ILPB2/436-92/09-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2009 r. (data wpływu 2 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 23 kwietnia 2009 r. Wnioskodawczyni zaciągnęła wspólnie z matką, gdyż sama nie posiadała zdolności kredytowej, w banku kredyt hipoteczny w kwocie 240 000 zł na zakup mieszkania. Zainteresowana jest matką samotnie wychowującą dziecko i jedyną właścicielką zakupionego mieszkania. Pieniądze z kredytu nie wpłynęły na konto Wnioskodawczyni i Jej matki, tylko bezpośrednio na konto sprzedającego. Kredyt spłacany będzie z konta wspólnego, którego Zainteresowana i Jej matka są właścicielkami, jednak środki na zasilenie tego konta będą pochodziły co miesiąc z drugiego konta osobistego Wnioskodawczyni, na które wpływa Jej wynagrodzenie.

Pierwsza rata kredytu przypada na dzień 10 czerwca 2009 r. Na wspólnym koncie gromadzone będą tylko środki na spłatę kredytu, nie będzie żadnych innych wpłat ze strony matki Wnioskodawczyni, a tym samym jej środków.

Kredyt w całości Zainteresowana będzie spłacała sama, a potwierdzeniem tego będzie comiesięczny przelew z konta osobistego na konto wspólne Wnioskodawczyni i Jej matki do banku, w którym zaciągnięty jest kredyt.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy spłata przez Wnioskodawczynię rat kredytu zaciągniętego wspólnie z matką z konta, którego matka jest również współwłaścicielem będzie traktowana jako darowizna.

Zdaniem Wnioskodawcy, mimo, iż ze względu na brak zdolności kredytowej kredyt zaciągnięty został wspólnie z matką nie stanowi darowizny, ponieważ ciężar spłaty całości kredytu ponosi wyłącznie Zainteresowana.

Zaciągnięcie wspólnie kredytu przez Wnioskodawczynię i Jej matkę nie prowadzi do zmniejszenia majątku matki, tym samym nie jest więc darowizną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia "darowizna", a zatem należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny - jako czynności nieodpłatnej - jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego.

Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

W wyniku zawarcia umowy darowizny może dochodzić do określonych zmian w położeniu prawno-majątkowym darczyńcy i obdarowanego. Przedmiotem darowizny mogą bowiem strony uczynić wszelkie postacie zwolnienia obdarowanego od określonych zobowiązań. Może to nastąpić w drodze zrzeczenia się przez darczyńcę wierzytelności, jaka służyła mu w stosunku do obdarowanego lub poprzez przejęcie długu obdarowanego względem osoby trzeciej, będącej jego wierzycielem. Darczyńca może wreszcie wypełnić zobowiązanie ciążące na obdarowanym względem osoby trzeciej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że z uwagi na brak zdolności kredytowej Wnioskodawczyni zaciągnęła wspólnie z matką kredyt mieszkaniowy. Przy czym mieszkanie zostało zakupione na wyłączną własność Zainteresowanej i spłata kredytu będzie następowała tylko ze środków własnych Wnioskodawczyni.

Mając powyższe na uwadze w przedmiotowej sprawie nie będzie miała miejsca darowizna ze strony matki na rzecz Zainteresowanej. Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno