ILPB2/4511-1-1028/15-2/MKI

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej - jest prawidłowe.

W dniu 19 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych z tytułu zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej "Bank"), zawarł z towarzystwem ubezpieczeniowym (dalej "Ubezpieczyciel") umowę ubezpieczenia (dalej "Umowa").

Na podstawie Umowy, ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej (OC) zostały objęte wszystkie osoby fizyczne, które należą do co najmniej jednej z następujących grup (dalej "Ubezpieczeni"):

Ubezpieczonymi są zatem nie tylko członkowie Zarządu i Rady Nadzorczej Banku, ale również inni niż członkowie Zarządu pracownicy Banku (Bank zatrudnia wszystkich członków Zarządu na podstawie umowy o pracę), wymienieni powyżej w pkt (2) i (3).

Zarówno w Umowie, jak i wystawionej na jej potwierdzenie polisie Ubezpieczeni nie są wymienieni imiennie. Tożsamość oraz liczba Ubezpieczonych może podlegać w okresie trwania Umowy wielokrotnym zmianom (np. poprzez powołanie / odwołanie członka Zarządu / Rady Nadzorczej, nawiązanie / rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem objętym ubezpieczeniem).

Jeżeli dojdzie do zmiany osoby należącej do kręgu Ubezpieczonych, jej następca zostanie objęty ochroną od chwili objęcia danej funkcji (np. funkcji członka Zarządu, funkcji pracownika na innym niż członek Zarządu stanowisku kierowniczym). Do takich zmian może dojść w trakcie trwania Umowy wielokrotnie.

Suma gwarancyjna jest stała, a wysokość składki ubezpieczeniowej ma charakter ryczałtowy, tj. niezależny od ilości osób Ubezpieczonych, ani też od okresu, w którym określona osoba znajdzie się w grupie Ubezpieczonych. Objęcie ubezpieczeniem lub wyłączenie z ubezpieczenia konkretnej osoby Ubezpieczonego nie będzie miało wpływu na wysokość składki.

Bank nie zwracał się do osób, które w momencie zawarcia Umowy lub w trakcie jej trwania znajdą się w kręgu Ubezpieczonych, o wyrażenie zgody na zaliczenie ich do tego kręgu.

Ubezpieczenie dotyczy odpowiedzialności cywilnej wobec poszkodowanych, którymi mogą być Bank lub osoba trzecia, która poniesie szkodę na skutek "nieprawidłowego działania" Ubezpieczonych.

Ubezpieczenie dotyczy szkód wynikających z:

Wszelkie płatności na rzecz Ubezpieczyciela wynikające z Umowy, w szczególności składki ubezpieczeniowe, ponoszone są przez Bank i nie obciążają w żaden sposób Ubezpieczonych.

Umowa została zawarta na czas określony i będzie mogła być przedłużana na kolejne okresy. Okres odpowiedzialności upływać będzie z końcem Umowy, a w przypadku, jeżeli Bank nie odnowi Umowy oraz nie zawrze podobnej umowy z innym ubezpieczycielem, zastosowanie znajdzie 36 - miesięczny okres dodatkowy. Dla ustępujących członków Zarządu, okres ten wyniesie 72 miesiące.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czy przepisy ustawy o p.d.o.f., w szczególności art. 11 ust. 1-2b w zw. z art. 12 ust. 1 i 3 i art. 13 pkt 7 i w zw. z art. 31 i art. 41 ust. 1, należy interpretować w ten sposób, że Ubezpieczeni w związku z zawarciem i realizacją przez Bank Umowy nie uzyskają przychodu (w szczególności przychodu "z innego nieodpłatnego świadczenia"), w związku czym na Banku nie ciąży obowiązek płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy

