomponowanej w przestrzeń międzyściankową wykonaną według indywidualnego projektu.

W świetle powyższego, definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości lub prawa majątkowego oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Koszt nabycia, co do zasady określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości lub prawa majątkowego. Takim kosztem będzie również koszt aktu notarialnego.

Ponadto, do katalogu kosztów uzyskania przychodu w świetle art. 22 ust. 6c ww. ustawy, należy również zaliczyć udokumentowane koszty wytworzenia oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości, poczynione w czasie jej posiadania.

Podkreślenia wymaga, że nie stanowią nakładów zwiększających wartość lokalu wydatki poniesione na jego umeblowanie czy wyposażenie. Tego rodzaju wydatki nie mogą zatem zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w rozpatrywanej sprawie.

Reasumując należy stwierdzić, że ustalając dochód z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego Wnioskodawca nie może zaliczyć w koszty uzyskania przychodu wydatków poniesionych na stałą zabudowę meblową kuchni wykonaną według indywidualnego projektu, wpasowaną w stałe elementy międzyściankowe z wycięciami w blatach na stronie kominowej i obniżeniu wnęki wentylacyjnej oraz stałym podmurowaniu i przymocowaniu górnych szafek, gdyż nie stanowią one nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowią one jedynie koszty wyposażenia tego mieszkania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.