ILPB2/4511-1-158/15-2/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Krystyny Gruchot, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2015 r. (data wpływu 13 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 13 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni mieszka w domu jednorodzinnym, którego właścicielami jest Ona i jej syn. Oboje są osobami niepełnosprawnymi - całkowicie niezdolnymi do pracy oraz niezdolnymi do samodzielnej egzystencji. W dniu 19 sierpnia 2014 r. Zainteresowana zakupiła kocioł węglowy, opalany paliwem stałym z automatycznym podajnikiem paliwa, o wartości 5 700 zł (faktura VAT z dnia 19 sierpnia 2014 r.). Kotłem tym Zainteresowana zastąpiła posiadany stary piec c.o., który wymagał codziennego rozpalania, stałej kontroli i ręcznego uzupełniania opału, ok. 30 - 40 kg dziennie. Codzienne ranne rozpalanie pieca było często wykonywane przez osoby trzecie. Jednak w ciągu dnia z uwagi na to, że Zainteresowana ma trudności w poruszaniu się dochodziło do wygaśnięcia ognia (przy braku uzupełnienia opału) lub do zagotowania wody w piecu (przy zbyt mocnym rozpaleniu). Ogrzewanie starym piecem wiązało się z ryzykiem nieszczęśliwych wypadków np. wybuchem kotła lub zaczadzeniem. Kilkurazowe zejście do kotłowni (pokonanie 12 stopni w jedną stronę), aby stale kontrolować piec, kosztowało Wnioskodawczynię wiele wysiłku. Stan zdrowia Zainteresowanej w ostatnich latach bardzo się pogorszył, m.in. przez ciężką pracę jaką jest dodawanie opału. Od ponad 20 lat Zainteresowana choruje na wielostawową chorobę zwyrodnieniową. Obecnie jest ona bardzo zaawansowana z następczymi zmianami wytwórczymi w całym kręgosłupie, stawach biodrowych, kolanach z następczym zespołem bólowym znacznie ograniczającym poruszanie. Wnioskodawczyni porusza się tylko po mieszkaniu przy pomocy chodzika lub kul ortopedycznych. Mimo leczenia i ciągłej rehabilitacji choroba ciągle postępuje. W 2012 r. Zainteresowana poddała się operacji - endoproteza stawu kolanowego, mając nadzieję na poprawę sprawności. Niestety choroba nadal postępuje, stan Wnioskodawczyni pogarsza się z każdym dniem. Zainteresowana nie jest w stanie palić w piecu, aby utrzymać stałą temperaturę w mieszkaniu.

Syn Wnioskodawczyni, od urodzenia choruje na dziecięce porażenie mózgowe, niedowład kończyn dolnych, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa, wrodzone zwichnięcie stawu biodrowego prawego, nadciśnienie tętnicze, wielopoziomowa dyskopatia szyjna, sarkoidoza II i zaburzenia nerwicowe. W 2013 r. poddał się operacji kręgów szyjnych, które uciskały rdzeń kręgowy mogąc spowodować w każdej chwili przerwanie rdzenia. Operacja ta tylko częściowo przywróciła niektóre funkcje życiowe, takie jak utrzymywanie potrzeb fizjologicznych. Pomimo pobytów na turnusach rehabilitacyjnych, codziennych ćwiczeniach nadal porusza się przy pomocy dwóch kul ortopedycznych.

Przy obecnym stanie zdrowia nie jest możliwe, aby Wnioskodawczyni lub jej syn mogli palić w piecu. Przy wspomnianych chorobach oraz schorzeniach, wymagane jest ciepło w mieszkaniu. Każde zmarznięcie powoduje zesztywnienie stawów i nasilenie bólu i tak często nie do zniesienia. Nowy kocioł zapewnia stałą temperaturę w mieszkaniu, nie wymaga ciągłej kontroli, a uzupełnienie opału i czyszczenie wykonują osoby trzecie dwa razy w tygodniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć od podstawy opodatkowania wydatki na zakup pieca c.o. w ramach ulgi rehabilitacyjnej, określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakup pieca, który zapewnia stałą temperaturę w mieszkaniu, który nie wymaga stałego nadzoru, codziennego rozpalania, uzupełniania opału, czyszczenia jest niezbędny dla ułatwiania czynności życiowych osobom niepełnosprawnym, takim jak Wnioskodawczyni i Jej syn, tym bardziej, że nowy kocioł obsługiwany jest 2 razy w tygodniu przez osoby trzecie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Katalog wydatków na cele rehabilitacyjne zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy. Wśród wymienionych tam wydatków ustawodawca wymienił m.in. wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy).

Rozpatrując, czy wydatki poniesione na zakup pieca c.o. mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy rozpocząć od ustalenia znaczenia użytych w przepisie pojęć "adaptacja" i wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu "adaptacja" to "przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast "wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją mieszkania jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania (domu) - to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną - całkowicie niezdolną do pracy oraz niezdolną do samodzielnej egzystencji. Od ponad 20 lat Zainteresowana choruje na wielostawową chorobę zwyrodnieniową. Obecnie jest ona bardzo zaawansowana z następczymi zmianami wytwórczymi w całym kręgosłupie, stawach biodrowych, kolanach z następczym zespołem bólowym znacznie ograniczającym poruszanie. Wnioskodawczyni porusza się tylko po mieszkaniu przy pomocy chodzika lub kul ortopedycznych. Mimo leczenia i ciągłej rehabilitacji choroba ciągle postępuje. W 2012 r. Zainteresowana poddała się operacji - endoproteza stawu kolanowego, mając nadzieję na poprawę sprawności. Niestety choroba nadal postępuje, stan Wnioskodawczyni pogarsza się z każdym dniem. Zainteresowana nie jest w stanie palić w piecu, aby utrzymać stałą temperaturę w mieszkaniu.

W dniu 19 sierpnia 2014 r. Zainteresowana zakupiła kocioł węglowy, opalany paliwem stałym z automatycznym podajnikiem paliwa, o wartości 5 700 zł (faktura VAT z dnia 19 sierpnia 2014 r.). Kotłem tym Zainteresowana zastąpiła posiadany stary piec c.o., który wymagał codziennego rozpalania, stałej kontroli i ręcznego uzupełniania opału, ok. 30 - 40 kg dziennie.

W świetle powyższego, należy uznać, że na gruncie rozpatrywanej sprawy powyższe wydatki stanowią zarówno wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego, jak i jego wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni.

Wysokość wydatków na zakup nowego pieca ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy).

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni wskazała, że posiada fakturę dotyczącą tego zakupu.

Stosownie do postanowień art. 26 ust. 7b ww. ustawy wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Natomiast w myśl art. 26 ust. 7f ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni jest uprawniona do odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków związanych z zakupem pieca c.o.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni zgodnie z którym zakup pieca powoduje ułatwienie czynności życiowych osobie niepełnosprawnej, takiej jak Wnioskodawczyni, a tym samym spełnia przesłanki do odliczenia, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.