Przepisy ustawy o p.d.o.f., w szczególności art. 11 ust. 1-2b w zw. z art. 12 ust. 1 i 3 i art. 13 pkt 7 i w zw. z art. 31 i art. 41 ust. 1, należy interpretować w ten sposób, że Ubezpieczeni w związku z zawarciem i realizacją przez Bank Umowy nie uzyskają przychodu (w szczególności przychodu "z innego nieodpłatnego świadczenia"), w związku z czym na Banku nie ciąży obowiązek płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Kluczowe znaczenie dla wykładni przepisów ustawy o p.d.o.f., których dotyczy niniejszy wniosek, w szczególności przepisów art. 11 ust. 1 2a przewidujących opodatkowanie przychodów z innych nieodpłatnych świadczeń", ma treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego (TK) z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, zgodnie z którym: "Art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy <...>, rozumiane w ten sposób, że "inne nieodpłatne świadczenie" oznacza wyłącznie przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości, otrzymane przez pracownika, są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej."

W uzasadnieniu ww wyroku TK stwierdził, że za przychód pracownika z "innych nieodpłatnych świadczeń" mogą zostać uznane wyłącznie świadczenia, w odniesieniu do których łącznie zostaną spełnione następujące przesłanki:

Analiza powyższych przesłanek w odniesieniu do zdarzenia przedstawionego we wniosku prowadzi do następujących wniosków:

ad. (1)

Bank nie zwracał się do osób, które w momencie zawarcia Umowy lub w trakcie jej trwania znajdą się w kręgu Ubezpieczonych o wyrażenie zgody na zaliczenie ich do tego kręgu.

Przesłanka (1) nie jest zatem spełniona.

ad. (2)

Świadczenie w postaci wykupienia przedmiotowego ubezpieczenia przez Bank jest spełnione nie tylko w interesie Ubezpieczonych (zostali oni objęci ochroną ubezpieczeniową), ale również w interesie Banku. Bank bowiem zawierając Umowę w istocie zabezpieczył się przed ryzykiem, iż w przypadku wyrządzenia mu przez osoby należące do kręgu Ubezpieczonych szkody (w sytuacjach określonych w Umowie) nie otrzymałby odszkodowania z uwagi na brak po stronie tych osób wystarczających środków.

Przesłanka (2) nie jest zatem spełniona.

ad. (3)

Korzyść, którą uzyskali Ubezpieczeni w zw. z objęciem ich ochroną ubezpieczeniową nie jest wymierna i nie może zostać przypisana indywidualnemu Ubezpieczonemu, ponieważ jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich osób należących, z racji pełnionych funkcji, do grup wchodzących w skład kręgu Ubezpieczonych. Jak wskazano bowiem w opisie stanu faktycznego:

* Zarówno w Umowie, jak i wystawionej na jej potwierdzenie polisie Ubezpieczeni nie są wymienieni imiennie. Tożsamość oraz liczba Ubezpieczonych może podlegać w okresie trwania Umowy wielokrotnym zmianom (np. poprzez powołanie / odwołanie członka Zarządu / Rady Nadzorczej, nawiązanie / rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem objętym ubezpieczeniem).

* Jeżeli dojdzie do zmiany osoby należącej do kręgu Ubezpieczonych, jej następca zostanie objęty ochroną od chwili objęcia danej funkcji (np. funkcji członka Zarządu, funkcji pracownika na innym niż członek Zarządu stanowisku kierowniczym). Do takich zmian może dojść w trakcie trwania Umowy wielokrotnie.

* Suma gwarancyjna jest stała, a wysokość składki ubezpieczeniowej ma charakter ryczałtowy, tj. niezależny od ilości osób Ubezpieczonych, ani też od okresu, w którym określona osoba znajdzie się w grupie Ubezpieczonych. Objęcie ubezpieczeniem lub wyłączenie z ubezpieczenia konkretnej osoby Ubezpieczonego nie ma wpływu na wysokość składki.

Przesłanka (3) nie jest zatem spełniona.

Wobec powyższego należy uznać, że w przypadku opisanym w niniejszym wniosku przesłanki (1) - (3) nie są spełnione. W konsekwencji należy uznać, że w świetle przytoczonego wyroku TK Ubezpieczeni nie uzyskali przychodu w związku z objęciem ich ubezpieczeniem na podstawie Umowy zawartej przez Bank.

TK odniósł się w swoim wyroku jedynie do przychodów ze stosunku pracy. Nie wszystkie osoby należące do kręgu Ubezpieczonych są / będą związane z Bankiem stosunkiem pracy. Dotyczy to członków Rady Nadzorczej, w odniesieniu do których ewentualny przychód nie byłby "przychodem ze stosunku pracy", lecz "przychodem z działalności wykonywanej osobiście" (art. 13 pkt 7) ustawy o p.d.o.f.

Zdaniem Banku nie ulega wątpliwości, że określone przez TK przesłanki, na podstawie których należy ustalać, kiedy dochodzi do powstania przychodu z "nieodpłatnego świadczenia", mają w pełni zastosowanie także do uzyskiwanych przez członków Rady Nadzorczej "przychodów z działalności wykonywanej osobiście". TK sformułował bowiem te przesłanki w oparciu o wykładnię przepisów art. 11 ust. 1-2b ustawy o p.d.o.f., które dotyczą zarówno przychodów ze stosunku pracy", jak i "przychodów z działalności wykonywanej osobiście".

W konsekwencji, przychód nie powstał w odniesieniu do wszystkich osób należących do kręgu Ubezpieczonych, także w odniesieniu do osób, które nie są / nie będą związane z Bankiem stosunkiem pracy.

W związku z brakiem przychodu po stronie Ubezpieczonych, na Banku nie ciążą w związku z zawarciem i realizacją Umowy obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa w art. 31 i art. 41 ust. 1 ustawy o p.d.o.f.

Stanowisko Banku jest zgodne z aktualnym stanowiskiem organów podatkowych. Świadczy o tym np. następujący fragment interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 czerwca 2015 r. nr IPPB4/4511-616/15-4/AK: "O ile aktualny skład członków władz Wnioskodawcy jest możliwy do ustalenia w dniu zapłaty składki ubezpieczeniowej, to objęcie ubezpieczeniem także potencjalnej grupy osób fizycznych, niemożliwej do identyfikowania na ten dzień, stanowi okoliczność uniemożliwiającą przypisanie przychodu z tego tytułu konkretnej osobie. Nie da się bowiem ustalić na dzień zapłaty składki danych osób, które będą pełnić ww funkcje w przyszłości, a tym samym nie można ustalić danych przyszłych członków władz. Na dzień zapłaty składki nie można zatem jednoznacznie ustalić grona osób objętych ubezpieczeniem, a tym samym w sposób skonkretyzowany wskazać wysokości przychodu przypadającego na jedną osobę, z wszelkimi dalszymi konsekwencjami tych okoliczności. To oznacza, że Wnioskodawca - występujący z analizowanym wnioskiem jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, nie jest zobowiązany do pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z finansowaniem omawianej składki z tytułu zawarcia umowy ubezpieczeniowej z uwagi na to, że wartość zapłaconej składki (ryczałtowej) nie jest świadczeniem nieodpłatnym o którym mowa w art. 11 ust. 1."

Identyczne stanowisko wyrażone zostało m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

Wobec powyższego, stanowisko Banku należy uznać za w pełni uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych pojęcie "nieodpłatne świadczenie" obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02).

Zasady ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń zostały określone m.in. w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Dotyczy to zarówno podatników osiągających przychody ze stosunku pracy, jak i podatników uzyskujących przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 13 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

* pkt 7 - przychody otrzymane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;

* pkt 9 - przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze ustawy - Kodeks cywilny - ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Natomiast stosownie do zapisu art. 822 ustawy - Kodeks cywilny, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Z treści tego przepisu wynika, że umowa ubezpieczenia OC nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. członka zarządu, członka rady nadzorczej, pracownika wykonującego funkcje zarządcze). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje - co do zasady - powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

Dla ustalenia czy w konkretnym przypadku doszło do uzyskania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia należy mieć na uwadze wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13), w którym stwierdzono, że "podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowiło przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku. To ostatnie może występować, gdy pracownik dobrowolnie skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę. W ocenie Trybunału, ustalone z uwzględnieniem przepisów u.p.d.o.f. rozumienie ustawowego sformułowania «inne nieodpłatne świadczenie» wyznacza przedmiot opodatkowania w sposób wystarczający.

