ILPB2/436-90/08-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2008 r. (data wpływu 1 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 31 grudnia 1997 r. zmarła babcia Wnioskodawcy. Postanowieniem sądowym z dnia 31 stycznia 2001 r. Zainteresowany otrzymał tytułem spadku - jako jedyny wnuk - po babci #188; udziałów w kamienicy. Po decyzji urzędu skarbowego Wnioskodawca opłacił w dniu 31lipca 2001 r. należny podatek od spadków i darowizn.

W kamienicy nie było wówczas zniesionej współwłasności. W tym czasie kamienica miała 10 pomieszczeń (8 mieszkalnych oraz 2 sklepowe). Było też 10 współwłaścicieli - w tym dwóch nie mieszkających na stałe w kamienicy.

Każdy mieszkający współwłaściciel zajmował swoje pomieszczenia w ramach posiadanych przez siebie udziałów. Pozostały wyłącznie trzy lokale mieszkalne nr 1, 2, 3 do podziału pomiędzy nie mieszkających w kamienicy współwłaścicieli, w tym i Wnioskodawcy.

Otrzymane przez Zainteresowanego w spadku udziały pokrywały powierzchnię lokalu 2 i 3.

Nie było innych współwłaścicieli, ani innych powierzchni mieszkalnych do objęcia.

W 2001 r. Wnioskodawca rozpoczął starania o zniesienie współwłasności w kamienicy ze wskazaniem by dotychczasowi współwłaściciele zajmowali w ramach swoich udziałów lokale mieszkalne, w których dotychczas mieszkają oraz by Zainteresowanemu przypadły lokale mieszkalne nr 2 i 3, a drugiej nie mieszkającej w P. posiadaczce udziałów - lokal nr 1.

Pomimo przewlekłości procesu o zniesienie współwłasności - postanowieniem sądowym częściowym z dnia 20 grudnia 2006 r. Wnioskodawca otrzymał w ramach swoich udziałów lokal nr 3, a postanowieniem sądowym z dnia 17 października 2007 r. Zainteresowany otrzymał w ramach swoich udziałów lokal nr 2. Natomiast druga współwłaścicielka lokal nr 1.

Pierwotne udziały w wysokości 25% zostały nieznacznie pomniejszone do wartości 23,65%. Inni współwłaściciele pozostali w ramach swoich udziałów w lokalach zajmowanych do tej pory.

W sierpniu 2008 r. Wnioskodawca ma możliwość sprzedaży obu mieszkań.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku dokonania transakcji sprzedaży wystąpi konieczność opłaty skarbowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinna wystąpić konieczność opłaty skarbowej. Zainteresowany jest posiadaczem spadku od 2001 r. (ponad 5 lat). Proces zniesienia współwłasności przeciągnął się do 2007 r.. Udziały Wnioskodawcy w kamienicy uległy nieznacznemu obniżeniu a decyzją sądu Wnioskodawca otrzymał mieszkanie o które wnioskował podczas procesu czyli lokal nr 2 i 3. Zgodnie z posiadanymi przez siebie udziałami, a więc stan faktyczny przydziału mieszkań nie uległ zmianie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie tut. organ wskazuje, iż Wnioskodawca w części wniosku zawierającej pytanie oraz własne stanowisko użył zwrotu "opłata skarbowa", natomiast w części D.2. dotyczącej "Rodzaju sprawy" zaznaczył pozycję 41 "podatek od czynności cywilnoprawnych". Mając na uwadze merytoryczną treść wniosku, tut. organ przyjął, że pytanie Wnioskodawcy dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 z późn. zm.), podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy) i przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym (art. 4 pkt 1 cyt. ustawy).

Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy). Stawka podatku od umowy sprzedaży nieruchomości wynosi 2% (art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a).

Reasumując, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca będzie stroną sprzedającą, nie będzie na Nim ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednakże obowiązek ten będzie ciążył na kupującym.

W związku z powyższym tut. organ uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, ze względu na błędne uzasadnienie tego stanowiska. Jednak mimo to, jak wskazano wyżej, Zainteresowany nie ma obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.