ILPB2/436-83/11-4/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lipca 2011 r. (data wpływu 19 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 2, w części dotyczącej skutków podatkowych dysponowania środkami pieniężnymi przez określone podmioty oraz w odniesieniu do pytań nr 3-5,

* bezprzedmiotowe - w odniesieniu do pytania nr 2, w części dotyczącej podmiotów uprawnionych do dysponowania zebranymi środkami pieniężnymi.

W dniu 18 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 8 lipca 2011 r. nr ILPB2/436-83/11-2/WS, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 8 lipca 2011 r., skutecznie doręczono dnia 11 lipca 2011 r., zaś w dniu 19 lipca 2011 r. (data nadania 16 lipca 2011 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Stowarzyszenie, zgodnie ze swoim statutem prowadzi działalność charytatywno - opiekuńczą. W związku z zaistniałą potrzebą Stowarzyszenie postanowiło udzielić pomocy rodzinie X, która w wyniku niezawinionego przez siebie wypadku samochodowego straciła 7 letnią córkę, a reszta członków rodziny utraciła zdrowie. Ojciec wcześniej, przed wypadkiem poświęcał swoje życie innym i prowadził szeroko zakrojoną działalność charytatywną i wychowawczą. W wyniku tragicznego wypadku stracił dziecko, zdrowie i wymaga stałej i długiej rehabilitacji. Ze względu na stan zdrowia nie ma możliwości podjęcia jakiejkolwiek pracy i sześcioosobowa rodzina nie może się sama utrzymać. Stowarzyszenie podjęło trud pomocy i zorganizowało zbiórkę publiczną (uzyskując stosowne pozwolenie) na wyodrębnione subkonto na rzecz rodziny, a wpłaty zaopatrzone są w opis celu w postaci dopisku: "pomoc dla X". Darowizny są udokumentowane i darczyńcami są osoby znane z imienia i nazwiska. Zatem należy przyjąć, że darowizny są bezpośrednio przekazane dla rodziny X, a Stowarzyszenie jedynie zorganizowało konto bankowe. Darowizny nie przekraczają kwoty 4 902,00 zł W jednym tylko przypadku została przekazana na konto darowizna w kwocie 10 000,00 zł, od której to kwoty zostanie przez obdarowanych zapłacony należny podatek w momencie wydatkowania lub przekazania środków.

W najbliższym czasie Stowarzyszenie chce wydatkować zebrane kwoty na pomoc dla rodziny. Pieniądze mają być wydatkowane na pomoc, która ma objąć dwie kategorie wydatków.

Pierwsza kategoria wydatków, to opłacanie usług świadczonych na rzecz rodziny przez osoby trzecie lub firmy:

* masaże wykonywane przez rehabilitantów;

* zapłata za świadczone usługi gotowania i sprzątania;

* opłata za basen rehabilitacyjny;

* opłata za zajęcia wyrównawcze (korepetycje) dla poszkodowanych w wypadku dzieci;

* sfinansowanie kosztów utrzymania i modernizacji nieruchomości pod kątem uzdatnienia jej funkcjonalności dla osoby niepełnosprawnej (utwardzenie terenu przed domem, odpowiednie poręcze i ogrodzenie, modernizacja oczyszczalni ścieków);

* użyczenie samochodu osobowego.

Druga kategoria wydatków, to opłaty konieczne związane z życiem codziennym rodziny:

* wydatki konsumpcyjne: żywność, ubranie, potrzeby szkolne;

* wydatki eksploatacyjne: opłaty za prąd, gaz, drewno opałowe;

* zakup używanego samochodu osobowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tutejszy organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 2-5, natomiast w odniesieniu do pytania nr 1 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2.

Beneficjenci, czyli rodzina, powinni samodzielnie dysponować zebranymi środkami bez konieczności zapłacenia podatku od spadków i darowizn. Gdyby przyjąć, że właścicielem i dysponentem tych środków jest Stowarzyszenie, to rodziłoby to w konsekwencji konieczność zapłacenia podatku od spadków i darowizn od kwot przekazanych rodzinie gotówką.

Ad. 3.

Nieodpłatne użyczenie beneficjentom samochodu osobowego będącego własnością Stowarzyszenia nie jest opodatkowane podatkiem od spadków i darowizn. Użyczenie takie jest bowiem usługą wykonaną przez Stowarzyszenie na rzecz beneficjentów (w ramach realizacji celów statutowych Stowarzyszenia).

Ad. 4.

Jeśli Stowarzyszenie kupiłoby samochód "na siebie" i następnie przekazałoby beneficjentom, to w zależności od ceny samochodu mógłby powstać obowiązek podatkowy w zakresie podatku od spadków i darowizn. Jeżeli za otrzymane na konto pieniądze rodzina kupi samochód samodzielnie, nie rodzi to skutku w postaci obowiązku zapłacenia podatku od spadków i darowizn.

Ad. 5.

Jeżeli Stowarzyszenie przekazuje beneficjentom pieniądze, które były wpłacone przez darczyńców na wydzielone subkonto udostępnione przez Stowarzyszenie, a kwota darowizny od poszczególnego darczyńcy nie przekroczyła 4 902,00 zł, nie rodzi to skutku dla obdarowanej rodziny w postaci obowiązku zapłacenia podatku od spadków i darowizn. W jednym tylko przypadku została przekazana na konto darowizna w kwocie 10 000,00 zł, od której to kwoty zostanie przez obdarowanych zapłacony należny podatek w momencie przekazania środków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe - w odniesieniu do pytania nr 2, w części dotyczącej skutków podatkowych dysponowania środkami pieniężnymi przez określone podmioty oraz w odniesieniu do pytań nr 3-5,

* bezprzedmiotowe - w odniesieniu do pytania nr 2, w części dotyczącej podmiotów uprawnionych do dysponowania zebranymi środkami pieniężnymi.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Natomiast, zgodnie z art. 3 pkt 2 ww. ustawy, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Na podstawie art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

W przedmiotowym wniosku zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Stowarzyszenie może dysponować zebranymi na konto środkami finansowymi i opłacać usługi i wydatki rodziny X, czy środkami tymi powinni dysponować samodzielnie beneficjenci, tj. rodzina. Jakie skutki podatkowe w zakresie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn niesie jedno, a jakie drugie rozwiązanie.

Analiza przedstawionego pytania - w części dotyczącej podmiotów uprawnionych do dysponowania zebranymi środkami pieniężnymi - wskazuje, iż nie jest ono pytaniem z zakresu prawa podatkowego.

W konsekwencji ocena, czy Stowarzyszenie może dysponować zebranymi na konto środkami finansowymi i opłacać usługi i wydatki rodziny X, czy też środkami tymi powinni dysponować samodzielnie beneficjenci, tj. rodzina, nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej, wydawanej na mocy przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym przedmiotem niniejszej interpretacji będą wyłącznie konsekwencje podatkowe określonych czynności dokonanych przez Stowarzyszenie na rzecz rodziny X.

Jednakże, należy wskazać, iż decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn ma kwalifikacja formy prawnej świadczonej pomocy, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony. O tym czy dokonana czynność ma charakter prawny darowizny, darowizny z poleceniem, czy też jest to świadczenie nieodpłatne wynikające z innego stosunku prawnego winna przesądzać umowa. Strony mogą bowiem dokonać wyboru rodzaju czynności prowadzącej do udzielania pomocy, przy wykorzystaniu nie tylko ogólnej zasady swobody zawierania umów, postanowień statutu organizacji, ale również z uwzględnieniem skutków podatkowych tych czynności, wybierając najkorzystniejsze w tym zakresie rozwiązanie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny i polecenia darczyńcy.

Przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia "darowizna", a zatem należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Z powyżej zacytowanego przepisu wynika, że podstawową cechą umowy darowizny jest bezpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego kosztem jego majątku. Nie stanowią darowizny nieodpłatne świadczenia, jakie występują w związku z umowami regulowanymi innymi przepisami Kodeksu cywilnego, np. umowa użyczenia, pożyczki, przechowywania.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny - jako czynności nieodpłatnej - jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego.

Z kolei polecenie może stanowić część umowy darowizny, bowiem zgodnie z art. 893 Kodeksu cywilnego darczyńca może włożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem (polecenie).

W orzecznictwie przyjmuje się, że nałożenie na obdarowanego polecenia, także majątkowego, nie prowadzi do powstania stosunku zobowiązaniowego analogicznego jak wynikający z innych zdarzeń prawnych, z którymi ustawa łączy taki skutek (zawarcie umowy, wyrządzenie szkody, zapis testamentowy). Osoba, która odnosi z polecenia korzyść, nie jest wierzycielem, lecz beneficjariuszem. Taki wniosek wywodzi się z charakteru prawnego polecenia, którego nałożenie na określoną osobę (obdarowanego) prowadzi do powstania zobowiązania naturalnego (niezupełnego). Takie stosunki zobowiązaniowe charakteryzują się niemożliwością dochodzenia od dłużnika należnego świadczenia na drodze sądowej. "Niezupełność" zobowiązania wyraża się w odjęciu uprawnionemu możliwości skorzystania z przymusu państwowego w celu uzyskania należnego świadczenia, jednak spełnienie świadczenia przez zobowiązanego nie jest świadczeniem nienależnym - vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 kwietnia 2002 r. sygn. akt III CZP 19/02 (LEX nr 74583).

Istota polecenia polega zatem na tym, że nikt nie staje się wierzycielem czy też dłużnikiem, a więc i sam przedmiot polecenia (świadczenie) nie staje się wierzytelnością (czy też długiem).

Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przepisy Kodeksu cywilnego przewidują zatem szczególną formę dla umowy darowizny, umowa taka - pod rygorem nieważności powinna zostać sporządzona w formie aktu notarialnego. Niezachowanie tej formy nie powoduje nieważności umowy tylko wówczas, gdy darowizna została spełniona.

W przypadku zaś zawarcia porozumienia co do obciążenia obdarowanego poleceniem zachowanie określonej formy nie jest wymagane.

Jak wynika z powyższego, przy uwzględnieniu postanowień art. 9 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek zapłaty podatku od spadków i darowizn wystąpi w przypadku, jeżeli spełnione będą łącznie warunki:

* pomoc będzie świadczona na podstawie umowy darowizny w rozumieniu art. 888 Kodeksu Cywilnego lub też ujętego w umowie darowizny polecenia darczyńcy, w rozumieniu art. 893 Kodeksu cywilnego i będzie miała postać rzeczy (w tym pieniędzy) lub prawa majątkowego oraz

* wartość darowizny (polecenia) przekroczy w okresie 5 lat kwotę wolną od podatku (dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej - kwotę 4 902,00 zł).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Stowarzyszenie, zorganizowało zbiórkę publiczną (uzyskując stosowne pozwolenie) na wyodrębnione subkonto na rzecz rodziny X. Wpłaty zaopatrzone są w opis celu w postaci dopisku: "pomoc dla X". Darowizny są udokumentowane i darczyńcami są osoby znane z imienia i nazwiska. Stowarzyszenie zamierza przekazać zebrane pieniądze rodzinie, jednakże rozważa również takie rozwiązanie, że to ono będzie dysponować zebranymi funduszami, z których zakupi określone rzeczy (np. samochód) i dopiero wtedy przekaże je poszkodowanym.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić zatem należy, iż jeśli dokonywana przez Stowarzyszenie pomoc polegająca na przekazaniu środków pieniężnych lub świadczeń rzeczowych będzie miała charakter prawny darowizny (darczyńcą będzie Stowarzyszenie) lub nastąpi w wykonaniu polecenia darczyńcy (tj. osoby wpłacającej na konto Stowarzyszenia) to wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn, który stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 i 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń; przy nabyciu z polecenia darczyńcy - z chwilą wykonania polecenia.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

Jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 3 do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

Podsumowując powyższe rozważania należy stwierdzić, że jeśli dokonywana przez Stowarzyszenie pomoc polegająca na przekazaniu środków pieniężnych lub świadczeń rzeczowych będzie miała charakter prawny darowizny (darczyńcą będzie Stowarzyszenie) lub nastąpi w wykonaniu polecenia darczyńcy (tj. osoby wpłacającej na konto Stowarzyszenia) to w takiej sytuacji obowiązek podatkowy - zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn - będzie ciążył na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. W związku z powyższym zobowiązany do zapłaty podatku od spadków i darowizn będzie podmiot otrzymujący pomoc, ale dopiero w momencie nabycia w okresie 5 lat (zgodnie z zasadą kumulacji określoną w art. 9 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn) od Stowarzyszenia (w przypadku umowy darowizny) lub od danej osoby wpłacającej na konto Stowarzyszenia (w przypadku polecenia z umowy darowizny) rzeczy i praw majątkowych w tym środków pieniężnych, w wysokości przekraczającej kwoty wolne, o których mowa w art. 9 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast jak już wspomniano wcześniej, nieodpłatne użyczenie beneficjentom samochodu osobowego będącego własnością Stowarzyszenia nie stanowi darowizny, nie podlega zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zakwalifikowanie bowiem każdego nieodpłatnego przysporzenia jako darowizny jest nieuzasadnione. Nie każde bezpłatne przysporzenie, w tym pomoc świadczona przez organizacje charytatywne na rzecz osoby fizycznej, może być traktowana jako darowizna, bowiem może wynikać z innego tytułu prawnego.

Świadczenia otrzymywane w ramach pomocy dokonywanej przez Stowarzyszenie nie na podstawie umowy darowizny lub w wykonaniu polecenia z umowy darowizny będą podlegały natomiast przepisom ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.). Jednocześnie wskazać również należy, iż wartość świadczeń udzielanych w ramach pomocy społecznej przez organizacje pozarządowe, których statuty przewidują tego rodzaju działalność, może korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej. Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji "pomocy społecznej" należy odnieść się w tym zakresie do przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.).

Z przepisów tej ustawy wynika, iż pomoc społeczna jest instytucją polityki państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracujące w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi (art. 2 ww. ustawy). Ponadto organy administracji rządowej i samorządowej, mogą zlecać realizacje zadań z zakresu pomocy społecznej, udzielając dotacji na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zleconego zadania organizacjom pozarządowym prowadzącym działalność w zakresie pomocy społecznej (art. 25 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, w odpowiedzi na dołączoną do pisma stanowiącego uzupełnienie wniosku, uwagę Wnioskodawcy dotyczącą terminu wysłania wezwania i prośbę w przedmiocie udzielenia szybkiej odpowiedzi, tut. Organ informuje, że wszystkie wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej załatwiane są z zachowaniem kolejności wpływu.

Wniosek Zainteresowanego został rozpatrzony w terminie, o którym mowa w art. 14d ustawy - Ordynacja podatkowa, tj. bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, z uwzględnieniem okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ do uzupełnienia wniosku, a jego uzupełnieniem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.