Rozumienie to jest doprecyzowane przez szczególny sposób określenia w przepisach zdarzenia, z którym ustawa wiąże powstanie zobowiązania podatkowego osoby uzyskującej «inne nieodpłatne świadczenie»". W konsekwencji, zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, przeprowadzona analiza pozwala na określenie cech istotnych "innych nieodpłatnych świadczeń" jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.

Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

* po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie);

* po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;

* po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Trybunał Konstytucyjny zaznaczył również, że "na gruncie u.p.d.o.f. zasadą jest zindywidualizowany obowiązek podatkowy oraz indywidualnie określony podatek wynikający z obowiązujących przepisów podatkowych. Wymóg taki wynika nie tylko z ustaw podatkowych, ale i wprost z Konstytucji." W konsekwencji powyższego wartość oferowanego przez pracodawcę świadczenia musi mieć wymiar indywidualny, czyli taki, który umożliwia określenie wartości świadczenia przypadającej na daną osobę. Zatem warunkiem powstania zobowiązania podatkowego jest istnienie kryterium pozwalającego na zindywidualizowanie i przypisanie konkretnym osobom wysokości osiągniętego przez nie przychodu.

Zatem w świetle wspomnianego orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w zw. z art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f. rozumieć należy w ten sposób, że pojęcie "inne nieodpłatne świadczenie" oznacza przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości. Skoro nie ma możliwości określenia wysokości przychodu przypadającego na każdą z ubezpieczonych osób (odpowiadającego określonej części składki ubezpieczeniowej), zgodzić się należy, że nie może być on uwzględniony w podstawie opodatkowania, a w konsekwencji opodatkowany.

Co prawda Trybunał Konstytucyjny odniósł się w swoim wyroku jedynie do przychodów ze stosunku pracy, jednakże określone przez Trybunał przesłanki, na podstawie których należy ustalać, kiedy dochodzi do powstania przychodu z "nieodpłatnego świadczenia", mają zastosowanie także do przychodów uzyskiwanych z działalności wykonywanej osobiście.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku rzeczone ubezpieczenie dotyczy różnego zakresu podmiotowego i przedmiotowego świadczeń a przede wszystkim prawo do świadczeń dla osób uprawnionych, objętych umową ubezpieczenia jest różne i uzależnione jest od pełnienia określonych funkcji w banku.

Istotą problemu jest możliwość ustalania przypadającej na każdego z ubezpieczonych wartości nieodpłatnego świadczenia w postaci ubezpieczenia.

W świetle stanu faktycznego przedstawionego we wniosku uznać należy, że ubezpieczonym od odpowiedzialności cywilnej będzie nieograniczony krąg osób. Tym samym, w tejże sytuacji, nie będzie możliwym zidentyfikowanie kręgu osób objętych ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej. Objęcie ubezpieczeniem grupy osób, niemożliwej do zidentyfikowania, stanowi natomiast okoliczność uniemożliwiającą przypisanie przychodu z tego tytułu konkretnej osobie.

Powyższe oznacza, że wartość zapłaconej przez Wnioskodawcę składki ubezpieczeniowej nie stanowi dla osób objętych zakresem ubezpieczenia, zdefiniowanych w opisie stanu faktycznego, przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania i wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Podsumowując, stwierdzić należy, że z tytułu opłacenia przez Bank - jako ubezpieczającego - ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej członków organów banku i innych pracowników banku nie powstanie u tych osób przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie będzie możliwym zidentyfikowanie kręgu osób objętych tym ubezpieczeniem, a co za tym idzie przypisania konkretnego przychodu konkretnej osobie.

W związku z opłaceniem przez Zainteresowanego kosztu ubezpieczenia będącego przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 31 i art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w odniesieniu do podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.