ILPB2/436-96/08-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako pożyczkobiorca zawarł w roku 2007 cztery umowy pożyczki: w dniu 14 sierpnia 2007 r., 13 września 2007 r., 18 października 2007 r., 10 grudnia 2007 r. Pożyczkodawcami są trzy spółki kapitałowe. Strony tych umów są podatnikami podatku od towarów i usług i jednocześnie na dzień zawarcia umów nie były powiązane kapitałowo. Wnioskodawca (pożyczkobiorca) złożył deklaracje p.c.c.-3 oraz zapłacił podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od zawartych umów pożyczek w ustawowym terminie.

Pożyczki zawarte w dniu 14 sierpnia 2007 r. oraz 13 września 2007 r. zostały spłacone łącznie z odsetkami w dniu 31 marca 2008 r. Pożyczkodawcy nie są powiązani kapitałowo z pożyczkobiorcą. Pożyczkobiorca nie otrzymał faktury na zapłacone odsetki, nie posiada też informacji, czy pożyczkodawca prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa finansowego.

Pożyczki zawarte w dniu 18 października 2007 r. oraz 10 grudnia 2007 r. zostały spłacone łącznie z odsetkami w dniu 31 stycznia 2008 r.

W dniu 14 grudnia 2007 r. roku aktem notarialnym został podniesiony kapitał zakładowy pożyczkobiorcy poprzez utworzenie nowych udziałów, które zostały objęte m.in. przez spółkę prawa estońskiego, która jednocześnie jest wspólnikiem pożyczkodawcy.

Wpis do KRS został dokonany w dniu 28 kwietnia 2008 r. Pożyczkodawca nie prowadzi działalności w zakresie pośrednictwa finansowego, a w deklaracji VAT za miesiąc styczeń 2008 ujął otrzymane odsetki jako sprzedaż zwolnioną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Czy w związku z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, strona umowy jaką jest Wnioskodawca, winna uiścić podatek od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy udzielenie pożyczki objęte jest obowiązkiem podatkowym z tytułu podatku od towarów i usług, to pożyczka nie powinna być opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, umowa pożyczki jako czynność cywilnoprawna podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na mocy art. 2 pkt 4 ww. ustawy, wyłączone z opodatkowania są czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z niego zwolniona.

Ponieważ udzielenie pożyczki objęte jest obowiązkiem podatkowym w VAT, to umowy te nie będą opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Nie ma też znaczenia dla pożyczkobiorcy, czy pożyczkodawca prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa finansowego, czy udziela pożyczki sporadycznie, ważne jest, że jako podatnik VAT jest zobowiązany opodatkować czynność udzielenia pożyczki, stosując stawkę zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W nawiązaniu do pożyczek otrzymanych od pożyczkodawcy, którego udziałowcem jest spółka prawa estońskiego, która jednocześnie w trakcie trwania umowy (po dniu zawarcia, ale przed datą spłaty) została wspólnikiem pożyczkobiorcy - według Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tytułu podatku od czynności również nie wystąpi. W dacie zawarcia umowy pożyczki, pożyczkobiorca nie był powiązany kapitałowo z pożyczkodawcą.

Ponadto pożyczkodawca nie jest wspólnikiem pożyczkobiorcy, a jedynie obie strony umowy pożyczki są powiązane kapitałowo poprzez tego samego wspólnika - spółkę prawa estońskiego.

W związku z tym nie będzie miał tu zastosowania przepis z art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, który za zmianę umowy spółki przy spółce kapitałowej uznaje m.in. udzielenie pożyczki spółce przez wspólnika (akcjonariusza).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy we wszystkich przypadkach opisanych w stanie faktycznym pożyczkobiorca nie podlegał obowiązkowi płacenia podatku od czynności cywilnoprawnych od zawartych umów pożyczek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.) podatkowi temu podlegają wymienione w tym przepisie czynności cywilnoprawne, w tym między innymi umowy pożyczki.

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

nbspnbsp - umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

nbspnbsp - umowy spółki i jej zmiany,

nbspnbsp - umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

O wyłączeniu czynności spod działania przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy są podatnikami podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron (pożyczkodawca) z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona z tego podatku.

W interpretacji nr ILPP1/443-888/08-3/KG z dnia 15 grudnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów poinformował Wnioskodawcę, że usługa udzielania pożyczki przyporządkowana przez Wnioskodawcę wg PKWiU do grupowania 65.22.10 stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), przy czym korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 jako usługa wymieniona w poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy.

Wobec powyższego, czynność zawarcia umów pożyczek, jako czynność zwolniona od podatku od towarów i usług, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.